خجالت می کشم بگویم بازیکن پرسپولیسم

به گزارش پارس به نقل از سایت پرسپولیس، مهرداد کفشگری این روزها با اعتماد علی دایی، به یکی از ارکان خط میانی بدل شده است. او اولین گل خود را برای پرسپولیس را برابر مس کرمان به ثمر رساند، اما قبل از آن، آنچه جلب توجه کرد، پشتیبانی او از تیمی بود که فوتبال را از آن شروع کرد. او در گفتگویی به سوالات ما پاسخ داد:

* ماجرای کمکت به پرسپولیس قائم شهر چه بود؟

- فوتبال را از پرسپولیس قائم شهر شروع کردم. فوتبالم را مدیون این تیم و آقای رامشگر هستم که دیده ام از زندگی و خانواده اش برای فوتبال زده است. پرسپولیس قائم شهر امید خیلی از استعدادهای فوتبال آنجا است. نمی دانم چطور است که با وجود این همه بی مهری و مشکل اقتصادی نسبت به باشگاه های مازندران، در این استان استعداد فوتبال غوغا می کند. شاید باور نکنید ولی در مورد قائم شهر اگر بخواهم حق مطلب را ادا کنم باید بگویم از در و دیوار این شهر فوتبالیست می ریزد، اگر وضعیت مالی باشگاه های مازندران کمی خوب بود می شد آنجا یک تیم ملی جداگانه درست کرد.

* کمتر فوتبالیستی پیدا می شود که این طور به گذشته وفادار بماند و احساس مسئولیت کند. اگر همه این طور بودند بسیاری استعدادها شانس رشد پیدا می کردند؟

- من که کاری نکردم، دو، سه میلیون تومان تأثیر خاصی روی زندگی ما نمی گذارد ولی چنین تیم هایی را زیر و رو می کند. من می گویم آدم هیچ وقت نباید گذشته اش را فراموش کند. من به شهرم وفادار هستم. رفتم دیدم بچه ها در سوز و سرما گرم کن ندارند پیش سردار رفتم و ایشان هم کمک کرد. پرسپولیس قائم شهر بازیکنان زیادی تحویل داده است. اولادی، نوروزی، عباس زاده، بائو، گراییلی، رامشگر و خیلی های دیگر که حضور ذهن دارم. در آنجا استعدادهای عجیبی وجود دارد. بهترین جا برای سرمایه گذاری در فوتبال است.

* البته بچه های دیگر هم هستند که وفتی تماس گرفتیم، کمک هایی کرده اند ولی باید یک فکر اساسی کرد. به پرسپولیس بر گردیم، فکر می کنی بعد از پیروزی کرمان شاهد یک دوره جدید باشیم؟

- ما یک روز رویایی داشتیم. همیشه این طور نمی شود ولی می خواهیم دفعاتش را بیشتر کنیم. برنامه داشتیم گل خود من روی برنامه بود. دایی خواسته بود آنجا باشم. طلسم بازی های خارج از تهران هم شکست. رکود لیگ برتر را جابه جا کردیم ولی بعد از همه این ها هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است. حتی هواداران هم که خوشحال شدند تا در همین بازی با سایپا است. راه دراز تا قهرمانی داریم. الآن رسیدن به قهرمانی از نان شب واجب تر است. با قهرمانی همه چیز خواهیم داشت. بدون آن هیچ نداریم هواداران همین را می خواهند. برای ما خوشحالی آن بازی همان شب تمام شد.

* چرا قبل از این بازی این گونه عمل نمی کردید؟

- در اکثر بازی های بیرون از خانه سرتر از حریفان بودیم. در بازی با صبا یا همین بازی با تراکتور که داشتیم. ولی توپ ها توی گل نمی رفت. البته حالا فهمیده ایم خارج از تهران چطور بازی کنیم. دیگر با استرس و هیجان کاذب توی زمین نمی رویم و سعی می کنیم تمرکز داشته باشیم. این خیلی مهم است. چون ما هفت بازی بیرون از خانه داریم که تعیین کننده خواهد بود. با شرایط فعلی شاید از این پس بازی های خانگی مشکل ساز شود. حریفان بسته تر بازی می کنند، بالا رفتن توقعات هم فشار را زیاد می کند؟ این دو اتفاق روی خواهد داد. ما آماده شده ایم که با این شرایط مواجه بشویم. حریفان برای گرفتن تساوی به آزادی خواهند آمد و فکر می کنم ما حتی در شهرستان ها شانس بهتری خواهیم داشت، چون نمی توانند مثل آزادی عمل کنند، البته ما تا اینجا بازی های خانگی را برده ایم و فقط فولاد اهواز را از دست ما در رفت. به هر حال ما باید برای مواجهه با هر شرایطی آماده باشیم. پرسپولیس در این چند سال جام نگرفته است و حالا هواداران دلگرم شده اند استقبال آن ها در فرودگاه وقتی از کرمان آمدیم ما را غافلگیر کرد، با ما طوری برخورد شد که گویی استقلال را بردیم و پیش از پیش برای ما معلوم شد که چقدر کار حساسی پیش رو داریم.

