آقای وزیر؛ عاملان ورود تئاتر‌های لاکچری چه کسانی هستند؟

 تئاتردرست است که ریشه ایرانی در قالب نمایش‌های روحوضی دارد، اما اصل این هنر نمایشی به یونان باستان بازمی‌گردد که امروزه نشانه‌های نمایش‌های ایرانی در سالن‌های اجرا یا دیده نمی‌شود یا کمرنگ شده است.

اجرای نمایش در ایران برخلاف سینما از قدمت بسیاری برخوردار است و در قالب‌های مختلف روحوضی، سیاه‌بازی پرده خوانی و یا معرکه‌های میدانی در بین مردم و خانواده‌ها از قدیم الایام رواج داشت، حتی با نگاهی به تاریخ این رشته هنری درمیابیم که سابق براین در ایران بنا به فرهنگی که بین عوام شکل گرفته بود، نگاه کمرنگ و کمتری به صنعت سینما می‌شد و سینما سوغات فرنگ از شاهان قاجار بود. اما رفته رفته تئاتر جای خود را به سینما داد و توجه مردم بیشتر به سمت سینما کشیده شد، و امروز تئاتر را دوستداران این هنر نمایشی و بیشتر دانشجویان می‌پسندند و پیگیر آثار تازه هستند. البته از حق نگذریم تئاتر در ایران زنده است، ولی به شرطی که کمی از اکسیژن سینمای امروز به صحنه سالن‌های تئاتر برسد.

مدتی می‌شود که حضور چهره‌های مطرح سینما به اصطلاح سلبریتی‌ها باعث جذب تماشاچی به صحنه تئاتر شده‌اند که شاید همین باعث رسیدن اکسیژن به صحنه تئاتر شده باشد، همین هوای تازه نسیمی است که گاهی در سالن‌های اجرا می‌وزد ولی چندان مطبوع و خوشایند مردم نیست، نه اینکه محبوبیت چهره‌های سینمایی کم‌شده یا اجرای آنها بد باشد، نه! بلکه شاید دستمزد بالای آنها، وجود سرمایه‌گذاران خصوصی و اجرا در سالن‌های خصوصی، باعث افزایش قیمت بلیت‌ها شده است و این برای یک خانواده که دو تا سه نفر باشند، قابل درک نیست.

براساس صحبت‌های وزیر ارشاد تئاتر یک هنر مردمی است، نه هنری لاکچری. مدتی است که شاهد لاکچری‌ترین فروش تئاتر‌های شهر هستیم، که سهم خود را از بخش دولتی جدا کرده و در سالن خصوصی با فروش بلیتی حدود ۲۰۰ هزار تومان در حال اجرا است و انصافا توانسته تبلیغات شهری و خبری خوبی را از آن خود کند.

سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که چندی پیش از مجلس شورای اسلامی کارت زرد دریافت کرده بود، خطاب به اداره کل هنر‌های نمایشی، از آن‌ها خواسته است که تا حریم صحنه را از تئاتر‌های لاکچری مصون بدارند. وزیر ارشاد در این باره توئیت کرده است: «تئاتر لاکچری» تیر خلاص به این هنر مردمی است، اداره کل هنر‌های نمایشی با هم‌اندیشی و همیاری خانه تئاتر حریم صحنه را از آن مصونیت دهد».

باید در نظر داشت که تا امروز مخاطبان تئاتر، چندین اجرای متفاوت را با حضور بازیگران خوب کشورمان و پتانسیل‌های جوان روی صحنه شاهد بودند، اما باید پرسید چرا زمانی که آثار خوب نمایشی روی صحنه می‌رود، کسی صدای تشویق‌ها را نمی‌شنود؛ یا بالعکس اگر آن زمانی که اجرا‌های نمایشی بدور از عرف و شرع در سالن‌های خصوصی و عمومی اجرا می‌شود، چرا نهاد یا شخصی درباره آن پاسخگو نیست؟

باید پرسید آقای وزیر یا مسئولان عرصه هنر نمایش! نظارت‌ها، ارزیابی‌ها، داوری‌ها تا چه اندازه عدالت‌محور است؟ سهم مخاطبان در اجرا‌ها و تماشای آثار نمایشی چند درصد است؟ مخاطبی که امروز با شرایط سخت اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند آیا میتواند برای دو ساعت اجرا ۲۰۰ هزار تومان بپردازد؟

این سوال‌ها همه کامنت‌هایی است که در جواب توئیت وزیر ارشاد برخی از کاربران گذاشته‌اند و نظرات خود را بیان کردند.

ما نیز امیدواریم بدون هیچ کارت زرد و قرمز، به‌زودی کارت سبز رضایت از سوی مردم صادر شود، چراکه خودتان گفتید: «تئاتر، یک هنرمردمی است.»