سیزدهمین یادمان منوچهر آتشی در بوشهر برگزار شد

دبیر سیزدهمین یادمان منوچهر آتشی دراین آئین گفت: آتشی از محدود شاعرانی است که در دوران حیات به عنوان کار روزمره خود به سرودن شعر پرداخت.

عبدالرحمن برزگرزاده افزود: تلاش شده دراین یادمان یاد و خاطره منوچهر آتشی بعنوان یکی از شاعران مطرح استان و کشور حفظ شود و آثار او به جامعه و نسل جوان بیش از پیش معرفی شود.

وی بیان کرد: تلاش کردیم در قالب برنامه یک هفته با آتشی جریان سازی فرهنگی برای آشنایی هرچه بیشتر با اسطوره های فرهنگ و هنر استان انجام شود.

برزگرزاده گفت: در برنامه یک هفته با آتشی موج سواری نکردیم بلکه با برگزاری شب شعر دانشجویی، نشست تخصصی شعر، آتشی و صحنه تئاتر، شب شعر آتشی و آتشی ژورنالیست یاد و خاطره این شاعر ماندگار ایران زمین در استان گرامی داشته شد.

یکی از شاعران معاصر ایران زمین درباره منوچهر آتشی گفت: بسیاری از هنرمندان پس از مرگ پرونده هنری آنان نیز بسته می شود ولی منوچهر آتشی از جمله شاعرانی است که پرونده اش همچنان باز است و بر حیات فرهنگی و هنری هنرمندان تاثیر بسزایی دارد.

حافظ موسوی افزود: حضور این جمعیت در آئین سیزدهمین سالکوچ آتشی نشانه تداوم حضور و حیات هنری ایشان است.

وی بیان کرد: منوچهر آتشی فرزند و شناسنامه این خطه از سرزمین ایران و نماد بوشهر و بوشهریان است.

موسوی اضافه کرد: منوچهر آتشی به مردم بوشهر عشق می ورزید و همشهریان او امروز با حلقه زدن به دور مزار او ثابت کردند شایسته این همه مهر و محبت او بوده اند.

وی یادآورشد: تخیل پردازی آتشی به حدی بود که برخی از شعرهای او برای برخی از خواننده های راحت طلب خوش نمی آمد.

موسوی گفت: علاقه آتشی به اقلیم، طبیعت و باورهای محلی از ویژگیهای شعر این شاعر بزرگ و از ویژگیها و شباهتهای شعر آتشی به نیمایی است.

وی تاکید کرد: تلاش، پشتکار و سختکوشی آتشی باعث شد تا به عنوان یکی از ستون های شعر نو مطرح شود.

موسوی اضافه کرد: علاقه آتشی و نیما به طبیعت باعث شده بود که هر دو به شهر و دنیای مدرن بد گمان باشند و به دلیل این ویژگی ها بود که آتشی خیلی زود شعر نیمایی را درک کرد.

شعر خوانی، برگزاری موسیقی و تجلیل از حیات فرهنگی نیم قرن ابوالقاسم ایرانی از شاعران بوشهری از دیگر برنامه های این آئین بود.

منوچهر آتشی در دوم مهرماه سال 1310 در روستای دهرود بوشکان از توابع شهرستان دشتستان چشم به جهان گشود.

آتشی در سال 1333 آموزگار و در شهر بوشهر و اطراف آن به تدریس پرداخت وی در سال 1339 وارد دانشسرای عالی تهران شد و با اخذ مدرک لیسانس در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دبیرستان های قزوین مشغول تدریس شد.

آتشی در پایان سال های دبیری به عنوان ویراستار در انتشارات سازمان رادیو و تلویزیون به کار پرداخت و در سال 1359 بازنشسته و به بوشهر بازگشت.

آتشی از سال 1333 انتشار شعرهایش را شروع و در فاصله چند سال توانست در شمار شاعران مطرح معاصر درآید.

نخستین مجموعه شعر او با عنوان 'آهنگ دیگر ' در سال 1339 در تهران چاپ شد، 2 مجموعه دیگر با نام های 'آواز خاک' و 'دیدار در فلق' نیز از این شاعر بلند آوازه معاصر منتشر شده است.

آتشی در دهه های 40 تا 60 به سبک نیمایی شعر می سرود و در 2 دهه آخر عمر خود به شعر سپید روی آورد.

این شاعر جنوبی در سال 1384 در مراسم چهره های ماندگار که توسط سازمان صداوسیما برگزار می شد به عنوان چهره ماندگار ادبیات کشور معرفی و چند روز پس از آن، در 29 آبان 1384 بر اثر ایست قلبی و در سن 74 سالگی در بیمارستان سینا تهران درگذشت.
به درخواست دوستداران این شاعر و با رضایت بستگانش پیکر وی در شهر بوشهر خاکسپاری و اکنون در محله امامزاده عبدالمهیمن (ع) و در جوار مقبره خالو حسین دشتی از مبارزان علیه استعمار انگلیس دفن شده است.

انتهای پیام/