اشتباه کردم برای تیم‌ملی گل زدم!

شما فوتبال تان را از فتح تهران شروع کردید و در پاس آن را ادامه دادید. چه شد که از فتح راهی پاس شدید؟

بعد از اینکه از فتح تهران جدا شدم درست زمانی بود که باید راهی سربازی می شدم و بعد از صحبتی که با آقای حسین فرکی در این باره کردم او مرا به سعید پرورش که از پاسی های قدیم بود معرفی کرد. اینطور شد که من به تیم پاس رفتم و فوتبالم را در امیدهای این تیم ادامه دادم و سپس راهی تیم بزرگسالان پاس شدم.

صحبت از پاس شد. داستان هبه کردن تیم پاس به استان همدان به نوعی هم به نابودی این تیم منجر شد و هم به ضربه خوردن فوتبال تهران.

به نظر من هر شهری برای خودش ویژگی دارد. به طور مثال شمال ایران درخت دارد اما در کویر درخت پیدا نمی شود. آیا ما باید درخت های شمال را بکنیم و در کویر بکاریم؟ ! اینگونه نمی شود! بله، تمام شهرهای ایران باید مدرسه و بیمارستان داشته باشند چرا که همه یکسان هستیم یا مثلا گنبد کاووس دارای سوارکاران خوبی است. آیا باید سوارکاران این شهر را به شهرهای بی سوارکار بدهیم؟ ! اگر قرار است به شهری امکانات بدهیم باید زیرساخت های آن را هم فراهم کنیم. الان همدان تیمی به نام الوند دارد. اما می بینیم که پاس در حال سقوط به دسته پایین تر است چرا که مردم همدان این تیم را دوست ندارند چون پاس را برای خودشان نمی دانند. من مخالف این نیستم که همدان تیم داشته باشد حتی سیستان و بلوچستان هم باید تیم داشته باشد اما خودشان باید تلاش کنند. پاس تهران بر اثر تصمیم غیرکارشناسی نه تنها  باعث ضربه خوردن فوتبال تهران شد بلکه به فوتبال ایران هم ضربه زد. به نظر من به فوتبال خیانت شد. متأسفانه این تیم را از بین بردیم. وقتی این انتقال انجام شد به نظرم بزرگترین خیانت و جنایت به فوتبال ایران شد.

شما به عنوان یک پاسی چرا با سایر هم باشگاهی هایتان برای جلوگیری از نابودی فوتبال پاس تلاش نکردید؟

متأسفانه وضعیت برعکس است. چرا که به جای اینکه مسئولین از گوناگونی تیم جلوگیری کنند اما خودشان این کار را انجام دادند. شعار ما این است که نباید به هیچ کشوری تجاوز کنیم. شهدا رفتند شهید شدند که از ایران دفاع کنند و این شعار ما بود. اما وقتی که ما می رویم تیم را به نام شهدای همدان به آنها هدیه می دهیم آیا این کار ما تجاوز نیست؟ ! چرا که تیم و باشگاه را نابود کردند. این تیم برای نیروی انتظامی بود و باید تفکر ورزشی بر این نیرو حاکم باشد تا دوباره این تیم زنده شود. البته ما تیم های دیگری هم مثل بانک ملی، آرارات، وحدت و… هم داشتیم که به این روز افتاده اند. این تیم ها بازیکن ساز بودند. باید دوباره روی این تیم ها سرمایه گذاری کرد.

به بازی های آسیایی بانکوک در سال ۱۹۹۸ برسیم! شما مهاجم تیم ملی فوتبالی شدید که چند ماه قبلش از جام جهانی برگشته بود و در بانکوک با تغییرات زیادی مواجه شد و شما در اولین بازی ملی ۲ گل برای تیم ملی در بازی با قزاقستان به ثمر رساندید.

