کپی برابر اصل نیست!

به گزارش پارس نیوز، نمایشگاه تازه نقاشی تهمینه میلانی با نام «‌آن دیگری» پیش از پایان رسمی و اعلام‌شده‌اش باز هم تعطیل شد تا به سرنوشت نمایشگاه قبلی او در شهریور سال گذشته دچار شود. ماجرای نمایشگاه نقاشی تهمینه میلانی  و البته اصرار عجیب و غریبش برای برپایی نمایشگاه نقاشی‌ در نوع خودش جالب توجه است. دیگر انگار بحث بر سر کیفیت آثار از نگاه هنری و کپی بودن یا نبودن آن گذشته و به نوعی به سطح یک روان‌شناسی شخصی رسیده است. به این مفهوم که انگار باید رفت سراغ این‌که او چرا این‌قدر اصرار دارد با آثاری که به باور بسیاری از کارشناسان هنری مبتذل و بی‌ارزشند به حوزه هنرهای تجسمی وارد شود در حالی که خود او بهتر از هر کسی می‌داند این ورود تنها با رانت چهره بودنش دارد صورت می‌گیرد. علاقه به مورد توجه قرار گرفتن حتی با علم به این‌که باید منتظر یک هجمه منفی از سوی مردم و کارشناسان این حوزه باشد چه توجیهی دارد؟

بادیگارد کنار بوم
اما ماجرای نمایشگاه تازه تهمینه میلانی چه بود؟ «آن دیگری» انتظار می‌رفت سند تازه‌ای باشد برای رفع همه آن اتهامات هفت ماه گذشته.‌ پیش از آغاز نمایشگاه قطعا کمتر کسی (حتی دوستداران و هواداران او) فکر می‌کرد قرار است «آن دیگری» همانی باشد که بود.
اما بر خلاف همه انتظارها نه‌تنها نمایشگاه تازه چیزی از اتهامات کم نکرد بلکه  شیوه و نوع برپایی آن حاشیه تازه‌ای بود برای تهمینه میلانی.
اول این‌که این نمایشگاه در یک سکوت محض خبری افتتاح و آن‌طور که اعلام شد تنها چهار روز قرار بود  برپا باشد، ‌زمانی که از استانداردهای یک نمایشگاه ـ که معمولا بین یک هفته تا ده روز
است ـ  خیلی کمتر بود. فارغ از این افتتاحیه کاملا به صورت خصوصی انجام شد. همه اینها به کنار در این میان حضور بادیگارد شخصی در یک نمایشگاه نقاشی از آن دست پدیده‌هایی بود که نمونه‌اش را نمی‌شود در هیچ کجای دیگر پیدا کرد. این ماجرا هم از رسانه‌ای شدن عکسی از محمد اللهیاری در کنار تهمینه میلانی در صفحه اینستاگرام او آغاز شد.
 البته این فرد که خود را عضو تیم بین‌المللی حفاظت معرفی کرده است در پستی زیر عکس نوشت:‌ «‌باعث افتخارم بود همراهی بانوی سینما، خانم تهمینه میلانی عزیز در گالری آریانا و هر چقدر هم از مهربونیشون بگم کم گفتم. در ضمن اون کسایی که تهدید پوچ و توخالی کرده بودن برای به‌هم زدن نظم نمایشگاه رو سیاه شدن و به‌همه ثابت شد تو محیط مجازی حرف مفت زیاده، کو مرد عمل.»

فیلم‌هایی که نساختم
ماجرا از تابستان سال گذشته آغاز شد. جایی که تهمینه میلانی به برپایی نمایشگاهی با عنوان «فیلم‌هایی که نساختم» اقدام کرد؛ ‌نمایشگاهی که خیلی زود با واکنش منفی اهالی هنر رو به رو شد. این نمایشگاه حتی پیش ازگشایش با هشتگ «گالری جای شما نیست» از سوی نقاشان و هنرمندان مورد اعتراض قرار گرفت و پس از گشایش نیز به دلیل اتهام به کپی کردن از اثر «جنی میلیهوف» متوقف شد.
این ماجرا حتی به گوش این نقاش روسی هم رسید. واکنش خانم میلانی در پی اعتراضات نمایشگاه سال گذشته این بود: «آن نقاشی را که می‌گویند کپی است  من در استیکرهای فیس‌بوک دیده بودم و در خاطرم مانده بود.» جنی میلیهوف اما در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام نقاشی خود را منتشر کرد و نوشت: «فردی سرشناس نقاشی من را کپی کرده و قصد فروش آن را دارد.» او در ادامه از این که این موضوع را به او اطلاع دادند، تشکر و بعدتر استوری‌ای راجع به توقف نمایشگاه تهمینه میلانی را منتشر   و از افرادی که باعث این اتفاق شده‌اند، تشکر کرد.
واکنش‌های احساسی خانم فیلمساز در رابطه با آن نمایشگاه هم نه‌تنها بهبود در وضعیت او حاصل نکرد بلکه این بار اهالی تخصصی‌تر این هنر را وادار به واکنش کرد تا جایی که لیلی گلستان در نامه‌ای   به تهمینه میلانی نوشت:‌ «‌متأسفانه باید بگویم هر چقدر واکنش مدیر گالری درست و بجا بود، واکنش‌های شما دوست عزیز من اشتباه بود… . اول گفتید کپی نیست. بعد گفتید الهام و تأثیر گرفته بودم. بعد خواندم که گفته‌اید اصلا آن نقاش خارجی از من کپی کرده! بعد گفتید گالری‌دار بیجا کرده نمایشگاه من را تعطیل کرده. بعد گفتید شکایت می‌کنم. بعد اعلام کردید شکایت کردم و بعد را خدا داند... .»

