مجتبی عبداللهنژاد عنوان کرد
سختی کار درباره سعدی و ناصرخسرو
مجتبی عبداللهنژاد از سختی کار پژوهش برای انتشار کتابهای «گفتوگو با سعدی» و «گفتوگو با ناصرخسرو» گفت.
این پژوهشگر که پیشتر در قالب پروژه «تاریخ شفاهی ادبیات قدیم ایران»، کتاب گفتوگو با مسعود سعد سلمان را منتشر کرده بود از آماده کردن کتابهای گفتوگو با سنایی، سعدی و ناصرخسرو خبر داد و در اینباره به ایسنا گفت: من بعد از انتشار کتاب «گفتوگو با مسعود سعد سلمان» به سراغ کتابهای سنایی، ناصرخسرو و سعدی رفتم. کتاب گفتوگو با ناصرخسرو را سال قبل تحویل نشر هرمس دادم، اما آن را برای گرفتن فیپا نفرستادم؛ به این دلیل که منابع بسیار زیادی درباره ناصرخسرو وجود دارد و هر روز یک منبع تازه درباره او کشف میشود. این در حالی است که کل منابع درباره مسعود سعد سلمان همانها بود که در کتاب آورده بودم و تقریبا هیچ نکتهای مغفول نماند. تنها شاید یک رباعی که در یک جُنگ عربی آمده و بعد از اینکه من کتاب را منتشر کردم از مصر به دست من رسید. اما درباره ناصرخسرو اینگونه نیست. وسعت منابع و اطلاعات زیاد درباره او باعث شده که فعلا ملاحظاتی درباره انتشار این کتاب داشته باشم.
او همچنین درباره کتاب «گفتوگو با سعدی» گفت: در رابطه با سعدی چیزی که باعث دشواری کار شده، قلت منابع درباره اوست. ما درباره سعدی چیزی نمیدانیم و تقریبا چیزی نداریم. حتی واقعا نمیدانیم اسم او چه بوده است، کی به دنیا آمده، به سفر رفته است یا نه؟ اطلاعاتی هم که در این زمینه وجود دارد موثق نیست و بیشتر حدس و گمان است. بنابراین من باید خیلی با احتیاط عمل کنم؛ به همین خاطر فعلا دست نگه داشتهام.
عبداللهنژاد در ادامه اظهار کرد: از انتشار کتاب «گفتوگو با سعد سلمان» راضی هستم. بازتاب خوبی داشته و از کشورهای مختلف پیامهای رضایتبخشی به من رسیده است. این کتاب به چاپ دوم رسیده است.
این مترجم همچنین از انتشار کتاب «شاه باران» نوشته سال بلو از سوی نشر نو خبر داد و گفت: این کتاب در 500 صفحه ترجمه و منتشر شده است. «شاه باران» یکی از مهمترین کتابهای سال بلو و جزو برترین رمانهای دنیاست. در ایران ترجمه درستی از این کتاب نشده بود. «ترجمه این کتاب یک سالی طول کشید و سعی کردم برای این کار از بخش وسیعتری از خزانه لغات فارسی استفاده کنم. مخصوصاً لغات و عبارات و تعبیراتی که در نوشتار فارسی، یا لااقل در متونی که از زبانهای دیگر ترجمه میشود، کمتر به کار میرود. زبان فارسی زبانی است با امکانات وسیع و خزانه لغات خیلی غنی. ولی در موقع نگارش، و مخصوصاً در موقع ترجمه، فقط از بخش ناچیزی از این خزانه استفاده میشود. من سعی کردم این وضع را تغییر بدهم و امیدوارم جامعه ادبی از این کار استقبال کند.
ارسال نظر