آن زمان در پاس بازی می کردم. در همان تیم پاس رقابت زیادی بین مهاجمان وجود داشت. علی موسوی، محسن گروسی، هاشم حیدری، کورش برمک، من و… آن زمان در پاس بازی می کردیم و آنقدر مهاجم داشتیم که نمی دانستیم چه کسی بازی کند. رقابت سنگینی در این تیم داشتیم و من هم خیلی خوب و پر انرژی تمرین می کردم. در پاس موقعیت خوب گیرم آمد و سپس به تیم ملی دعوت شدم. در تیم ملی هم خیلی خوب تمرین می کردم و آقایان پورحیدری و فرکی از من راضی بودند. بدون بازی تدارکاتی در اولین بازی ملی ام دو گل زدم و سپس به عمان هم گل زدم. اما فکر می کنم اشتباه من هم همین بود که گل زدم چرا که بعد از آن دیگر مرا بازی ندادند. به نظر من اگر می گذاشتند در آن تورنمنت بیشتر بازی کنم می توانستم مثمرثمرتر باشم.

چه کسی نگذاشت که شما بازی کنید؟

من نمی دانم. وقتی یک مهاجم در دو بازی ۳ گل می زند، دیگر باید چه کار کند که در تیم قرار بگیرد؟ ! من دندان دردی گرفتم و همان دندان درد بهانه ای شد تا مرا تا آخر بازی ها بیرون بگذارند اما خدا را شکر اتفاقی که باید می افتاد افتاد و هامبورگ مرا خواست و راهی این تیم شدم.

شما جزو معدود بازیکنانی بودید که بدون حضور در پرسپولیس یا استقلال راهی اروپا شدید.

زمانی بود که پاس هماهنگی هایی با مدیر برنامه داشت تا راهی هامبورگ شوم چرا که این تیم بازیکنانی که می خواست نتوانسته بود جذب کند و علاقه داشتند یک مهاجم در تیم خودشان داشته باشند. اما پیش شرط آنها این بود که من چند جلسه به تمرینات این تیم بروم و من را از نزدیک در تمرینات ببینند. باشگاه پاس اما با این موضوع مخالفت کرد و آقای کریم ملاحی مدیرعامل وقت تیم پاس گفت که اگر هاشمیان را می خواهند باید بدون تست من را جذب کنند. اما من به ایشان اصرار کردم که می روم تست می دهم و اصلا نگران نیستم. بعد از سه جلسه تمرین فرانک پاگلزدورف سرمربی وقت تیم هامبورگ به من گفت که بیشتر نمی خواهد تمرین کنی تو قبول شدی. من قرارداد بستم و از سال ۱۹۹۹-۲۰۰۰ به هامبورگ رفتم.

شما به همراه علی دایی و علی کریمی به افتخار بزرگی دست پیدا کردید و آن هم قهرمانی بوندس لیگا با تیم بایرن مونیخ.

البته قبل از آن من به افتخار دیگری هم دست پیدا کردم و آن هم حضور در جام یوفا بود. حضور در تیم بایرن مونیخ کار ساده ای نیست. حتی بازیکنان آلمانی هم آرزوی حضور در این تیم را دارند. بازیکنان این تیم همیشه زیر فشار هستند اما متأسفانه شانس زیادی در این تیم به من داده نشد. هیتسفلد من را برای بایرن مونیخ می خواست اما متأسفانه نتوانستم در این تیم زیاد بازی کنم. اما حضور در بایرن مونیخ و حضور در بین بازیکنان این تیم و دو بازی مقابل آژاکس و یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا جزء افتخارات من در این تیم است. همه اینها برای من تجربه شد و خوشحالم که در کارنامه من حضور در بایرن مونیخ قرار دارد.

شما آمار فوق العاده گلزنی هم در بوخوم داشتید و در یک فصل برای این تیم ۱۶ گل زدید.

سال قبلش هم من در لیگ یک آلمان برای بوخوم ۱۰ گل زده بودم. ۱۶ گلی که زدم بدون پنالتی بود. روی ماکای ۲۱ گل زد که ۵ گل آن پنالتی بود. اما امسال حتی یک پنالتی هم به وجود نیامد. چون قرار بود من پنالتی های بوخوم را بزنم آن سال آیلتون با ۲۸ گل آقای گل بوندس لیگا شد. وردربرمن آن سال خط آتش خیلی قوی داشت.

