به گزارش پارس نیوز، 
جبار آذین، مدرس و منتقد پیشکسوت سینما و تلویزیون در گفت و گو با «جوان» قالب نگاه صداوسیما به تولید سریال‌های ماه رمضانی را زیر ذره بین می‌برد و می‌گوید: در واقع یکی از معضلات عمده در ساختار مدیریتی، اجرایی و برنامه‌سازی در صداوسیما فاصله گرفتن مدیران این سازمان از نظر و سلیقه مردم و بی‌توجهی روز افزون به ایام و مناسبت‌های ملی، اجتماعی و دینی است.

آذین می‌افزاید: در سال‌های نه چندان دور، سیما حرکتی دیگر داشت و می‌کوشید تا دست کم در مناسبت‌های دینی همگام و همسو با دیدگاه‌های جامعه و فرهنگ مردم حرکت کند، اما این اقدام فرهنگی مناسب، سال‌هاست در تلویزیون دیده نمی‌شود. یکی از مناسبت‌های مهم و تأثیرگذار و شادی آفرین ماه مبارک رمضان است که متأسفانه افزون بر اینکه از نگاه مناسب و بهنگام مسئولان صداوسیما فاصله دارد، دست‌اندرکاران سیما این ماه تکامل بخش و سازنده را با ایام ماه محرم و عزاداری اشتباه گرفته‌اند. نمونه شاخص این نوع نگاه سریال‌های رمضان امسال است.

وی با بیان اینکه امسال سه سریال متوسط غیرمناسبتی هیچ ربط معنایی و محتوایی با ویژگی‌ها و مختصات ماه مبارک رمضان ندارد، می‌گوید: سراسر این سریال‌ها مشحون از غم و اندوه و مرگ است؛ مجموعه هایی که به دلیل ضعف مفرط در سوژه، داستان پردازی، شخصیت‌سازی و استاندارد نبودن ساختار هنری، باعث شده مخاطبان سیما از تماشای آنها خودداری کرده و گروهی به ناچار به تماشای بازپخش چند باره پایتخت نشسته‌اند.

«رهایم نکن» شروع دیر و نابهنگام

جبار آذین با اشاره به سریال رهایم نکن ساخته محمدمهدی عسگرپور، کارگردان شناخته شده سینما و تلویزیون که از شبکه 3 سیما پخش می‌شود، می‌گوید: «رهایم نکن» مجموعه‌ای کند و کشدار با مضامین و محتواهایی به نسبت خوب اما پرداخت نشده است؛ سریالی که می‌توانست در صورت توجه کامل، ساختار حرفه‌ای و پردازش مناسب موضوعی، به اثری تماشایی و ماندگار تبدیل شود اما به دلیل اهمال، غفلت‌ها و پرداخت نا بهنگام به موضوع اصلی سریال که داستان گذشته غمبار و گناه‌آلود شخصیت محوری یعنی «حاج رسول تولایی» است، این سریال به یک اثر متوسط تلویزیونی تبدیل شده است.

آذین درباره ضعف‌های «رهایم نکن» می‌گوید: در واقع موضوع اصلی و دراماتیک «رهایم نکن» به جای آنکه در بخش‌های آغازین سریال به صورت مطلوب و جذاب مطرح شده و در ادامه در مسیر کشمکش‌ها و تعلیق‌ها به اوج برسد، تازه بعد از پخش نزدیک به 20 قسمت سریال بازگو می‌شود؛ اتفاقی که بسیار نا بهنگام و بد است چراکه پیشتر سریال به دلیل درگیری با داستان‌های فرعی مخاطب خود را از دست داده است. از این روز حتی طرح حوادث پر اندوه زندگی «فرناز» خواهرزاده «رسول» گرچه اندکی مخاطب را درگیر روند داستان می‌کند لیکن نتوانسته «رهایم نکن» را از چاله‌های متعدد و ضعف‌ها رها کند. در مجموع آنکه رهایم نکن، نه امتیاز مهمی در کارنامه هنری کارگردان آن و نه تلویزیون خواهد داشت.

«بچه مهندس» الیور توئیستی که از آب درنیامد

منتقد و مدرس پیشکسوت سینما و تلویزیون با بیان اینکه سریال دیگری که در رمضان امسال شاهد پخش آن هستیم، سریال بچه مهندس به کارگردانی علی غفاری است، می‌گوید: در این سریال تلاش شده محیطی به نسبت تازه زندگی یکی از کاراکترهای اصلی سریال به شیوه «الیور توئیستی» روایت شود.

این سریال به دلیل ضعف‌های فراوان آن در داستان‌سرایی، شخصیت پردازی و دور بودن از شاخصه‌های یک اثر مطلوب تلویزیونی نتوانسته است در پله‌ای بالاتر از متوسط قرار گیرد.

آذین با اشاره به لوکیشن پرورشگاه و تنوع حضور کودکانی که در این محیط زندگی می‌کنند و مورد مراقبت و تربیت قرار می‌گیرند، می‌افزاید: این لوکیشن می‌توانست دستمایه مناسبی برای سازندگان این سریال جهت نگاه آسیب شناسانه، خانوادگی و اجتماعی به این فضا و مکان و بچه‌های بدون سرپرست باشد که متأسفانه به دلیل سطحی‌نگری و سطحی‌سازی در نگارش داستان ها، ساختار تلویزیونی و دور بودن از جذابیت‌های بصری و تصویری نتوانسته به توفیق شایسته برسد.

وی با تأکید بر اینکه در این سریال هم چند چهره شناخته شده خوب به ویژه در قالب بازیگران همکاری دارند، معتقد است: از توانایی‌ها و قابلیت‌های هنری این هنرمندان به درستی استفاده نشده است.

در «بچه مهندس»، همه چیز از یک ساختار کودکانه و سبُک در خدمت سرگرم کردن مخاطب به هر قیمت قرار گرفته است.

این منتقد تصریح می‌کند: بچه مهندس امتیاز بالایی را به خود اختصاص نمی‌دهد و با آنکه نسبت به دو سریال دیگر ماه رمضانی مخاطبان بیشتری داشته، ولی این دلیل مطلوب و مقبول بودن عمومی آن نیست که علت آن نبود سریال‌های قوی و محکم و نیاز به داشتن سرگرمی است.


انتهای‌پیام/