اکران فیلم خارجی برای سینمای ایران بیشتر یک فرصت است تا تهدید

منوچهر محمدی تهیه کننده سینما درباره تصمیم‌گیری مبنی بر اکران محدود فیلم‌های خارجی در برخی از پردیس‌های سینمایی گفت: اکران فیلم های خارجی در سینمای ایران نظرات موافق و مخالفی دارد. به نظر من اکران فیلم های خارجی در ایران هم می تواند یک تهدید باشد هم یک فرصت. زمانی می تواند تهدید باشد که میزان واردات فیلم خارجی به حدی زیاد باشد که امکان ایجاد تنوع و فضای اکران را از سینمای ایران سلب کند. همچنین تهدید احتمالی دیگر نیز این خواهد بود که اکران فیلم خارجی توسط بخش خصوصی صورت گرفته و این بخش بی ضابطه و در حجمی انبوه این آثار را وارد کند.

وی افزود: در این صورت با توجه به تفاوت قیمت تمام شده حق رایت فیلم خارجی و تولید فیلم ایرانی قطعا نمایش فیلم خارجی ارزان تر تمام خواهد شد. زیرا آن ها حق کپی رایت را به ایران می فروشند و این حق برای محدوده ایران قیمت زیادی ندارد و از مرز 20 تا 100 هزار دلار تجاوز نخواهد کرد.

این تهیه‌کننده خاطر نشان کرد: کمپانی های خارجی می دانند که قیمت بلیط سینما در ایران ارزان و با نرخ دلار امروز کمی بیش از یک دلار است اما در کشورهای همسایه قیمت بلیط سینما، بالای 5 یا 6 دلار و در کشورهای اروپایی این رقم بین 7 تا 10 دلار تعریف می شود. بنابراین بازار سینمای ایران برای کمپانی های خارجی اساسا جذاب نیست و از طرف دیگر برای وارد کننده به دلیل تفاوت قیمت تمام شده با تولید داخلی جذاب است. اما با توجه به این که دولت نمی خواهد این امتیاز را به بخش خصوصی واگذار کند، این تهدید نیز جدی تلقی نمی شود.

اکران فیلم خارجی برای سینمای ایران بیشتر یک فرصت است تا تهدید

محمدی با اشاره به این که اکران فیلم خارجی برای سینمای ایران بیشتر یک فرصت است تا تهدید، گفت: سومین نکته ای که باعث می شود اکران فیلم خارجی را تهدیدی برای اکران فیلم داخلی ندانیم، این است که امکانات رسانه ای جدید مثل اینترنت و حتی دانلودهای غیرمجاز، دسترسی به فیلم خارجی را برای مردم بسیار آسان کرده است و در فاصله یک هفته تا یک ماه پس ار عرضه، فیلم خارجی برای مخاطب ایرانی قابل دسترس است اما این فرآیند برای اکران در سینمای ایران، بعد از طی مراحل قانونی نظیر خرید حق رایت، اخذ مجوز، دوبله و... دست کم چند ماه طول می کشد. بنابراین پیش از اکران قانونی فیلم، مخاطبان، آن فیلم را در فضای مجازی دیده اند و برایشان دیگر جذابیتی ندارد آن را لزوما در سالن سینما ببینند.

وی در ادامه عدم رغبت کمپانی های خارجی به اکران فیلم های خارجی در ایران، قیمت پایین بلیط سینما در ایران و امکانات رسانه هایی غیر از سینما برای دسترسی به آثار خارجی را عواملی دانست که نمایش فیلم های خارجی برای تولیدات داخلی را از یک تهدید خارج می کند.

در حال حاضر قاچاقچیان از جریان نمایش فیلم های خارجی سود می برند

تهیه کننده «حوض نقاشی» افزود: متاسفانه سینمای ایران نتوانسته خود را با فناوری های روز همگام کند. زیرا این فناوری، قیمت تولیدات را بالا می برد، در نتیجه تولیدات فعلی سینمای ایران به دو دسته اصلی تقسیم می شوند. فیلم های اجتماعی و فیلم های کمدی که در بستر رئال می گذرند و نیاز چندانی به فناوری های روز به معنای حرفه ای ندارند.

