برخی مسیحیان ایتالیا هر هفت سال یکبار زنجیر می زنند

 در شهر کوچکی بنام 'گوآردیا سانفراموندی' از توابع شهرستان 'بنونتو' با 5600 نفر جمعیت در جنوب ایتالیا هر هفت سال یک مراسم مذهبی منحصر به فرد به احترام عروج حضرت مریم (س) برگزار می شود که نادمین مسیحی اقدام به خودزنی می کنند.
هر هفت سال در این شهر، از نخستین دوشنبه پس از روز 15 اگوست (24 مرداد ماه) روز عروج حضرت مریم (س) ، به مدت یک هفته مراسم توبه به همراه سینه و زنجیر زنی برگزار می شود. آخرین مراسم سینه زنی در سال 2017 برگزار شد و مراسم بعدی از 19 تا 25 اگوست سال 2024 برگزار خواهد شد.
در این مراسم تندیس حضرت مریم و فرزندش در خیابان های شهر به گردش در می آید. وقتی تندیس حضرت مریم به مرکز شهر ‏می ‌رسد، همه به مدت یک ‌دقیقه در مقابل آن زانو می ‌زنند. سپس سینه خراشان در جلو، به روی زانوهایشان راه افتاده و جمعیت مجسمه را ‏دنبال می‌ کند. با بازگرداندن مجسمه به کلیسا مراسم پایان ‏می ‌یابد و شب زنده داری در کلیسا برای چند روز متوالی ادامه می‌ یابد.‏
نادمین در این دسته ها لباس های بلند و سفید رنگی برتن کرده و سر خود را می پوشانند تا ناشناس باقی بمانند. آنها برای توبه کردن اقدام به سینه و زنجیر زنی می کنند. در سر زنجیرها تیغ هایی کوچک تعبیه شده است که پس از برخورد با پوست آنرا خراش داده و مجروح می کند، سینه زنان نیز با استفاده از یک صفحه چوب پنبه ای که تیغ های زیادی روی آن قرار گرفته است به سینه زنی می پردازند و لباس های سفید را آغشته به خون می کنند.
روز آخر این مراسم، ‏همه دسته ها با هم ملحق شده و یک دسته بزرگ و دیدنی را به راه می‌ اندازند. شرکت کنندگان هنگام راه رفتن هر ‏از چند گاهی به حالت یکی از لحظات داستان انجیل، حالتی را به خود می‌ گیرند و کاملا بی ‌حرکت ‏می‌ ایستند. ‏
این یک مراسم بسیار قدیمی است که در این شهر به احترام تندیس حضرت مریم و فرزندش برگزار می شود و هنوز ریشه تاریخی آن مشخص نیست، برخی بر این عقیده اند که این مراسم از فرقه های مذهبی پیش از مسیحیت نشات می گیرد. معتبرترین نظریه در خصوص این مراسم، مربوط به قرون وسطی است زمانی که طلب بخشش برای گروه های مذهبی به عنوان فعالیت معنوی عادی بود در این شهر نیز یک گروه مذهبی موسوم به 'اسونتا' وجود داشت که اقدام به خودزنی به احترام زجری که حضرت مریم و مسیح (س) کشیدند، می کرد.
قدیمی ترین سند تاریخی در خصوص این مراسم به سال 1620 می رسد. سالی که در آن یک قحطی شدید بوقوع پیوست و پس از آن مردم تصمیم گرفتند تا با راه انداختن این نوع دسته ها، تندیس حضرت مریم را در شهر بگردانند و توبه کنند. در سایر شهرهای اطراف نیز چنین مراسمی وجود دارد اما در روز آخر، همه دسته ها با هم یکی می شوند.
اروپام**461