* در کل آدم احساساتی هستی؟

- بیش از آنچه که فکرش را بکنید. یکی از نقطه ضعف های من است. به خدا ظاهرسازی نمی کنم. اخلاق من این طور است. من هنوز نمی توانم خودم را بازیکن پرسپولیس بدانم. یعنی وقتی بازیکنانی را می بینم که ده سال و بیشتر اینجا بودند و چه افتخاراتی رفم زدند، خجالت می کشم بگویم من هم بازیکن پرسپولیس هستم. چون مقابل آن ها حرفی برای گفتن ندارم. هنوز هیچ کاری نکردم. حالا اگر به قهرمانی برسم و بتوانیم بگوییم آن را به هواداران هدیه کردیم شاید دهانم باز شود.

* اول فصل کمتر کسی به تو امیدوار بود، ولی بعضی هم می گفتند با تو به یک جایی می رسیم.

- این را مدیون بچه های قدیمی هستیم. شما محمد نوری را بینید. او همان محمد نوری سه چهار سال گذشته است که بسیاری اوقات یک تنه تیم را جلو برد. یک تنه تیم را تا فینال جام حذفی رساند. نوری، غلامرضا و بچه های دیگر در این سال ها خیلی تحت فشار بودند و این مساله روی آن ها تأثیر گذاشت وگرنه ظرفیت فنی خودشان را در روزهای سخت نشان دادند. وقتی ما آمدیم برخوردشان خیلی خوب و گرم بود. نوری و سید جلال با این سابقه یک صمیمیت خاصی داشتند. من جاهای دیگر هم بازی کردم. چه بلاهایی که سر خود من نیاوردند ولی به پرسپولیس که آمدم، انگار چند سال اینجا بودم. سید جلال با این همه بازی ملی و نوری با آن سابقه خیلی صمیمی و راحت برخورد کردند و از همان جا یک رفاقت خوبی شکل گرفت.

* البته که مهم است این رفاقت حفظ شود و در ادامه لیگ عوض نشود؟

- فکر نمی کنم مشکلی داشته باشیم. با این برخورد بچه های قدیمی این روند ادامه پیدا می کند. در تیم هایی مثل پرسپولیس، این رفاقت و همدلی برای هم و به خاطر هم بازی کردند بیش از ۵۰ درصد کاراست. با قهرمانی حتی کسی که یک بازی نکرده باشد، سود می کند. قیمت و خواهان دارد. بدون قهرمانی، تمام بازی ها را هم که باشی، کلاهت پس معرکه است. الآن آقای دایی حس خودش را به خوبی به تیم منتقل کرده است. اینکه بعد از زدن ۵ گل متوقف نمی شویم، ناشی از همین مساله است.

* اگر الآن فیکس نبودی، این حرف ها را می زدی؟

- من اول فصل هم گفتم که حاضرم یک فصل روی نیمکت بنشینم ولی پرسپولیس قهرمان بشود. مسخره است که یک نفر مهم تر از احساس ۳۰ میلیون باشد.

* از این تعارفات زیاد است و حرف تا عمل فرق می کند، بازی که نکنی، استرس می آید؟

- استرس هست ولی باید با آن کنار بیایی که آن هم به افکارت بستگی دارد. راستش را بخواهید این استرس اوایل فصل به سراغم آمد، طوری که عباس زاده بهمن می گفت تا آخر فصل راه زیاد است. من می گفتم که باید هر چه زودتر به ترکیب تیم راه پیدا کنم. فرصت بیشتری برای نشان دادن خودم دارم. همین عباس زاده را این طوری نبینید، دنیای استعداد است. خدا رو شکر زود بازی کردم. البته وقتی برای بر دوم اخراج شدم، خیلی ها گفتند دایی دیگر به تو بازی نمی دهد، ولی من به آن ها گفتم خواهید دید.