فوتبالیستی که مرگ را دریبل زد

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، پس از آن که میهای نشو، فوتبالیست تیم اوترخت هلند در تمرینات این تیم دچار مصدومیت و از گردن به پایین فلج شد، روزنامه" ادوارول" رومانی در گزارشی فوتبالیست هایی را که در طول زندگی ورزشی شان فراز و نشیب های سختی را پشت سر گذاشتند مورد بررسی قرار داد و در آن نوشت: « یکی از این آنها علی دایی، سرمربی فعلی پرسپولیس است. کسی که در بازی برابر بحرین در بازی های آسیایی هیروشیما دچار آسیب شدیدی شد و مرگ را" دریبل" کرد و به گلزن ترین مهاجم فوتبال در رده ملی تبدیل شد.

پله، مارادونا ، مسی و کریستیانو رونالدو. این ها بازیکنانی هستند که از آنها به عنوان بهترین بازیکنان جهان یاد می شود.

بالاتر از آنها در یک طبقه بندی دیگر علی دایی ایستاده است که توانسته بیشترین گل را در رده ملی با تیم ملی ایران به ثمر برساند.

در حالی که خیلی از فوتبالیست های جهان که رکوردهای ملی را جابه جا می کنند از جوانی خودشان را وقف آن رشته می کنند، داستان علی دایی متفاوت است. فوتبال برای علی دایی تا ۲۴ سالگی جنبه سرگرمی داشت. او همراه با تحصیل در دانشگاه در اوقات فراغت خود فوتبال بازی می کرد. به همین خاطر تا سال ۱۹۹۴ در تیم های پایین جدولی تاکسیرانی و بانک تجارت بازی کرد اما پس از آن علی پروین، سرمربی وقت پرسپولیس که هدایت تیم ملی ایران را نیز برعهده داشت، متوجه حضور یک مهاجم قد بلند در تیم بانک تجارت شد که علی دایی نام داشت. او این بازیکن را متقاعد کرد تا فوتبالش را در پرسپولیس ادامه دهد.

او در همان سال برای اولین بار به تیم ملی ایران دعوت و از همان جا گلزنی هایش برای ایران شروع شد. مهاجم یک متر و ۹۲ سانتیمتری در تیم ملی ایران و باشگاه پرسپولیس از خود نشان داد. البته دوران ورزشی علی دایی فراز و نشیب های زیادی داشته است. او افتخارات زیادی را کسب کرده اما در عین حال دوران سختی را نیز پشت سر گذاشته است.

علی دایی در سال ۱۹۹۴ یک تراژدی را پشت سر گذاشت. او در دیدار برابر بحرین بسیار سخت جنگید و روحیه جنگجویانه خود را به نمایش گذاشت و در یک صحنه با دروازه بان بحرین رودررو شد و دروازه بان بحرین با پا به طحال علی دایی ضربه زد و مهاجم تیم ملی ایران با مصدومیت شدیدی روبرو شد و تا مدت ها خانه نشین ماند. در بین دو نیمه جای خود را به بازیکن دیگری داد و به نیمکت ذخیره ها برنگشت. کادرفنی تیم ملی ایران ۴۵ دقیقه از او بی خبر بود تا اینکه پس از پایان بازی که به نیمکت ذخیره ها برگشتند او را بیهوش دیدند. دایی در آن صحنه دچار خونریزی داخلی شده بود و شرایط وخیمی داشت. دکتر ها پس از معاینه علی دایی اعلام کردند اگر بازیکنان دیرتر او را نجات می دادند، دایی دیگر در بین ما نبود. با این حال مهاجم گلزن تیم ملی ایران این مصدومیت بزرگ را کنار زد و به دنیای فوتبال برگشت و موفق شد رکورد گل های ملی جهان را در رده ملی بشکند.

بکن باوئر: علی دایی بهترین سرزنی است که به عمر دیدم

علی دایی پس از انکه مرگ را دریبل ید با قدرت به فوتبال برگشت و توانست در تیم های بزرگی بازی کند. او خیلی زود به یکی از بهترین مهاجمان آسیا تبدیل شد و توانست به خوبی ارزش های خود را در جام ملت های آسیا سال ۱۹۹۶ نشان دهد. آن هم برای فوتبالیستی که فوتبالش را از ۲۴ سالگی به طور حرفه ای آغاز کرده بود. دایی با انتقال به تیم آرمینیا بیله فلد به اولین لژیونر ایران در بوندسلیگا تبدیل شد. پس از یک فصل حضور در بیله فلد در حالی که ۲۴ سال سن داشت با درخواست فرانس بکن باوئر به بایرن مونیخ پیوست. فرانتس بکن باوئر در توصیف علی دایی گفته بود او بهترین سرزنی است که تابحال در عمر خود دیده است. او همراه بایرن مونیخ توانست به قهرمانی در لیگ و جام حذفی آلمان دست یابد. مهجم تیم ملی ایران با ورود به باشگاه هرتابرلین توانست بازی های درخشانی را در لیگ قهرمانان اروپا برابر چلسی و میلان از خود به نمایش بگذارد. او در بازی هرتابرلین برابر چلسی که با برتری ۲ بر یک تیم آلمانی به پایان رسید توانست ۲ گل به ثمر برساند تا به اولین بازیکن آسیایی تبدیل شود که در لیگ قهرمانان اروپا گلزنی کرده است. او سپس در تساوی یک بر یک در ورزشگاه سن سیرو توانست دروازه میلان را باز کند. برای تیم میزبان نیز در آن دیدار فیلیپو اینزاگی گل زده بود.

دایی همراه ایران در دو جام جهانی ۱۹۹۸ و ۲۰۰۶ بازی کرد و موفق شد طی ۱۴۹ بازی برای تیم ملی ایران ۱۰۹ گل به ثمر برساند. او برای رسیدن به این رکورد توانست رکورد فرانس پوشکاش را بشکند که تا مدت ها برترین گلزن ملی فوتبال جهان بود.