کپی‌ها مجوز ندارند
بالاخره نمایشگاه «آن دیگری» با 40 تابلو در سکوتی خبری در گالری آریانا افتتاح شد. گفته می‌شود تعدادی از این آثار از نمایشگاه پیشین میلانی است و البته مجوزی از سوی مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای آنها صادر نشده و این آثار بدون مجوز به نمایش در آمدند، ضمن این‌که این آثار در نمایشگاه پیشین او در گالری ایوان به نمایش درنیامده بودند.
هادی مظفری، مدیر کل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد در گفت‌وگویی راجع به این موضوع تصریح کرد: به نظر می‌رسد چهار اثر از آثاری که در نمایشگاه  آن دیگری در گالری آریانا به نمایش درآمده است، مجوز نمایش از ارشاد نداشته‌اند؛ مواردی که قبلاً هم در میان آثار این هنرمند برای نمایشگاه اولش بود، ولی ما با نمایش آنها مخالفتکرده بودیم.
به همین دلیل با این گالری برخورد خواهد شد. او درباره موضع ارشاد درباره صلاحیت برگزاری نمایشگاه نقاشی توسط هنرمندان غیرمرتبط با حوزه تجسمی هم عنوان کرد: رابطه هنرمند و گالری،  خصوصی است و مادامی که خلاف نظم عمومی و مقررات جامعه نباشد، ما در این توافق بین هنرمند و گالری دخالت نمی‌کنیم اما اگر برپایی یک نمایشگاه به تخلفی منجر شود، ورود پیدا می‌کنیم کما این‌که در مورد مساله اخیر نیز بررسی‌های لازم را انجام می‌دهیم.

در روی همان پاشنه می‌چرخد
فارغ از بحث کپی بودن یا نبودن، این‌که الهام گرفته است یا نه یا حتی بحث جدی‌تر در این میان که اصلا یک چهره شناخته‌شده حق ورود به حوزه‌های دیگر را دارد یا ندارد نیست،‌ موضوع این است که توجیهات تهمینه میلانی برای مبری شدن از اتهاماتش آن‌قدر عجیب است که نیازی به اثبات بی کیفیتی آثارش توسط هیچ کارشناس هنری نیست.
او در پستی در اینستاگرام در رابطه با همین نمایشگاه اخیرش که شرح حالش را خواندید ، در دفاع از خودش می‌نویسد:‌ «در نقاشی فیگور اهمیتی ندارد. محتوا، معنی، ترکیب بندی و تکنیک کاراست که مهم است و من با الهام از این اثر و تغییر در رنگ بندی و حذف اعضای صورت و ساده‌گرایی در المان‌های بصری اثر، سعی کردم به محتوای جدید مورد نظر خود برسم.»
این در حالی است که برای اهالی این حوزه بدیهی است محتوا و موضوع و تکنیک جزو ابزار کار یک هنرمند است درست مثل قلم مو یا بوم نقاشی و آن چیزی که یک اثر هنری را می‌سازد همان ترکیب‌بندی است، اما فیگور یا هر موضوع دیگری در نقاشی در اصل مجموعه‌ای از همین المان‌های بصری است.
همین بی‌توجهی تهمینه میلانی است که باعث شده او دلیل این حجم از انتقادات به خودش را در جایی غیر از فضای هنری دنبال کند، این‌که رسانه‌ها با او عناد دارند، بددلان و هتاکان نمی‌خواهند او موفق شود، شرایط فیلمسازی‌اش را سخت کرده‌اند و هدف این افراد هتاک تنها ترور شخصیت اوست و ...

دهن‌کجی خانم فیلمساز
ورود چهره‌های مشهور به حوزه‌های غیرتخصصی اتفاق تازه‌ای نیست و احتمالا برای اهالی هنر هم چندان اهمیتی ندارد، چرا که برای این افراد بدیهی است که حضور این چهره‌های مشهور در این فضاها همچون یک هوس زودگذر است.
تفاوت نمایشگاه میلانی با دیگران در این است که او در وهله اول متهم به کپی آثار هنری است و برای معترضان استفاده از رانت چهره بودن او چندان اهمیتی ندارد. فارغ از کپی بودن این آثار و بالا بودن قیمت آنها عملکرد غیرمنطقی تهمینه میلانی در ارتباط با این نمایشگاه‌ها چیزی است که مورد اعتراض قرار گرفته است. چراکه هنوز پرونده نمایشگاه نقاشی قبلی میلانی در فضای هنرهای تجسمی کشور مفتوح است و این هنرمند به جای این‌که صبر پیشه کند و این آثار را به مرور به قضاوت کارشناسان و اهل فن بگذارد، نمایشگاهی جدید ترتیب داده و علاوه بر آثار جدید، از آثار نمایشگاه قبلی‌اش نیز در این نمایشگاه بهره گرفته است!
به‌خصوص که دور از انتظار هم نبود این اقدام او در اذهان عمومی «دهن‌کجی» تلقی شود و حاشیه‌های موجود پیرامون او برای ادامه حضور در عرصه تجسمی را دوچندان کند. اینگونه رفتار یک هنرمند فیلمساز در جامعه، جز اشاعه حس بی‌اعتمادی مردم نسبت به فضای تجسمی و به حراج گذاشتن اعتبار هنرمندان این عرصه نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت.