وظیفه یک هنرمند که باید درد مردم را فریاد بزند چیست؟

«سید محسن امامی‌فر»، روزنامه‌نگار، در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «کیانیان و پرستویی؛ آبروی جامعه ایران» نوشت:

«در سالیان گذشته مرزبندی تندروها با منافع مردم اظهر من الشمس بوده است.

از بحران های عمیق که معجزه هزاره سومِ تندروها به ملت تحمیل کرد بگیرید تا توهین و افترا علیه مشاهیر جامعه ایرانی.

در جدیدترین مورد، تندروها به رضا کیانیان و پرویز پرستویی تاخته اند.

می گویند دستمزدهای بالای کیانیان و پرستویی از پول نفت می باشد.

بله! از پول نفت بوده کما این که تمام دخل و خرج این مملکت از پول نفت است. منتها کیانیان و پرستویی در ازای پول نفت، آثاری خلق نموده اند که تاریخ غنی هنر این مرز و بوم را می سازد.

تاریخی که یاد کیانیان ها و پرستویی ها را در خاطر ملت جاودانه کرده است.

این تفاوت دارد با ۸۰۰ میلیارد دلار پول نفت که اسطوره تندروها در هشت سال دولت داری بر باد داد!

از سوی دیگر تندروها معتقدند کیانیان و پرستویی از هر فرصتی جهت سیاه نمایی وضعیت مملکت استفاده می نمایند.

اما سوال اساسی این است؛ زمانی که وضعیت بر اساس اظهارات جمله کارشناسان از طیف چپ و راست و مستقل واقعا بحرانی باشد، وظیفه یک هنرمند که باید درد مردم را فریاد بزند چیست؟

بر اساس کدام منطق، هنرمند باید در مواجهه با بحران هایی که مردم کشورش با آن دست و پنجه نرم می کنند، سکوت پیشه نماید؟!

البته که این طیف های هژمونی طلب، هنرمند ساکتِ منفعل را بر هنرمند حق گویِ حق طلب ترجیح می دهند.

اما باید توجه داشت اگر کیانیان و پرستویی، دو سرمایه بزرگ اجتماعی شده اند به این دلیل است که “حقیقت” را قربانی “مصلحت” نکرده اند و این به واقع ستودنی است.

به نظر می رسد تندروها هیچ درکی از فلسفه هنر ندارند و در این امر نیز همچون سیاست، اقدامات و اظهارات خود را بر پایه خودمختاری های بی قاعده، بی ضابطه، فرافکنانه و افراطی بنا نهاده اند.

تجربه ثابت کرده تندروها عطش و حرص غریبی برای مقابله با مردم و مرزبندی و جبهه گیری در مواجهه با علایق، مطالبات و مشاهیر ملت دارند.

این در حالی است که وقتی عزت سینمای ایران از میان ما رفته، باید بیشتر قدرشناس کیانیان ها و پرستویی ها که عزت سینمای ایران اند باشیم.

نه تنها عزت سینما که آبروی جامعه ایران هستند.»

انتهای پیام/