پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهدی مسائلی- این روزها خبر تعلیق عضویت سپنتا نیکنام از شورای شهر یزد به خاطر زرتشتی بودنش، گفتگوهای فراوانی را به دنبال داشته است. چند ماه پیش یکی از خبرگزاری‌ها گفتگویی را با بنده دراین‌باره داشت، که متن گزیده و ویرایش شده آن تقدیم می‌شود:

در جامعه بسیاری از حقوقی که برای مسلمانان در نظر گرفته شده، برای اقلیت‌های دینی نیز وجود دارد؛ گاهی در این مورد نگاه‌های افراطی وجود دارد که به دین اسلام منسوب می‌شود، ولی در حقیقت،آنها برداشتهای شخصی افراد است. عده ای هم این برداشت‌های شخصی را بزرگ‌نمایی کرده و با آن دین اسلام را می‌کوبند.

متأسفانه ما گاهی به صورت شعاری مطالبی را مطرح می‌کنیم که درباره آنها صادق نیستیم. اقلیت‌های دینی و مذهبی کسانی هستند که یا در اسلام با ما مشترکند و یا در بحث خداپرستی و توحید با هم مشترک هستیم. بر این اساس، قرآن کریم از ما می‌خواهد تا آنها را هم دربرپایی جامعه توحیدی مشارکت دهیم.

قرآن می فرماید:

«قُل یا أَهلَ الکِتابِ تَعالَوا إِلىٰ کَلِمَةٍ سَواءٍ بَینَنا وَبَینَکُم أَلّا نَعبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلا نُشرِکَ بِهِ شَیئًا وَلا یَتَّخِذَ بَعضُنا بَعضًا أَربابًا مِن دونِ اللَّهِ؛

بگو: «ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است؛ که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم؛ و بعضی از ما، بعضی دیگر را -غیر از خدای یگانه- به خدایی نپذیرد.»

وقتی در برابر ادیان توحیدی چنین شعارهای قرآنی را مطرح می کنیم و خواستار فراگیر شدن آرمان‌های توحیدی در سطح جهان می‌شویم، باید آنها را نیز در این برنامه مشارکت دهیم؛ متأسفانه ما این‌ شعار را مطرح می کنیم، اما مشارکتی برای آنها در نظر نمی‌گیریم.

ممکن است بعضی از تصمیم‌گیری‌های اجتماعی مربوط به جامعه شیعی باشد، در این موارد کسانی که مسلمان و شیعه نیستند، نقشی برعهده ندارند، اما زمانی که شعارهای‌مان کلان است مانند اینکه ایران برای همه ایرانیان است یا اینکه برای تحقق آرمان‌های توحیدی باید با همه ادیان توحیدی مشارکت داشته باشیم، لزوم تحقق چنین شعارهایی در یک جامعه اسلامی این است که اقلیت‌ها نقش فعال در این نظام و اجتماع داشته باشند.

آرمان‌های انقلابی که امام خمینی(ره) مطرح کردند به صورتی بود که همه می توانستند در آن مشارکت داشته باشند و همراهی با انقلاب، منوط به داشتن دین و مذهبی خاصی مثل شیعه یا حتی مسلمان بودن نبود.

به عقیده بنده گفت وگوی امروز ما باید بر سر آرمان‌های مشترک با دیگران باشد نه بر سر اختلافاتی که مانع مشارکت دیگران در جامعه می‌شود. اما در سال‌های اخیر ما بیشتر درباره اختلافات دینی و مذهبی سخن گفته‌ایم تا درباره اشتراکاتمان.

وقتی اقلیتی در شهر رأی می آورد، بدین معناست که حضور اقلیت در آن شهر پررنگ است، اگر اقلیت را حذف کنیم، این رویکرد نوعی مقابله با آزادی است.

شورای شهر مرکزی تخصصی است و در آن بحث‌های نظارتی بیشتر مطرح می‌شود. از این گذشته کسانی که برای شورای شهر منتخب می شوند، نمی‌توانند از حدود، موازین و آرمان‌های جامعه فاصله بگیرند، همانطور که شهردار مسلمان لندن، نمی تواند از چارچوب جامعه سکولاری که برای لندن در نظر گرفته شده، خارج شود و تنها بر طبق تخصص خود باید شهر را اداره کند. پس او نمی‌تواند عقیده‌های اسلامی خویش را بر آن جامعه حاکم کند. در چنین شرایطی است که آن جامعه معنا و مفهوم مشارکت با یکدیگر را به خوبی درک می‌کند و در همه زمینه‌ها از یکدیگر استفاده می‌برد.

آزادی اقلیت اهل کتاب شورای شهر يزد