زمانی که شما در هامبورگ بازی می کردید رسول خطیبی و مهدی مهدوی کیا هم حضور داشتند. قبول دارید که آن سال ها، سال های اوج فوتبال ایران بود؟

من هم قبول دارم که سال های اوج فوتبال ایران بود. چرا که بعد از جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه دریچه ای به سوی فوتبال اروپا برای بازیکنان ایرانی باز شد چون تا پیش از آن بازیکنان ایرانی در تیم های حوزه خلیج   بازی می کردند اما بعد از جام جهانی بازیکنان ایرانی توانستند راهی اروپا شوند. آن زمان نسل ما نسل خوبی بود چرا که بازیکنان زیادی تولید می شد و در پست ها ترافیک بازیکن وجود داشت اما متأسفانه بعدها متوقف شد.

چرا بازیکن سازی در فوتبال ایران متوقف شد؟

به نظر من یکی از دلایل این موضوع این است که باشگاه های بازیکن ساز از بین رفته اند و دیگر بازیکن سازی در فوتبال وجود ندارد. یکی دیگر هم تغییر نسل فوتبال ایران است. الان تغییر نسل رخ داده  و باید این موضوع را قبول کرد. نوع تفریح جوانان فرق کرده است. نسل جدید در کل دنیا تنبل تر شده است و این شاید باعث شده که افرادی که به سمت فوتبال سوق پیدا می کنند کم شده اند. ما در فوتبال پایه هم خوب کار نکردیم و این موضوع الان به خوبی نمایان شده است. به نظر من کار اصولی پایه ای انجام نشده است و ما نه فقط بازیکن سازی نکرده ایم بلکه مربی سازی هم نکرده ایم. باید مدیران وارد را به فوتبال وارد کنیم تا مربیان و بازیکنان خوب ساخته شود. به نظر من فوتبال ایران آنقدر پتانسیل دارد که حتی با برنامه ریزی نسبتا مناسب هم بتوانیم در آسیا حرف اول را بزنیم اما اگر بخواهیم همین روند را حفظ کنیم کارمان سخت تر از این می شود. تیم هایی که ما پیش از این خیلی راحت آنها را شکست می دادیم این روزها برای بردن ما وارد زمین می شوند. کشورهای دیگر هم مشغول کار هستند.

تیم ملی فوتبال در آستانه حضور در جام جهانی است. ارزیابی شما از این تیم در حال حاضر چیست؟

من امیدوارم که این بازیکنان بتوانند فوتبال آبرومندی را انجام دهند. به نظر من ما بازیکنان خوب و جوانی هم داریم که استعداد خوبی دارند اما نباید روی آنها فشار بگذاریم که حتما به دور دوم صعود کنند. واقعیت فوتبال ما همین است که به جام جهانی صعود کردیم و نباید بیشتر از آن انتظار داشته باشیم. اما به نظر من در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۰ تیم فوتبال ما برای حضور در جام جهانی قو ی تر بود. اما امسال به نظرم با پتانسیلی که داشتیم نتایج خوبی را گرفتیم.

به نظر شما تیم ملی فوتبال ۲۰۰۶ تیم بهتری بود یا تیم ۲۰۱۴؟

به نظر من نمی شود در فوتبال هیچ زمانی را با زمان دیگری مقایسه کرد. پله در زمان خودش اعجوبه ای بود اما شاید اگر الان فوتبال بازی می کرد بازی اش به چشم نمی آمد با این همه من فکر می کنم به دلیل حضور بازیکنان باتجربه و لژیونرهای زیاد تیم ملی ۲۰۰۶ از این تیم بهتر و قوی تر بود.

نزدیک سه هفته پیش بهترین بازیکن جهان انتخاب شد و کریس رونالدو پس از ۴ سال عنوان بهترین بازیکن جهان را کسب کرد. شما فکر می کنید امسال مسی شایسته این عنوان بود یا رونالدو و یا فرانک ریبری؟

به نظر من حق ریبری بود چرا که او نه تنها در قهرمانی بایرن مونیخ در بوندس لیگا نقش داشت بلکه در قهرمانی اروپا نقش داشت و بهترین بازیکن بازی سوپرجام بین بایرن مونیخ و چلسی او شد همراه با بایرن مونیخ قهرمان جام باشگاه های  جهان شد و حتی در تیم ملی فرانسه هم عملکرد خیلی خوبی داشت. به نظرم تمام شاخصه هایی که یک بازیکن باید داشته باشد ریبری داشت اما شاید چون چند سال به رونالدو جایزه داده نشده بود خواستند از دل او دربیاورند و این جایزه را به او دادند. رونالدو بازیکن خوبی است اما فکر می کنم نقش ریبری در افتخارات بایرن مونیخ بیشتر بود.

