شاید روزی برسد که نماینده مجلس هم بازیگر تئاتر شود!
کارگردان نمایش «در» علت تعطیلی چند روزه نمایش را یکسری مشکلات داخلی عنوان کرد و در پاسخی کوتاه و مصلحت گونه گفت: در حال حاضر مشکل برطرف شده است و موضوع خاصی نیست.
شهاب مهربان نویسنده و کارگردان تئاتر، در خصوص علت اجرای مجدد نمایش «در» پس از دو سال گفت: امسال بنا بر دعوت علی پالیزدار، مسئول تماشاخانه پالیز با کمی تغییرات در متن و برخی بازیگرها مجدداً نمایش را اجرا کردیم. هر چند خودم تمایلی به اجرای دوباره نداشتم؛ اما با توجه به اینکه اجرای مجدد هزینه زیادی برای ما به بار نیاورد و کمکی خوب به دوستان بازیگرم بود، پیشنهاد را پذیرفتیم. هم اکنون من در حال نوشتن چند نمایشنامه برای این تماشاخانه هستم و دعوت علی پالیزدار امری طبیعی است.
کارگردان نمایش «در» علت تعطیلی چند روزه نمایش را یکسری مشکلات داخلی عنوان کرد و در پاسخی کوتاه و مصلحت گونه گفت: در حال حاضر مشکل برطرف شده است و موضوع خاصی نیست.
مهربان در پاسخ به حمایتهای صورت گرفته از نسل جوان تئاتری گفت: خوشبختانه من برای کارهایم تهیه کننده دارم، تیم بچهها هم همگی از فعالان دانشجویی تئاتر هستند که مدتهاست در پروژههای مختلف به صورتهای گوناگون در کنار هم مشغول به کار هستیم. من به شخصه هیچ هدف مادی و مالی نداشتم، بلکه دغدغه بازیگرانم را دارم؛ هشت بازیگر جوان مستعد و پر تلاش که باید دیده شوند، من جوانانی که به شدت مستعد و آیندهدار هستند را به کار دعوت کردهام؛ چهره شاخص هنری یا ورزشی که نیاوردهام. دوست دارم بچههایم دیده شوند و تکرار مجدد کار در راستای همین اهداف بود. پس انتقادی در این مورد به من وارد نیست.
کارگردان نمایش «در» در خصوص فعالیت تئاتر خصوصی بیان کرد: سالن های خصوصی خوب است و من به شخصه از این اتفاق راضی هستم، مهم این است که کار اجرا شود، البته به شرطی که بار مالی به دوش گروه نباشد، این روزها مخاطب تئاتر کاملا عوض و همه چیز با گذشته تفاوت کرده است. کار کردن بدون بازیگر چهره بسیار سخت است. در همین کار هم تهیه کننده از من خواست که برای فروش بیشتر چند بازیگر چهره بیاوریم که من قبول نکردم؛ ولی قطعا در کارهای دیگرم این کار را انجام خواهم داد. ما گروهی هستیم که تا امروز سه کار را با هم انجام داده ایم؛ حالا باید بینیم در این راه چقدر دوام میآوریم.
وی ادامه داد: مخاطب سالنهای خصوصی بعضاً برای دیدن چهره و عکس گرفتن با آنها میآیند؛ در حالی که اگر همان چهره در کار دیگری هم باشد مخاطب دیگر نمیآید. چون عکسش را قبلاً گرفته و حالا دنبال چهرهای دیگر است. افرادی که مخاطبِ واقعی نیستند، بلکه زمان دار هستند. البته این دسته هم یک نوعی از مخاطب است. ما باید کاری کنیم تا این ها تبدیل به مخاطب واقعی تئاتری ما بشوند. تئاتر هنری جریانساز است و ما نباید بگذاریم این دسته مخاطب تعیین کنند که ما چه کنیم و بر اساس میل آنها کار کنیم؛ بلکه باید تربیتشان کنیم.
مهربان در خصوص دغدغه این روزهای تئاتریها گفت: قاعدتاً هنرمند زمانی که پول در جیبش باشد، میتواند دغدغهاش را نشان بدهد. هرچند تا امروز نگاه خود من این نبوده اما این نگاهِ تجاری این روزها واقعیت دارد. واقعاً منِ جوان تا چه زمانی می توانم صبر کنم، امروزه فضای تئاتر خیلی بدتر از سینما شده است؛ باند بازی، فضای بسته و اینکه راهت نمیدهند. نمیشود صبر کرد؛ باور کنید بعید نیست با همین روندی که تئاتر پیش میرود، روزی نماینده مجلس هم بازیگر تئاتر شود! به هرحال شرایط سخت است.
این کارگردان در پایان گفت: الان پولهای خوبی در تئاتر جا به جا میشود و بعضاً میبینیم که تئاترهای ما از برخی فیلم ها بیشتر میفروشد، از طرفی هر جا که پول باشد آلودگی وارد آن محیط میشود. بله هنوز هم هستند کارگردان هایی که پس از چند سال مقاومت و صبر دیگر مخاطب خود را پیدا کردهاند و آنها هستند که مخاطب را هدایت می کنند نه مخاطب آنها را؛ اما اکثر کارها به سمت حضور چهرهها رفته است. هر کاری برای من یک کلاس درس آموزشی است و هنرمند امروزه شغلش تئاتر شده است و نه دغدغه اش.
ارسال نظر