وی عنوان کرد: فیلم های ایرانی کاملا متکی بر قصه ها و فیلمنامه هستند و با خطوط قرمز بازی می کنند. بنابراین سینمای ایران، از نظر پروداکشن فقیر است و قصه ها نیز ناچارا ساده نوشته می شوند. ما در سینمای ایران کمتر به سراغ فیلم های تخیلی، علمی و... با پرواکشن سنگین می رویم و عملا مردم را از تماشای این فیلم ها محروم می کنیم. بنابراین از مخالفان اکران فیلم های خارجی در ایران، باید پرسید، اگر ما مخاطبان را از تماشای فیلم های خارجی محروم کرده ایم، چه نفعی به کجا می رسد؟! غیر از این است که قاچاقچیان فیلم از این محرومیت سود می برند و این آسیب به اقتصاد سینماست؟! برخی از هم صنفی هایمان باعث شده اند فضای امنی برای قاچاق فرهنگی پیش بیاید و کشورمان از نظر عدم رعایت حق کپی رایت زیر سوال برود.

تهیه کننده «امکان مینا» همچنین تصریح کرد: اکران محدود فیلم های خارجی در پردیس های سینمایی بحثی بود که سال گذشته در معاونت سینمایی مطرح و قرار شد واردات فیلم خارجی در اختیار دولت بوده و تا جایی که به سینمای ایران آسیب نرساند، با ضوابط محدود کننده اکران شود. این سیاست کارشناسی شده قرار بود از ابتدای سال 97 اجرا شود و اولین فیلم خارجی با عنوان «تمام پول های جهان» توسط موسسه رسانه های تصویری خریداری و برای اکران در اواسط تیر ماه به چند سینما داده شد.

وی افزود: ضمن این که این فیلم چند ماه قبل در اینترنت قابل دسترس بود و فارغ از جرح و تعدیل های پروانه نمایش و طبق آیین نامه ای که در سینماهای دارای 10 سالن می توان فیلم های خارجی را اکران کرد، «تمام پول های جهان» در کوچکترین سالن این سینماها نمایش داده شد. برای مثال  در سالنی 25 نفره در پردیس مگامال و در پردیس کوروش فقط یک روز اکران شد. بنابراین فیلم های انتخاب شده جذاب و به روز نیستند. میزان جرح و تعدیل ها به قدری است که مخاطب را به سینما نمی کشاند. ضمن این که قبل تر دیده شده است.

محمدی با بیان این که وزارت ارشاد اکران آثار داخلی بر فیلم های خارجی ترجیح می دهد، عنوان کرد: ما با یک برنامه ریزی حساب شده می توانیم فیلم هایی خارجی که انگیزه ساخت سالن سینمایی جدید را تقویت می کنند، جهت اکران خریداری کنیم. به دلیل این که متولی نمایش فیلم های خارجی از نظر دریافت مجوز و... دولت است، دولت می تواند بازار را به نفع فیلم های ایرانی تنظیم کند. ضمن این که تلویزیون نیز عمدتا فیلم های خارجی را نشان می دهد. بنابراین اگر انتقادمان این است که با نمایش فیلم های خارجی هجمه فرهنگی صورت می گیرد، ابتدا باید جلوی نمایش این فیلم ها از تلویزیون گرفته شود نه سینما. بنابراین نگرانی های فرهنگی ابتدا باید متوجه تلویزیون باشد.

این تهیه کننده ادامه داد: در حال حاضر بیشترین نفع برندگان از جریان نمایش فیلم های خارجی در فضای مجازی، قاچاقچیان هستند. در حالی که با در نظر گرفتن نسبت تقسیم درآمد 60 به 40 به نفع دولت از نمایش فیلم های خارجی، دست قاچاقچیان کوتاه می شود. ضمن این که دولت قرار است بخشی از این سهم را بهکمک به خانه سینما و رسیدگی به بخش های آسیب پذیر اختصاص دهد. در واقع دولت نگاه کاسب کارانه به اکران فیلم خارجی ندارد.

وی در پایان پیشنهاد کرد ترکیبی از اکران فیلم های داخلی همراه با اکران محدود فیلم های خارجی در شرایطی که ضوابط آن در اختیار دولت است، همزمان با تقویت بنیه فناورانه سینمای ایران در رقابت با این آثار و سالن سازی بهترین راهکار برای تقویت سینمای ایران است.

انتهای پیام/