خیلی ها می گویند کریستیانو رونالدو کامل ترین بازیکن تاریخ فوتبال است. شما این موضوع را قبول دارید؟

رونالدو بازیکن خوبی است اما من مارادونا را بهترین بازیکن تاریخ می دانم چرا که به او تعصب دارم! کارهایی که مارادونا در فوتبال کرد بی سابقه بود. او یک تنه در جام جهانی ۱۹۸۶ آرژانتین را قهرمان جام جهانی کرد و در جام جهانی ۱۹۹۰ با آن وضعیت اضافه وزنش آرژانتین را تا فینال برد و فقط با یک پنالتی بازی را باختند. تیم کوچک ناپل را قهرمان لیگ ایتالیا کرد و به نظرم او کامل ترین بازیکن تاریخ فوتبال است.

مارادونا از خصایص اخلاقی عجیبی هم بهره می برد! بلاژویچ سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال می گفت که فوتبال ورزش دیوانه هاست و بازیکنانی با خصوصیات مارادونا محبوب ترین هستند.

بلاژویچ چون خودش هم « شر» بود اینطور بازیکنان را دوست داشت!

تیم ملی فوتبال ایران در زمان  بلاژویچ تیم پرحاشیه ای بود. از آن تیم هم صحبت کنید.

من زیاد با بلاژویچ کار نکردم. من عادت ندارم پشت سر مربی صحبت کنم. او مربی معروفی است اما او خوب فوتبال ایران را شناخته بود. نه تنها فوتبال ایران بلکه هواداران و خبرنگاران ایرانی را هم خوب شناخته بود. می دانست که چه بگوید و چه کار کند که مردم خوش شان بیاید. او یک شومن خوب بود. من بعد از یکی دو بازی که بلاژویچ آمد از تیم ملی خداحافظی کردم و رفتم و اگر یادتان باشد خداحافظی من از همان جا آغاز شد.

زمانی که شما از تیم ملی فوتبال رفتید خیلی ها تلاش کردند که شما به تیم ملی بازگردید. اما در این میان سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور وقت کشورمان بدون ذکر نام از شما در مصاحبه ای عنوان کرد که برای حضور در تیم ملی نباید منت یک بازیکن را کشید اما شما هیچ گاه در این مورد صحبتی نکردید.

متأسفانه در آن زمان صدای من نسبت به افراد دیگر  خیلی کوچک و کمتر بود اما واقعیت این نبود که من دوست نداشتم برای تیم ملی بازی کنم. واقعیت این بود که من از سال ۱۹۹۸ که به تیم ملی دعوت شدم تا روزی که از تیم ملی خداحافظی کردم اتفاقات تلخی برای من افتاد. این مسائل من را دلزده کرد. نه از تیم ملی یا فوتبال بلکه از افرادی که در آن تیم نقش داشتند. من احساس کردم که باید از تیم ملی خداحافظی کنم و تصمیمم ۱۰۰ درصد درست بود. اگر به تیم ملی می آمدم و در تیم ادامه می دادم فوتبال باشگاهی من در اروپا نابود می شد. من بهترین تصمیم را گرفتم چون دیدم نمی توانم به تیم ملی کمک کنم چرا که از من استفاده نمی شد. اگر من در آلمان ۱۶ گل زدم می گفتند بازیکن ایرانی بوخوم ۱۶ گل زده پس حضور من در آلمان هم برای ایران خیلی خوب بود. من نمی خواهم موضوعات را خیلی باز کنم اما یکی از دلایلی که باعث شد من به فیفا نامه دهم و از تیم ملی خداحافظی کنم یک دلیلش همین بود که فدراسیون ایران برای بازی با نیوزیلند یا اسلواکی از من دعوت کرد که من برای بازی در این تیم حاضر شوم اما من به آقای دانشور زنگ زدم و گفتم که به تیم ملی نمی آیم و من را دعوت نکنید که او گفت مسئله ای نیست. به مدیر باشگاه مان گفتم و او گفت که این موضوع را کتبی کن. بعد از ۴۰ یا ۵۰ روز بود که مدیر باشگاه من را صدا کرد و گفت فدراسیون فوتبال ایران از تو شکایت کرده است! آنها به من قول داده بودند که مسئله ای پیش نیاید اما آنها از من شکایت کردند و آقای دانشور هم زیر آن را امضا کرده بود که بعدها به من گفت که مُهرم را دزدیده بودند اما من امضای او را هنوز زیر پای آن برگه در خانه دارم. بوخوم هم به من گفت که اگر من  از تیم ملی محروم شوم قرارداد من را یکطرفه فسخ می کنند و این تنها یک نمونه از مسائلی بود که برای من در تیم ملی به وجود آوردند. من آدمی نیستم که گریه کنم و همیشه برای گرفتن حقم تلاش می کنم.

