واکنش تند و شدید ایران ورزشی به اظهارات دیروز تند کی روش

به گزارش پارس به نقل از ایران ورزشی، روزنامه ایران ورزشی ۲ روز پیش در مطلبی به نقد جواد نکونام در بازی مقابل گینه پرداخت. این مطلب کافی بود تا کی روش در مصاحبه با سایت فدراسیون فوتبال، ضمن دفاع تمام قد از کاپیتان تیمش، حسابی به این روزنامه بتازد و آن را محکوم به سفارشی نویسی کرد.

ایران ورزشی در شماره امروز خود اما پاسخ کی روش را مفصل داده است که در زیر آن را می خوانید:

بعضی وقت ها باید رفت جلوی یکی مثل کارلوس کی روش نشست و گفت: « خوبی؟ ! » بعد هم منتظر جوابش نماند چون معلوم است که حال و روز خوشی ندارد. حرف هایش بوی خستگی می دهد، بوی کینه، بوی نفرت، بوی سراسیمگی و کمی هم لجاجت.

مثل یک مستاصل که می خواهد فقط حرفی را شفاهی کند، زخم زبان بزند و برود پی کارش. حالا وقتی می خواهی احوال چنین فردی را بپرسی، نباید منتظر یک جواب منطقی باشی چون حرف های قبلی اش هم ردی از منطق نداشته.

جوابیه ای که دیروز از زبان کارلوس کی روش روی سایت فدراسیون فوتبال نشست، نه شباهتی به دفاعیه از کاپیتان تیم ملی را داشت و نه نشانی از شفاف سازی در قبال گزارشی که از دید روزنامه ایران ورزشی موثق و از منظر سرمربی تیم ملی نادرست منعکس شده بود.

کی روش برافروخته می شود، چاک دهانش را می کشد و فریاد می زند. حد وسطی برایش وجود ندارد. نه در قبال رسانه ها که به صورت کلی در قبال هر یک از مردانی که در این فوتبال با او همراه یا همکار شده اند، یا صفر است یا صد. همه یا خودی هستند یا دشمن.

این تقسیم بندی او را به جایی می رساند که ناگهان مهدی رحمتی را در لباس دشمن خودش و تیمش می بیند یا یک هفته بعد از دراز کردن دست دوستی به سوی قلعه نویی او را رقیب تیم ملی و مسبب مشکلات آماده سازی تیمش معرفی می کند.

چرخش های سریع کی روش را در اپیزودهای مختلف زمانی برای بازیکن و مربی، هوادار و مدیر، همکار و منتقد، بارها و بارها دیده ایم. به سرعت گر گرفتن تشتی از بنزین منفجر می شود و به سرعت زلزله ای که فقط چند ثانیه به درازا می کشد خاموش می شود. فقط باید فرصتی دست بدهد که برویم روبرویش بنشینیم و از او بپرسیم: « خوبی؟ » و بعد او دوباره گر بگیرد.

کی روش از" سفارشی بودن" یک گزارش حرف زده، بی آنکه متوجه باشد آن چه به زبان می آورد و بعد روی خروجی سایت فدراسیون فوتبال (به درخواست اکید شخص او برای انعکاس عینی کلماتش) قرار می گیرد چه بار حقوقی برایش خواهد داشت.

کی روش شاید همانطور که متوجه بعضی رفتارهای اطرافیانش در تیم ملی نمی شود، درک درستی از واژگانی که برای" دفاعیه" از کاپیتان تیم ملی به کار می برد هم ندارد. کی روش بارها از" سفارشی" و یا" خاص" بودن گزارش ایران ورزشی حرف می زند و بعد مدعی می شود که می داند و آگاه است که آن چه در این روزنامه به چاپ رسیده با چه منظور و مقصودی بوده.

کی روش این همه آگاهی را از کجا به دست آورده؟ از همنشینی با کدام یک از همراهانش؟ از مکالمه و معامله اطلاعاتی با کدام یک از اطرافیانش که در سفرها یا در اردوها کنارش هستند؟

" میگل سروانتس ساآودرا" یک اسپانیایی بود که در اوج گمنامی" دن کیشوت" را نوشت. اگر پرتغالی بود می گفتیم شاید حس می کرده که سال ها بعد قرار است یک مربی شهیر از کشورش با همین تفکراتی که در شخصیت اول داستانش ریخته متولد شود و به خاورمیانه سفر کند و همه را با توهمات براندازنده اش فیض دهد. کی روش آرام آرام در آستانه جام جهانی، چیزی می شود شبیه به همان شوالیه ای که با نیزه به آسیاب آبی حمله می کند.

کی روش می شود یک دشمن ساز در فوتبال ایران که یادش هم نمی ماند مرتبه قبل برای یک اتفاق، چه کسی را مقصر و دشمن فرضی کرده بود! او این بار رسانه های منتقد و روزنامه ایران ورزشی را دلیل دلسردی نکونام و کوچ کردنش از ایران معرفی کرده.

