موسیقی ایرانی به فرهنگ روسیه بسیار نزدیک است

مارگاریتا کاراگینتینا - معاون کنسرواتوار چایکوفسکی: ایران فرهنگی غنی دارد. این کشور توانسته موسیقی سنتی خودش را حفظ و در عین حال گسترش دهد. همچنین این توانایی را دارد که از موسیقی سمفونیک غرب به خوبی استفاده کند. موسیقی سنتی ایرانی که خاص این کشور است، برایمان بسیار جالب تر است. از نظر فرهنگی این موسیقی بسیار به فرهنگ روسیه نزدیک است.

ایران در بخش موسیقی سمفونیک راهی را می رود که روسیه در قرن هجدهم طی کرد. ما این مسئله را درک می کنیم که تجربه فهم موسیقی سمفونیک برای ایرانیان بسیار جالب است و می خواهند آن را یاد بگیرند.

ایران فرهنگ بزرگی است که همه ی هنرها باید در آن باشند. موسیقی سمفونیک اروپایی هم بخشی از این فرهنگ است که باید در آن وجود داشته باشد. برای ایرانی ها در این مرحله کمی سخت است که از لحاظ روانی و فیزیولوژی این موسیقی و روش های استفاده از آن را یاد بگیرند. وقتی این مسئله را یاد بگیرند به راحتی می توانند موسیقی سمفونیک اروپایی را اجرا کنند. از نظر تکنیکی یادگیری این موسیقی کار غیرممکنی نیست و نواندگان ایرانی تکنیک خوبی دارند.

در موسیقی سمفونیک اروپا سرّی هست و آن هم این که؛ نوازنده باید در اجرای این موسیقی خودش را فراموش کند و دقیقا همانند کسی بنوازد که کنارش نشسته است. دوازده ویلن وقتی کنار هم هستند، باید دقیقا مانند یک ویلن اجرا کنند. برای ایرانیان این مسئله کمی دشوار است. چرا که ایرانیان غرور دارند و فردگرایی شان بیشتر است. به همین دلیل هر نوازنده ایرانی همان گونه که خودش می خواهد اثر را اجرا می کند. پس دوازده ویلن هر کدام همانند خودشان اجرا می کنند و صداهایی که در می آید یکی نیست. این مسئله برای ما که تمام عمرمان به شنیدن موسیقی سمفونیک گذشته، قابل تشخیص است.

موضوع بر سر این نیست که چه کسی خوب و چه کسی بد اجرا می کند. همین امروز در کنسرواتوار چایکوفسکی نوازندگانی از دانمارک مشغول اجرا بودند. من نمی گویم که آنها از نوازندگان ایرانی بهتر هستند یا بالعکس. ایرانیان هر کاری که انجام می دهند را به بهترین شکل انجام می دهند. فکر می کنم که ایرانیان روح و جانی به موسیقی سمفونیک می بخشند تا اروپاییان بتوانند تنوع صداها را از طریق صدای ساز آنها بشناسند.

اصول بداهه نوازی یکی از دستاوردهای بزرگ مردم ایران است. این دستاورد را ایرانیان باید حفظ کنند و باید کاری کنند که موسیقی اروپایی تاثیری بر آن نداشته باشد.  من را کسانی نارحت می کنند که موسیقی سنتی ایران را پیش از اجرا روی نُت می نویسند. با این کار ذوق و آفرینش لحظه ای را از دست می دهند. این میراث معنوی ایران را باید به خوبی حفظ کرد و به صورت موازی می توان موسیقی های دیگر را هم دنبال کرد.

این موسیقی سنتی ایران آنقدر برای کنسرواتوار چایکوفسکی قابل درک است که ما یک کارمند برای این بخش استخدام کرده ایم که موسیقی ایرانی را به خوبی می شناسد و وظیفه اش رصد کردن این موسیقی است.