و بعد هم که صفایی فراهانی از سمتش کنار رفت.

خوشبختانه آقای صفایی فراهانی آن زمان استعفا داد و آقای دادکان سرپرست موقت فدراسیون فوتبال شد که من ایشان را در بوسان کره جنوبی دیدم. جریان را برای ایشان تعریف کردم و او هم بزرگواری کرد و من را سریع بخشیدند. من ذهنیت خاصی  آن زمان نداشتم و به همین  دلیل  مجبور شدم به فیفا نامه بنویسم و عنوان کنم که من برای همیشه از تیم ملی خداحافظی کردم که اگر باز هم دوباره برای من نامه زدند از آن جلوگیری کنم. اگر این اتفاق رخ نمی داد من هیچ گاه برای فیفا نامه نمی زدم. از آن زمان به بعد لحن شان با من عوض شد چون دیگر نمی توانستند با من کاری کنند. در نهایت من عرق ملی دارم و به تیم ملی برگشتم. اگر آن زمان تیم ملی راحت به جام جهانی صعود می کرد من هیچ گاه به تیم ملی نمی آمدم اما چون دیدم فوتبال کشورم در خطر است و دو بازی حساس در پیش داریم وظیفه ام بود که به فوتبال کشورم خدمت کنم و آن زمان درگیری ها را کنار گذاشتم مثل آن زمان  که خیلی ها با هم مشکل داشتند اما وقتی عراق به کشورمان حمله کرد همه برای دفاع از کشورمان به جبهه رفتند.

اما شما درباره صحبت محمد خاتمی حرفی نزدید!

خود من این موضوع را نشنیدم و من تغییر یافته آن را شنیدم. شاید به ایشان اشتباه گفته بودند و ایشان روی اطلاعات غلط و اشتباهی که به او داده بودند این صحبت را کرده بود اما این موضوع نبود و دنبال این نبودم که منت من را بکشند. یک روز صبح از خواب که بیدار شدم دیدم کشورم با دو تیم حساس عربی بازی دارد و این برای من سنگین بود.

شما از جنگ و ایران و عراق صحبت کردید. می خواهیم به شهید خلبان اصغر هاشمیان برادر بزرگتر شما هم بپردازیم که شما هیچ گاه در هیچ جا درباره ایشان صحبت نکردید.

من نمی خواهم درباره این موضوع صحبت کنم.

اما ما می خواهیم که شما صحبت کنید چرا که باید موارد و مسائل اینچنینی مطرح شود تا الگوسازی در همه ابعاد صورت بگیرد! ما حتی می دانیم که پیکر پاک این شهید هیچ گاه به کشورمان بازنگشت.

این موضوعی نیست که من بخواهم درباره اش صحبت کنم. متأسفانه این روزها خیلی ها از نام شهیدان سوء استفاده می کنند و از این عزیزانی که هیچ گاه درجه ای نگرفتند استفاده ابزاری می کنند. هر کس عقیده و اعتقادی دارد و اگر هم کسی کاری انجام می دهد برای خودش است. من ۶ ساله بودم که ایشان شهید شدند.

