حضرت علی علیه‌السلام؛ امامی که برای عدالت به شهادت رسید

حجت‎الاسلام والمسلمین ابراهیم بهاری کارشناس علوم قرآنی درباره لحظات پایانی زندگی حضرت علی(ع) گفت: امیرالمومنین فرزندانش را دور هم جمع و وصیت کرد که در کتب روایی و فقهی آمده است. ایشان درباره توجه به نماز، قرآن، رعایت حال مردم، رعایت حقوق فقیر و یتیم، زکات متذکر شد و به امام حسن مجتبی (ع) فرمود مبادا پس از شهادت من غوغا کنید که پدرمان را کشته اند. ابن ملجم یک ضربه بر من زد و شما هم یک ضربه به او بزنید. اگر او را ببخشید به رحمت خدا نزدیک‌تر هستید.

وی عبارت بخشش ابن ملجم در کلام امام علی(ع) را نشان از مهربانی و رافت حضرت دانست و افزود: برای کنترل جامعه لازم بود که این قصاص انجام شود و الا اگر جامعه آن زمان درک لازم را درباره بخشش داشت و امام این درک را در ذهن مردم آن زمان می‌دید که بخشیدن بهتر از انتقام گرفتن است قطعا حضرت قاتلش را می‌بخشید.

این کارشناس علوم قرآنی درباره شهادت حضرت علی(ع) و ماجراهای پس از آن اظهارکرد: امیرالمومنین در روز به شهادت می‌رسند اما پیکرشان مظلومانه و غریبانه در شب غسل می‌شود، کفن می‌شود و شبانه به سمت محل تشییع برده می‌شود. با توجه به این که شائبه‌هایی مبنی بر توطئه و حمله خوارج بر پیکر امام علی(ع) مطرح بود 5 تابوت از خانه حضرت خارج شد که با تابوت اصلی تنها امامان حسن و حسین(ع) بودند و با توجه به وصیت پدرشان قسمت عقب تابوت را حمل می‌کردند چون جبرئیل و میکائیل قسمت جلوی تابوت را حمل می‌کردند تا برسد به محلی که برای خاکسپاری حضرت آماده شده است.

حجت‌الاسلام والمسلمین بهاری درباره مزار حضرت علی (ع) توضیح داد: مزار امیرالمومنین در محلی است که حضرت نوح و آدم(ع) در آن دفن شده‌اند. بنابر وصیت حضرت علی (ع) مزار ایشان مخفی است تا این که در زمان امام صادق (ع) مشخص می‌شود. عده‌ای نیز به دوره زندگی امام موسی بن جعفر(ع) نسبت می‌دهند. روایت است که وقتی هارون الرشید به شکار مشغول بود، سگ‌هایش به دنبال آهوان می‌دویدند اما از تپه ای که آهوان بالای آن می‌رفتند جلوتر نمی رفتند.

وی ادامه داد: هارون الرشید سفارش کرد بروند کوفه و مردى سالخورده که از اوضاع آن محل اطلاع داشته باشد پیدا نموده بیاورند. پیرمردى فرتوت از قبیله بنى اسد را پیدا کردند و نزد هارون آوردند. هارون از پیرمرد پرسید: آیا راجع به این نقطه اطلاعى دارد و از گذشتگان خبرى شنیده است؟ پیرمرد گفت: اگرخلیفه به من تامین بدهد که خودم و این محل در امان باشد اطلاعى که دارم در اختیار مى‌‌گذارم. هارون گفت: خدا را گواه مى‌‌گیرم که از جانب من هیچگونه صدمه‌اى به تو و این محل نخواهد رسید. پیر مرد گفت: پدرم براى من نقل کرده که در زمان پدرش شیعیان عقیده داشتند که این بلندى مزار حضرت امیرالمؤمنین على بن ابیطالب (ع) است. خدا اینجا را حریم امن خود قرار داده است و هر کس بدان پناه برد در امان خواهد بود. سپس اولین کسی که بر مزار امیرالمومنین سایبان قرار داد هارون الرشید بود و علاوه بر تکریم، مزار حضرت زیارتگاه مردم شد.

این کارشناس علوم قرآنی دلایل مخفی ماندن مزار حضرت علی(ع) را چند دسته معرفی و اظهار کرد: عدالت خواهی حضرت علی(ع) به اندازه ای بود که خوارج در صدد هتک حرمت به پیکر ایشان بودند و به همین علت مزارش باید مخفی می‌ماند. رفتارهای بنی امیه دلیل دیگری بود که باید مزار ایشان در خفا می‌ماند. علت بعدی نیز حضور نداشتن اهل بیت در کوفه بود تا اطلاع از مزار حضرت دهند. کوفه شهر بزرگی است اما مزار حضرت علی (ع) در نیجاف یعنی دل نیزار است. در آن زمان 8 کیلومتر از شهر کوفه بیرون بود و این گونه نبود که مردم رفت و آمد مداوم داشته باشند و متوجه این مزار شوند.

حجت‌الاسلام والمسلمین بهاری خاطرنشان کرد: مخفی بودن مزار امام علی(ع) بعد از شهادتشان نشان از مظلومیت ایشان دارد و شاید جورج جرداق دلیل این مظلومیت را تا حدودی بیان می‌کند. "قُتِلَ عَلِیٌّ فِی مِحْرَابِ عِبَادَتِهِ لِشِدَّةَ عَدْلِهِ؛ علی(ع) درمحراب عبادت خویش قربانی عدالتش گردید". حضرت علی(ع) به شهادت رسید برای این که عادل بود و جامعه تحمل اجرای عدالت علوی و الهی را نداشت.   

انتهای پیام/