تلاوت مجلسی آیاتی از سوره مومنون توسط عباس امام جمعه

مومنون، بیست و سومین سوره قرآن است که مکی و 118 آیه دارد.

از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در فضیلت این سوره نقل شده است: «هر کس سوره مؤمنون را قرائت نماید فرشتگان الهی او را به راحتی و آسایش در روز قیامت و دستیابی به آنچه مایه چشم روشنی آنها هنگام نزول فرشته مرگ باشد، بشارت می دهن».

امام صادق علیه السلام نیز در این باره فرموده است: «اگر کسی سوره مؤمنون را تلاوت کند خداوند آخر کار او را به سعادت و خوشبختی ختم می‌کند و اگر همواره در روزهای جمعه بر قرائت سوره «مؤمنون» مداومت داشته باشد جایگاه او در منزل فردوس خواهد بود».

از نبی اکرم صلی الله علیه وآله و سلم منقول است: «هر کس سوره مؤمنون را در روز جمعه بخواند و به این امر مداومت نماید منزل او در فردوس اعلاء با پیامبران مرسل باشد و نیز فرمودند: اول و آخر این سوره از گنجهای بهشت است».

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ﴿۵۱﴾

اى پیامبران از چیزهاى پاکیزه بخورید و کار شایسته کنید که من به آنچه انجام مى‌ دهید دانایم (۵۱)

وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ ﴿۵۲﴾

و در حقیقت این امت‌ شماست که امتى یگانه است و من پروردگار شمایم پس‌از من پروا دارید (۵۲)

فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ ﴿۵۳﴾

تا کار [دین]شان را میان خود قطعه قطعه کردند [و] دسته دسته شدند هر دسته‌ اى به آنچه نزدشان بود دل خوش کردند (۵۳)

فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِینٍ ﴿۵۴﴾

پس آنها را در ورطه گمراهی‌شان تا چندى واگذار (۵۴)

أَیَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِینَ ﴿۵۵﴾

آیا مى ‌پندارند که آنچه از مال و پسران که بدیشان مدد مى‌ دهیم (۵۵)

نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْرَاتِ بَلْ لَا یَشْعُرُونَ ﴿۵۶﴾

[از آن روى است که] مى‌ خواهیم به سودشان در خیرات شتاب ورزیم [نه] بلکه نمى‌ فهمند (۵۶)

إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿۵۷﴾

در حقیقت کسانى که از بیم پروردگارشان هراسانند (۵۷)

وَالَّذِینَ هُمْ بِآیَاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ ﴿۵۸﴾

و کسانى که به نشانه‌ هاى پروردگارشان ایمان مى ‌آورند (۵۸)

وَالَّذِینَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لَا یُشْرِکُونَ ﴿۵۹﴾

و آنان که به پروردگارشان شرک نمى ‌آورند (۵۹)

وَالَّذِینَ یُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ ﴿۶۰﴾

و کسانى که آنچه را دادند [در راه خدا] مى‌ دهند در حالى که دلهایشان ترسان است [و مى‌ دانند] که به سوى پروردگارشان بازخواهند گشت (۶۰)

أُولَئِکَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ ﴿۶۱﴾

آنانند که در کارهاى نیک شتاب مى ‌ورزند و آنانند که در انجام آنها سبقت مى ‌جویند (۶۱)

وَلَا نُکَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَلَدَیْنَا کِتَابٌ یَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ ﴿۶۲﴾

و هیچ کس را جز به قدر توانش تکلیف نمى ‌کنیم و نزد ما کتابى است که به حق سخن مى‌ گوید و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت (۶۲)

بَلْ قُلُوبُهُمْ فِی غَمْرَةٍ مِنْ هَذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِنْ دُونِ ذَلِکَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ ﴿۶۳﴾

[نه] بلکه دلهاى آنان از این [حقیقت] در غفلت است و آنان غیر از این [گناهان] کردارهایى [دیگر] دارند که به انجام آن مبادرت مى ‌ورزند (۶۳)

حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِمْ بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ یَجْأَرُونَ ﴿۶۴﴾

تا وقتى خوشگذرانان آنها را به عذاب گرفتار ساختیم بناگاه به زارى درمى ‌آیند (۶۴)

لَا تَجْأَرُوا الْیَوْمَ إِنَّکُمْ مِنَّا لَا تُنْصَرُونَ ﴿۶۵﴾

امروز زارى مکنید که قطعا شما از جانب ما یارى نخواهید شد (۶۵)

قَدْ کَانَتْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ تَنْکِصُونَ ﴿۶۶﴾

در حقیقت آیات من بر شما خوانده مى ‌شد و شما بودید که همواره به قهقرا مى ‌رفتید (۶۶)

مُسْتَکْبِرِینَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ ﴿۶۷﴾

در حالى که از [پذیرفتن] آن تکبر مى ‌ورزیدید و شب هنگام [در محافل خود] بدگویى میکردید (۶۷)

أَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ یَأْتِ آبَاءَهُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿۶۸﴾

آیا در [عظمت] این سخن نیندیشیده‌ اند یا چیزى براى آنان آمده که براى پدران پیشین آنها نیامده است (۶۸)

أَمْ لَمْ یَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْکِرُونَ ﴿۶۹﴾

یا پیامبر خود را [درست] نشناخته و [لذا] به انکار او پرداخته‌ اند (۶۹)

انتهای پیام/