شما چقدر از این شهید بزرگوار شناخت داشتید؟

من خاطرات خیلی کمی از ایشان دارم. ایشان را به یاد دارم اما خاطرات زیادی از برادرم به یاد ندارم. ایشان خلبان هواپیمای جنگنده بودند و دوره هایشان را در آمریکا دیده بود و در زمان جنگ هم مثل خیلی ها جنگید و شهید شد.

ایشان جاویدالاثر هم هستند چرا که هیچ گاه پیکر پاک شان به کشور بازنگشت. هیچ گاه پیگیر پیکر ایشان نشدید؟

موضوع پیگیری نیست. آن زمان صحبت از این بود که عراق عده ای از خلبان ها را به اسارت گرفته اما هویت شان را نمی گفت و نام شان را  اعلام نمی کرد  و ما این شانس را قائل بودیم که ایشان هم در بین آن اسرا قرار داشته باشد اما وقتی آخرین گروه خلبانان هم مثل آقای لشگری به کشورمان بازگشتند و ما دیدیم که برادرم همراه آنها نبود فهمیدیم که دیگر نباید منتظر او باشیم. همین الان هم خیلی ها هستند که چنین وضعیتی دارند و من می بینم که هر از چند گاهی شهدای گمنام را به کشورمان می آورند. البته خلبانی موضوع متفاوتی است چرا که در یک لحظه اگر هواپیما منفجر شود دیگر اثری از خلبان باقی نمی ماند.

گویا مادر مرحومه تان تا آخرین لحظات حیات منتظر برادر بزرگتان بوده.

بله، همینطور است. این امیدواری بود که ما به خودمان می دادیم چرا که گاهی انسان نمی تواند مسائلی را باور کند شاید هم اگر روز اول به مادرم می گفتند که برادر من شهید شده برای او پذیرش این موضوع راحت تر بود. اما چون گفتند معلوم نیست چه شده شاید مفقود است و شاید هم اسیر شده این امیدواری با ما باقی ماند. خیلی ها بودند که فکر می کردند شهید شدند اما به کشور بازگشتند اما متأسفانه این اتفاق برای ما رخ نداد.

از این موضوع بگذریم. به تازگی انتخابات کمیته ملی المپیک برگزار شد اما سؤالی که در این میان بوجود می آید این است که چرا در مناصب مدیریتی هیچ گاه از اهالی تحصیلکرده فوتبال استفاده نمی شود.

شاید خود فوتبالی ها نمی خواهند در کارهای مدیریتی وارد شوند من نمی توانم درباره این موضوع حرف بزنم چرا که همه فوتبالیست ها را نمی شناسم اما مثلا من بروم در شورای شهر چه کاری انجام دهم؟ ! تحصیلات شهرسازی یا مهندسی دارم؟ !

اما الان در شورای شهر ۴-۵ ورزشکار پیشکسوت حضور دارد!

شاید آنها رفته اند و تحصیلات شهرسازی انجام دادند!

اما از طرف دیگر می بینیم سیاسیون وارد فوتبال می شوند و تفکر سیاسی را به فوتبال وارد می کنند.

البته همه جای دنیا همین اتفاق می افتد اما من قصد دفاع از این موضوع را ندارم. همه جای دنیا سیاسیون وارد فوتبال می شوند چرا که فوتبال پدیده ای است که حتی در نام یک کشور تاثیر می گذارد. به خاطر همین از این موضوع نمی شود گذشت اما از طرف دیگر ورزشکارانی هم بوده اند که وارد سیاست شده اند.

شما جزو معدود فوتبالیست هایی هستید که کتاب خوانید!

قبلا بله اما الان نه! قبلا که در بوخوم بودم یا در سفر کتاب زیاد می خواندم.

شما می دانید در این زمینه استثنا هستید؟ !

