پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- اکبر نبوی- گزارش تحلیلی مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری در باره سی و ششمین جشنواره فیلم فجر از سه منظر قابل بررسی است:

1- منطقا این مرکز بر پایه وظیفه ذاتی خود که بررسی و تحلیل موضوعات راهبردی کشور است، به سینما به عنوان یکی از مهمترین نهادهای بنیادینِ فرهنگی و اجتماعی توجه کرده و بدون در نظر گرفتن ملاحظات رایج، یافته ها و ادراکات خود را از فیلم های به نمایش در آمده در سی ششمین جشنواره فیلم فجر منتشر نموده است.

با چنین نگاه و مواجهه ای، فارغ از درستی و یا نادرستی ادراکات کارشناسان و تحلیلگران مرتبط با مرکز فوق از فیلم های جشنواره، حرکت و اقدام این مرکز، شایسته توجه و سپاس است و برای پالودن ناراستی های و کژی ها و تحکیم قوت ها و برجستگی ها، عنصری پیشبرنده محسوب می شود و نویدبخش حرکتی پویا و تعالی طلب، برای نهادهایی چون سینماست که در ذات خود، در زمره فرآیندهای اجتماعی و فرهنگی شمرده می شوند.

2- انتقاد از حوزه های اقتصادی و صنعتی و بازرگانی و تجارت داخلی و خارجی، و نیز سیاست خارجیِ وارفته دولت، به خط قرمزی خدشه ناپذیر تبدیل شده است، اما حوزه سینما در حصن حصین این خط قرمزها قرار ندارد و مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری از آزادی عمل مناسب و خیره کننده ای برای زیر ذربین قراردادن وضعیت آن برخوردار است و می تواند بدون نگرانی از توبیخ و تنبیه، خیلی تند و تیز به این مقوله بپردازد.

3- دولت آقای روحانی، دولتی ازهم گسیخته و چندپاره است و روندهای آن با فرآیندهای ملی و مدیریتی در ستیزی کاهنده و هزینه زا قرار دارند. بر همین مبنا، گزارش مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری هم، یکی از نمونه های این کلاف سردرگم به شمار می آید و ضمنا، بخش دیگری از نزاع قدرت میان طیف های تشکیل دهنده این دولت را آشکار می سازد. به این معنا که افراد و جریان هایی در دولت و یا خارج از آن، با حضور وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی در این وزارتخانه موافق نیستند و می خواهند زمینه های حذف یک یا هر دوی آنها را از وزارت ارشاد بوجود آورند.

آینده نشان خواهد که کدامیک از این مناظر سه گانه به واقعیت نزدیک تر اند.