گرسنه‌ای که «غذا» می‌شود!

وی افزود: ما باید از ذهن مخاطب آشنایی‌زدایی و یک فضای جدید در ذهن آن‌ها ایجاد می‌کردیم به همین دلیل مجبور شدیم یک پیش تولید طولانی داشته باشیم که نزدیک به یک ماه طول کشید سپس فیلمبرداری را آغاز کردیم، طی آن موهای سر بازیگران را کوتاه و برای آن‌ها لباس‌های یونیفرم مانند طراحی کردیم البته با این کار این احتمال وجود داشت که بازی‌ها تخت و یکنواخت شوند که برای این موضوع ما تمهیداتی را در دکوپاژ اندیشیدیم.

رسولی عنوان کرد: موسیقی «کپسول» هم در نوع خود جالب است چراکه ما سعی کردیم در این اثر از موسیقی استفاده کنیم که جلوه بیرونی نداشته باشد و در دل تصاویر باشد به این صورت که ما سر و صدای محیط را اگزجره، آن را با آرایش و پیرایش و به «کپسول» اضافه کردیم.

این کارگردان اضافه کرد: من حدود ۳۰ سال پیش فیلم کوتاه به صورت تجربی می‌ساختم بنابراین دوست داشتم با «کپسول» بازگشتی به همان زمان داشته باشم و در زمانی که تصمیم به ساخت این اثر گرفتم متوجه شدم هنوز یک اشتیاق درونی ساخت آثار تجربی دارم البته می‌دانم که لازمه ساخت یک اثر تجربی این است که هر چیز آشنایی را از ذهن مخاطب بزداییم و او را با فضاهای جدیدی آشنا کنیم.

وی در پایان درباره داستان «کپسول» گفت: این فیلم درباره تنهایی انسان معاصر است که یک قدرت بزرگ به او هجوم می‌آورد البته این قدرت می‌تواند هم درونی و هم بیرونی باشد اما اصل موضوع همان تنها و بی پناه بودن انسان است درواقع اندیشه‌ای در غرب وجود دارد که می‌گوید اگر گرسنه هستی باید غذا بشوی که ما هم همین موضوع را دستمایه ساخت «کپسول» قرار دادیم. از همین رو شخصیتی را در این فیلم می‌بینیم که گرسنه است و تبدیل به غذا می‌شود اما در این دایره بسته بارقه‌ای از امید با نماد پروانه برای انسان پیش می‌آید و او را نجات می‌دهد.