نه این طور فکر نمی کنم چرا که فوتبالیست های دیگری هم هستند که کتاب می خوانند. اما من باید موضوعی را بگویم و آن این است که الان عنوان می کنند فوتبالیست درس نخوانده. خود من ۲۲ سال فوتبال بازی کردم. اگر من ۲۰ سال درس می خواندم دکترایم را می گرفتم آیا یک دکتر می تواند الان فوتبال بازی کند؟ نمی تواند چون درس خوانده و تمرین نکرده. فوتبال یک فن است. اگر شما تمرین فوتبال به صورت حرفه ای داشته باشید وقتی برای درس خواندن ندارید. فوتبال هم یک شغل است و شما وقتی هم برای درست خواندن ندارید. اما در مورد کتاب خواندن باید بگویم که الان هم کتاب می خوانم اما کتاب شعر نه چرا که علاقه ندارم و زیاد هم بلد نیستم شعرهای قدیمی را بخوانم. شعرهای قدیمی سخت است! کتاب روانشناسی می خوانم. کتاب تاریخ مطالعه می کنم. رمان می خوانم و این طور نیست که بگویم فقط یک نوع کتاب می خوانم.

قبول دارید بیش از اندازه منطقی هستید؟ البته رک و منطقی!

رک بودن با بی ادبی فرق می کند من آدم رکی هستیم و چیزی را که ببینم می گویم البته بعضی جاها نباید صحبت هایی را مطرح کرد اما من می گویم و ممکن است به عده ای بربخورد اما زمانی هم به نظرم نباید کار شخصی یک نفر را بگوید و آن را رک بودن نام بگذارد. درباره منطقی بودن هم من نمی توانم حرفی بزنم و دیگران باید در مورد آن قضاوت کنند.

لقب « هوب شرابا» به معنای هلیکوپتر به زبان آلمانی است. این لقب برای شما از کجا به وجود آمد؟

زمانی که به هامبورگ رفته بودم وقتی سانتر می کردند من درجا بلند می شدم و ضربه سر می زدم. از آنجا بود که پاگلزدورف سرمربی آن زمان هامبورگ به من می گفت مثل هلیکوپتر از جا بلند می شوم و ضربه سر می زند و از آنجا بود که نام هلیکوپتر روی نام من ماند.

دربی ۷۸ هم سپری شد و باز هم انتقادات زیادی نسبت به برگزاری این بازی صورت گرفت. به نظر شما این انتقادات منطقی است؟ وقتی که سایر بازی های ما هم بی کیفیت است، فکر می کنید چرا همه نگاه ها فقط به این بازی است و انتظار داریم این بازی در حد ال کلاسیکو برگزار شود؟

در ابتدا باید ببینیم خیلی خوشحالم که بعد از مدت ها مصاحبه ای انجام می دهم که در آن حرف ها و سؤالات تکراری در آن مطرح نمی شود. درباره دربی ۷۸ هم باید بگویم که من هم با صحبت شما موافقم چرا که اکثر بازی های برگزار شده در فوتبال ایران همین است و چون آن بازی ها دیده نمی شود و همه دربی را می بینند روی آن زوم و آن را آنالیز می کنند. شاید مردم توقع دیگری از این دربی دارند و توقع دارند بازی در حد دورتموند و شالکه برگزار شود اما این اتفاق نمی افتد. البته در این بازی استرس هم وجود دارد و بازیکن و مربی استرس دارند. آنها حاضرند که تمام فصل را ببازند و این بازی را ببرند. این استرس به وجود می آید و خشونت را بالا می برد. طبیعتا به همین دلیل بازی کند می شود اما همانطور که خودتان گفتید همه فوتبال ما همین است.

از دربی صحبت شد شما در زمان دربی معروف ۷۴ که پرسپولیس بازی باخته را ۳ به ۲ برد، عضو این تیم بود. در خصوص این بازی صحبت کنید.

البته من در آن بازی، بازی نکردم و چون از کلاس مربیگری در آلمان برگشته بودم نتوانستم در این بازی به میدان بروم. اما طبیعی بود که بازی خاصی برای ما باشد چرا که مهرداد اولادی از بازی اخراج شد و ما ۱۰ نفره شدیم. هیچ کس فکر نمی کرد این اتفاق بیفتد و ما این بازی را ببریم. خیلی خوشحالم که بازی را بردیم اما از این گونه اتفاقات در فوتبال خیلی کم رخ می دهد. شاید بازیکنان استقلال فکر می کردند بازی را برده اند اما نتیجه طور دیگری رقم خورد. این موضوع بدترین صدمه را به استقلال زد و به سود پرسپولیس شد.

