گسترش داروهای هوشمند با استفاده از فناوری نانو

 به نقل از فیز ، دانشمندان با استفاده از فناوری نانو، روش جدیدی برای هوشمند ساختن داروها ابداع کرده‌اند تا میزان تاثیر آنها را در رسیدن به هدف مورد نظر افزایش دهند.

دانشمندان "دانشگاه لینکلن"(University of Lincoln) انگلستان، روش جدیدی را برای "آرایش" نانوذرات طلا با یک پروتئین ابداع کردند. با این روش، نانوذرات می‌توانند ناحیه‌ای از بدن مانند یک تومور سرطانی را به شکل دقیق‌تری هدف قرار دهند.

نانوذرات طلا، شکل‌های ساخته شده از اتم‌های طلا هستند که قطر آنها، به تنها چند میلیاردم متر می‌رسد و می‌توان آنها را با یک پروتئین زیستی پوشش داد تا در نتیجه این کار، درمان در سراسر بدن حرکت کند و به ناحیه مورد نظر برسد.

این نانوذرات می‌توانند داروهایی که با روش‌های دیگر، قابل حل شدن نیستند یا در جریان خون، کاهش می‌یابند، جذب کنند و به خاطر اندازه کوچکشان، بر موانع زیستی مانند غشاها، پوست و روده کوچک که معمولا از رسیدن دارو به مقصد جلوگیری می‌کند، غالب شوند.

در حال حاضر، این فناوری، در دنیای واقعی کاربردهایی دارد؛ برای مثال، در آزمایش‌های بارداری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تاکنون، معنای فرآیند پوشاندن نانوذرات، این بود که پروتئین‌های مورد استفاده، باید با ذراتی که توانایی کنترل نحوه اتصال خود را ندارند و احتمالا، تاثیر دارو را کاهش می‌دهند ، ترکیب شوند.

با این روش جدید، داروشناسان می‌توانند پروتئین‌ها را با استفاده از یک لایه، در جهت خاصی روی نانوذرات طلا قرار دهند. بدین صورت، یکپارچگی پروتئین حفظ می‌شود، تاثیر دارو افزایش می‌یابد و امکان گسترش نانودارو فراهم می‌شود.

دکتر "انریکه فراری" (Enrico Ferrari)، متخصص نانوفناوری دانشگاه لینکلن و سرپرست این پژوهش گفت: نانوذرات طلا، در گسترش داروی جدید و سیستم‌های رساندن دارو، ابزاری ضروری هستند. ما راهی برای اتصال پروتئین‌ها و مولکول ها فراهم کرده‌ایم تا تاثیر این داروها را افزایش دهیم.

شاید این روش بتواند به طراحی نانوداروهایی که به اصلاح شیمیایی داروی پروتئین یا نانوحامل نیازی ندارند، کمک کند و گسترش ساده‌تر و سریع‌تری داشته باشد.

پژوهشگران، بخش‌هایی از پروتئین‌های باکتری‌ها و کرم‌های پهن را بررسی کردند. این پروتئین‌ها هنگام ترکیب، در اتصال به سطح نانوذرات طلا موثر بودند و توانستند اتصالات پایداری را با هر پروتئین دیگری شکل دهند.

این پروتئین در ادغام با نانوذرات، به طور موقت، به سطح طلا و همچنین به پروتئین مورد نظر متصل می‌شود و همچنین می‌تواند اتصال پایداری را با پروتئین داشته باشد.

دانشمندان باور دارند این پژوهش، روشی جهانی برای اتصال پروتئین‌ها به نانوذراتی ارائه می‌دهد که برای بیشتر پروتئین‌ها کاربرد دارند و این فرآیند، برای شرکت‌های داروسازی جالب خواهد بود.

این روش، احتمالا برای حسگرهای زیستی و کیت‌های شناختی که از طلا استفاده می‌کنند، کاربرد خواهند داشت.

یافته‌های این پژوهش، در مجله "Nature Communications" به چاپ رسید.