پرسپولیس به مسیر قهرمانی باز میگردد؟ !

به گزارش پارس به نقل از گل، پرسپولیس با علی دایی در شرایط بغرنجی قرار گرفته اما نه آنقدر بغرنج که بتوان همه آرزوهای هواداران این تیم برای قهرمانی مجدد را بر باد رفته دید. البته شرایط سرخ ها وقتی بحرانی و بغرنج به نظر می رسد که بدانیم این تیم همین چند هفته پیش بعد از ماه ها به صدر جدول رسیده و با مهره هایی که در اختیار داشت شانس مسلم قهرمانی به حساب می آمد و حالا بعد از چهار بازی بدون برد که سه باخت و یک مساوی برایشان در بر داشته به رده پنجم سقوط کرده اند و در فاصله ۶ هفته تا پایان کار ۵ امتیاز با صدر فاصله دارند.

پرسپولیس در ۶ بازی پایانی کار سختی برای رسیدن به صدر و رسیدن به قهرمانی دارد اما برای آن دسته از هواداران نسبتا امیدوار که هنوز معتقدند می توان به قهرمانی رسید بازی با سپاهان می تواند استارت مجددی برای بازگشت به اوج باشد.

اگر خوش بین باشیم یا امیدوار شاید بتوان شرایط فعلی پرسپولیس را با تیمی که در لیگ هفتم قهرمان شد مشابه دانست. پرسپولیس در آن سال و با وجود کسر ۶ امتیاز به خاطر شکایت رافائل ادرهوی نیجریه ای، خرید عجیب دوره مدیریت محمد حسن انصاری فرد با افت وحشتناک استقلال و سایر رقبا تنها با سپاهان در کورس بود و کسی روی صباباتری به عنوان شانس مسلم قهرمانی حساب باز نمی کرد.

تیم قطبی در هفته بیست و پنجم بعد از باخت به ذوب آهن که با نتیجه دو بر صفر در اصفهان رخ داد پا به دربی گذاشت و مقابل رقیب سنتی تن به تساوی داد. بعد از دربی باخت ۴ بر یک در اهواز مقابل استقلال این شهر و تیم مجید جلالی تیم قطبی را به اوج حاشیه فرو برد. اتفاقات داخل رختکن اهواز و تحرکات لیدرها و یکی دو بازیکن تیم اوج حاشیه های آن فصل پرسپولیس بود که تیم را به شدن به حاشیه و بحران برد اما بعد از این بازی آن دو بازیکن بی سر و صدا از تیم کنار گذاشته شدند و شرایط نسبتا ارامی بر تیم حکمفرما شد.

بعد از این اتفاق پرسپولیس با دو گل ملوان را شکست داد تا بعد از سه هفته دوری از برد بالاخره طعم پیروزی را بچشد اما مساوی هفته بعد از آن در کرمان کاری کرد تا همه شانس سپاهان را بسیار بیشتر از پرسپولیس بدانند و رویاهای تیمی که به قهرمانی دل بسته بود تا حدود زیادی نقش بر آب شود. اتفاقا در آن فصل سپاهان با هر تیمی که مصاف می داد هفته بعد همان تیم مقابل پرسپولیس قرار می گرفت.

در روزهایی که پرسپولیس نتایج ضعیفی می گرفت تیم ژوروان ویرای بعد از تساوی در دربی اصفهان، هم استقلال تهران را برد هم استقلال اهواز را. آنها در انزلی هم تیم ملوان را ۲-۱ شکست دادند تا بردهایشان تداوم داشته باشد اما مثل پرسپولیس مقابل مس متوقف شدند. برد سخت ۲-۳ در کرمانشاه مقابل تیمی که در حال سقوط بود باز هم سپاهان را در صدر نگه داشت تا در هفته بیست و نهم و بعد از تساوی پرسپولیس در کرمان اختلاف سپاهان با سرخ ها در رده دوم به ۷ امتیاز برسد و اهالی فوتبال و کارشناسان شانس قهرمانی تیم اصفهانی را بیشتر بدانند.