در برنامه ۹۰ هفته گذشته عده ای از بازیگران دور هم جمع شده بودند و دربی را با هم تماشا کردند اما نکته جالب این بود که همگی این حق را به خودشان می دادند و یا می دهند که فوتبال را نقد کرده و آن را بکوبند! این موضوع حتی به صنف خواننده ها هم رسیده و آنها هم از فوتبال انتقاد می کنند. شما فکر می کنید چرا هر کسی به خودش این اجازه را می دهد که فوتبال را نقد کند؟ آیا اگر یک فوتبالیست یک هنرپیشه را نقد کند او را تخریب نمی کنند؟ !

من باید در ابتدا این را بگویم شاید فوتبالیست ها قرارداد را خوب ببندند اما پول خوبی گیرشان نمی آید چرا که یا باشگاه ها زیر قراردادشان می زنند یا مسائل دیگری به وجود می آید که بازیکن به پولش نمی رسد. شاید به همین دلیل حساسیتی روی بازیکنان به وجود می آید و همه درباره آن صحبت می کنند. این باعث شده جامعه روی فوتبال حساس شود و فکر می کنند که بازیکنان بیش از اندازه پول می گیرند و یا حق آنها را می خورند اما این طور نیست چرا که در همه جای دنیا فوتبالیست ها خوب پول می گیرند. شما فکر می کنید بازیکن بوخوم از یک معلم در آلمان بیشتر پول نمی گیرد؟ !

شما طرفدار کدام تیم های فوتبال هستید؟

شاید باورتان نشود که من از بچگی طرفدار بایرن مونیخ و آث میلان بودم که خدا را شکر خودم توانستم در بایرن مونیخ بازی کنم. من هنوز هم هوادار تیم بایرن مونیخ هستم و بازی های آن را پیگیری می کنم و البته جدیدا بازی های دورتموند را هم دنبال می کنم.

شما پیشکسوت باشگاه بایرن مونیخ حساب می شوید؟ ! یعنی اگر برنامه ای در این باشگاه تدارک دیده شود از شما هم دعوت می کنند تا در آن حاضر شوید؟

در این چند سال برنامه خاصی نبوده که بخواهند از من دعوت کنند اما در بوخوم جشن صدسالگی برگزار شد که آن زمان در پرسپولیس بودم و نتوانستم در این جشن شرکت کنم. هانوفر هم جشن تولد باشگاهش را گرفت و از من دعوت کرد و من در آن شرکت کردم. چند وقت پیش هم پیشکسوتان هامبورگ و تیم ملی آلمان با هم بازی کردند که از من دعوت شد و من در آن بازی حاضر شدم اما خوشبختانه مسئولان تیم هامبورگ نگفتند که وحید در این تیم کم بازی کرده و پیشکسوت هامبورگ حساب نمی آید!

کنایه تان به آقای رویانیان دیر انجام شد چرا که ایشان چند روز پیش از مدیرعاملی پرسپولیس کنار رفت.

این رفت و آمدها در فوتبال طبیعی است. ما افرادی را به فوتبال می آوریم که فوتبالی نیستند اما وقتی فوتبالی می شوند آنها را کنار می گذاریم و دوباره افراد غیرفوتبالی را وارد فوتبال می کنیم. این مسائل در فوتبال ما عادی است اما او هم برای پرسپولیس زحمت کشید و من از ایشان تشکر می کنم.

دوست داشتید در بازی با پیشکسوتان میلان که تیم محبوب شما بود، بازی می کردید؟

اگر آن بازی به بازی تیم خودم در آلمان نمی خورد احتمال زیادی داشت که در آن بازی حاضر شوم.

شما از ابتدا پرسپولیسی بودید و یا اینکه بعد از اینکه به این تیم آمدید پرسپولیسی شدید.

بگذارید برایتان بهتر بگویم من برخلاف سایر بازیکنان که از پرسپولیس به اروپا رسیدند از اروپا به این تیم آمدم و سلسله مراتب برای من برعکس بود. من طرفدار پرسپولیس بودم و این تیم را دوست دارم. در همان ابتدای فوتبال هم به پرسپولیس علاقه داشتم.