" دن کیشوت" یادش نیست وقتی نکونام به قطر رفت و درست زمانی که با امیر قلعه نویی جنگی بی دلیل را برای اردوهای معلقه تیم ملی به راه انداخته بود، سرمربی استقلال را عامل اصلی جدایی نکونام از فوتبال ایران معرفی کرد. حالا نباید دوباره جلوی کی روش نشست و از او پرسید: « خوبی؟ »

نه! خوب نیست. تمرکز درستی هم ندارد. تیمش را به جام جهانی برده، دستش درد نکند. برنامه هایش برای آماده سازی تیم ملی لغو شده و اجرایی نشده، محق است برآشفته باشد اما اینکه می گوید چرا باید اینها بعد از صعود ایران به جام جهانی و یک بازی تدارکاتی ما اظهارنظر کنند؟ « آقای کی روش خوبی؟ »

ما در ایران در مورد تیم ملی مملکت مان اظهارنظر نکنیم چه کسی اظهارنظر کند؟ می خواهی از این به بعد قبل از بازی های تیم ملی نظر جناب" آنیبال آنتونیو کاواکو سیلوا" را در مورد بازی جویا شویم و بعد از بازی هم منتظر نطق آقای" خوزه سوکراتس" در مورد عملکرد تیم ملی باشیم؟

اگر در ایران، رسانه ها برای اظهارنظر در مورد تیم ملی مملکت شان محق نیستند، چه کسی صاحب این حق از دیدگاه شما می شود؟ اگر مقدور بود حتی از شاعر ادیب بزرگ کشور کی روش یکی را برای اظهارنظر پیدا می کردیم. مثلا فرناندو پسوآ! راضی هستید آقای کی روش؟

اگر از اشعارش لذت نمی برید برویم سراغ لوییس دکمائوش! اینجا ایران است، با رسانه هایی از خاک ایران و ما در ایران، محق هستیم در مورد میزان دویدن، عملکرد و کیفیت بازیکنان تیم ملی کشور خودمان، با صراحت و جسارت نظر بدهیم. خیلی سال قبل، آتش توپخانه های شما در بندرعباس خاموش شد. پس هنوز این حق برای ایرانیان موجود است که در مملکت خودشان آزادانه اظهار نظر کنند.

کارلوس کی روش در پایان یک دفاعیه یا بیانیه یا مکالمه یا در حقیقت" توهین نامه ای" که روی سایت فدراسیون فوتبال قرار داده، آماری از میزان دوندگی نکونام منتشر کرده است که حیرت انگیز است.

بیش از یازده کیلومتر دویدن! یعنی چند صدمتر کمتر از استاندارد فوتبال انگلستان. یعنی نکونام در بازی با گینه به اندازه فرانک لمپارد در لیگ برتر دویده است. یعنی نکونام در هر لحظه از بازی مفیدترین بازیکن ما بوده. هم پشت ۱۸ قدم ایران را پوشش داده، هم پشت قوس محوطه جریمه حریف توپ سوم را گرفته.

پس کارلوس کی روش به ما بگوید نکونام در هر دو صحنه گل گینه کجا بود؟ یازده کیلومتر دویده و بازیکن گینه بدون حضور حتی سایه هافبک میانی ایران بیش از ۵۰ متر را پا به توپ جلو رفته و توپ را نشانده در قعر دروازه ایران؟ !

شاید نکونام واقعا دویده و ما ندیده ایم. شاید دویده ولی بعد از بازی در پیست تارتان یا قبل از بازی در راهروهای رختکن! شاید آنالیزور تیم ملی فراموش کرده سنسور را از پای نکونام جدا کند و ۴۸ ساعت بعد یادش افتاده هنوز سنسور دور پای کاپیتان مانده!

شاید هم حق با کی روش است و سرمربی تیم ملی آمار یازده کیلومتر را از روی حقیقت می گوید. آن وقت باید به سرمربی فهیم و شهیر تیم ملی بابت هرز دویدن های کاپیتان تبریک بگوییم.

دیگر نمی پرسیم که آقای کی روش خوبی یا نه! فقط روزهایی را می بینیم و به شما نشان می دهیم که در این بلاد بر رسانه ها می گذرد. از روزگاری می گوییم که وقتی به یک عملکرد ساده سرمربی استقلال نقد وارد می کنیم، محکوم به اجنبی پرستی می شویم. روزگاری که وقتی به یک بازیکن تیم ملی نقدی می نویسیم محکوم به نگارش سفارشی می شویم. روزگاری که مدیرعامل اسبق پرسپولیس تهدید به بگم بگم می کرد و فلان شخصیت مشهور می گفت که می ریزد به دفتر روزنامه و همه را آتش می زند. در چنین فضایی تنفس کردن، ساده نیست.

نقد تیم ملی، حق ماست. نقد رفتارهای سرمربی استقلال و عملکرد مدیرعامل پرسپولیس حق رسانه هاست. در گزارش ایران ورزشی در مورد نکونام، نه توهینی شده و نه انگی بسته شده اما متولی تیم ملی، چاک دهانش را کشیده و اتهام زده.

کارلوس کی روش شاید بداند و شاید هم نداند این روزها چه حرف هایی و چه اخباری در مورد تیمش و چگونگی شکل گرفتن تیمش و مراوده بعضی از اطرافیانش در همان اردوی تیم ملی دهان به دهان و زبان به زبان می چرخد.

این روزها رسانه ها بسیاری از حواشی را می شنوند و قلم را زمین می گذارند که مبادا تیم ملی « ایران» به مخاطره بیفتد. پس کی روش مراقب حجم کلماتی که از پهنای دهانش بیرون می آید باشد.