پایگاه خبری - تحلیلی پارس - موزیک ویدئوی «دیره» حاصل کار مشترک «احمدرضا محبیان» و «سمیر زند» است که پیش از این به‌صورت تک‌آهنگ منتشر شده بود، از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز رسمی نشر گرفت. از صدا و تصویر «حبیب محبیان» نیز در این موزیک‌ویدئو استفاده شده است. حبیب محبیان خواننده لس‌آنجلسی مشهوری بود که سال‌ها پیش به ایران بازگشت و در شمال کشور ساکن شده بود و به گفته‌ی پسرش برای اینکه صراحتا جواب منفی بابت فعالیت رسمی نشنود، تقاضایی از جمهوری اسلامی بابت فعالیت هنری نکرد. وی در خردادماه سال نود و پنج به علت ایست قلبی به رحمت خداوندی پیوست.

مجوز گرفتن این کار و صدا و چهره‌ی کسی پس از مرگش، دو مسئله را به ذهن متبادر می‌کند؛ اینکه پس خواننده‌های آنور آبیِ دیگر که زمانی قوانین را نقض کرده‌اند، صدا و تصویرشان بعد از مرگشان مجوز نشر رسمی خواهد گرفت و دیگر اینکه مجوزگرفتن و نگرفتن خوانندگان رسما به فعلیت اجتماعی آنها بستگی دارد نه به نوع و محتوای موسیقی‌ای که تولید می‌کنند.

قطعا وزارت فرهنگ و ارشاد و تبصره‌های قانونی دلایل موجهی برای تغییر رویکرد در مجوزدهی دارند؛ اما سوالی که مطرح می‌شود این است که این تغییر رویکرد چقدر در اعتبار این وزارت فخیمه و در اذهان اهل هنر موثر است؟

در دهه‌های گذشته عبارت «از وزارت فرهنگ و ارشاد مجوز دارد» حتی یک مرز مشخص در شرعی و غیرشرعی بودن موسیقی منتشرشده داشت و با گسترش دنیای مجازی و در دسترس قرارگرفتن اینترنت برای عموم و سهولت اتصال به دنیای مجازی، این جمله کم کم فراموش شد و الان صدور مجوز نشر فقط مهر تأیید وزارت فرهنگ روی یک اثر است و بیشتر از یک برچسب و تایید، جنبه‌ی خبرسازی پیدا کرده است. و اینگونه مجوزها رسما روشن‌کننده مشئ این وزارت‌خانه است؛ که قطعا نباید خودنقض‌کنی در آن دیده شود و اعتبار صفت «اسلامی» در عنوان این وزارت‌خانه را زیر سوال ببرد.

انتشار رسمی و غیر رسمی در دنیای فراگیر اینترنتی، فقط یک اسم است و شنوده‌ای که قطعه موسیقی‌ای می‌شنود، شاید اصلا نداند که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این قطعه مجوز نشر داده است یا نه، اما اگر برای قطعه موسیقی‌هایی که مثلا نام هایلایت‌شده‌ای مثل «حبیب محبیان» در آن دیده می‌شود، عکس‌العمل نشان می‌دهد و بدون اطلاع از روند مجوزگیری می‌تواند عوامانه به موضوع نگاه کند و اتفاقا خوانندگانی را بسیار محبوب‌تر کند؛ خوانندگانی که در این حیطه کار می‌کنند و بدون مجوز مشغول فعالیت هستند و یا خارج از خاک ایران مشغول تبلیغ سوء علیه وزارت فرهنگ و ارشاد هستند و ادعا می‌کنند که آنها را فراری داده است.

مجوز، بی‌شک نشان‌دهنده‌ی همسویی اثر منتشرشده با وزارت نامبرده است و در زمانه‌ای که موسیقی در هر ژانر و سبک و نوع و کیفیت در دسترس عموم است و اینترنت اجازه‌ی دسترسی بی حدو مرز را به هر سلیقه‌ای داده است، مطمئنا اگر به مجوز داشتن و نداشتن خواننده و یا اثری عکس‌العمل نشان داده نشود، به این نوع مجوزها عکس‌العمل‌هایی نشان داده می‌شود که نتیجه‌ای جز زیر سؤال رفتن قانون نشر و تاییدهای محتوایی و کیفیتی نخواهد داشت.

وزارت ارشاد پارس مجوز آهنگ حبیب حبیب محبیان پارس نیوز سیمر زند