پرسپولیس اما از هفته سی ام اوج گرفت. تیم قطبی با برد ۵ بر صفر مقابل شیرین فراز شرایط بهتری پیدا کرد و هفته بعد از آن سایپا را هم برد. تساوی مقابل برق شیراز در دو هفته مانده به پایان ناامید کننده بود اما آن طرف سپاهان هم به زمین سفت رسیده بود. زردهای اصفهانی بعد از باخت یک بر صفر مقابل سیاپا در شیراز یک مساوی پرگل ۳-۳ مقابل برق داشتند و البته مقابل صباباتری گل محمدی هم ۲-۲ متوقف شدند.

پرسپولیس در هفته مقابل پایانی با یک بازی درخشان و در حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر ۴-۱ تیم خوب یحیی را برد و در آن سو سپاهان با گل حاج صفی ستاره های آن روزهایش کار را به روز آخر کشاند.

در هفته پایانی و قبل از انجام بازی آخر شرایط طوری شده بود که سپاهان با یک تساوی هم می توانست قهرمان فصل شود اما در بازی آخر که حکم فینال لیگ را داشت این پرسپولیس بود که در دقیقه ۶+۹۰ گل برتری را زد و با برد ۲-۱ قهرمان شد.

این قهرمانی پرسپولیس که فعلا آخرین قهرمانی این تیم در لیگ برتر به حساب می آید هم به خاطر شکل دراماتیک به دست آمدنش هم به خاطر آن ۶ امتیازی که از این تیم کسر شد همواره در ذهن هواداران این تیم خواهد ماند اما شاید اتحاد و یکدلی بعد از بازی با استقلال اهواز که حتی بعد از تساوی ناامید کننده در کرمان هم از بین نرفت دلیل اصلی قهرمانی سرخ ها با افشین قطبی باشد.

بسیاری صلح مرزبان و استیلی با قطبی، کنار گذاشتن بازیکنان یاغی، اتحاد بازیکنان و مدیریت باشگاه بر لیدرهای معترض را دلایل عمده آن قهرمانی می دانند و شرایط آن روزهای پرسپولیس را با وضعیت فعلی این تیم مقایسه می کنند.

برخی از بازیکنان آن تیم می گویند تیم آن روزهای پرسپولیس هم خوب هدایت و مدیریت شد هم تیم یکدست تری نسبت به تیم امسالش بود اما در عوض معتقدند این تیم پرستاره تر و پرمهره تر از آن تیم است و نفرات تاثیر گذار بیشتری نسبت به مجموعه ای دارد که آخرین قهرمانی لیگ را برای سرخ ها به ارمغان آورد.

البته سختی کار در مقایسه با شرایط آن فصل به تعدد رقبا بر می گردد. پرسپولیس در آن فصل تنها سپاهان را رقیب خود می دید و البته صباباتری با یحیی گل محمدی هم تا هفته های پایانی موی دماغ شان بود اما امسال به غیر از همین سپاهان که دوباره به عنوان مدعی به پا خاسته استقلال، فولاد و نفت تهران هم سفت و سخت دنبال قهرمانی هستند و اصلا نمی خواهند کم بیاورند.

با این حال شاید خیلی ها باید امیدوار به مدیریت و هدایت تیم توسط علی های در راس کار باشند. یکی علی دایی که تیم را کنترل و هدایت می کند و دیگری علی پروین که حداقل تا پایان فصل همه کاره باشگاه است و قرار است با حل مشکلات و جمع و جور کردن بحران ها خیال کادر فنی را از ادامه راه راحت کند.

البته شاید اگر فولاد، استقلال، سپاهان و حتی تراکتورسازی رده ششمی در حین برگزاری رقابت های لیگ برتر وارد لیگ قهرمانان آسیا می شدند شرایط برای پرسپولیس و بازگشت به کورس راحت تر بود چرا که این مدعیان ضمن برخورد با یکدیگر در لیگ به سبب شرکت در لیگ قهرمانان به لحاظ بدنی و ذهنی تحلیل می رفتند اما بازی های لیگ برتر در اسفند ماه تعطیل خواهد بود.

با این وجود پرسپولیسی ها هنوز به بازی با سپاهان امیدوارند و می گویند شاید برد در این بازی مثل همان لیگ هفتم پرسپولیس را به مسیر قهرمانی برگرداند. با این وجود باید دید تیم دایی به لحاظ فنی، بدنی و ذهنی توان رسیدن به این مهم را دارد یا نه.