یادداشت اختصاصی از مهدی مسائلی؛
معیار کیفیت عزاداری تغییر کرده است/ خشونت معیاری برای کیفیت آن شده است
متأسفانه با این نگاه افراد کم کم به جایی می‌رسند که حتی قمه‌زنی معمولی نیز برای آنها جذابیتِ سابق خود را از دست می‌دهد و به فکر رفتارهای خشن‌تر در عزاداری می‌افتند.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مهدی مسائلی مدرس حوزه علمیه اصفهان در یادداشتی برای «پارس» نوشت:
عزاداری امام حسین (ع) از سنت های مهم جامعه شیعی است. همه می دانیم که این سنت برگرفته از سیره و روایات اهل بیت (ع) است. در این روایات تأکید فراوانی بر گریه بر مصائب امام حسین (ع) شده است. آن گونه که می‌توان دریافت گریه مهمترین مصداق عزاداری از نگاه روایات است. از خصوصیات مهم گریه آن است که ظاهرسازی و خودنمایی در آن بسیار مشکل است و اگر اندوه درونی و تأثر قلبی نباشد، گریه شاید تحقق پیدا نکند. از این جهت گریه سببی برای ارتباط محبتی و به تبع آن، ارتباط معرفتی با نهضت عاشورا است.
با این مقدمه در نگاه روایی نمایش خارجی عزاداری، معیار کیفیت آن نیست. بلکه معیار کیفیت عزاداری ارتباط قلبی و عاطفی با امام حسین (ع) است که می‌تواند فرد را به معرفت آن حضرت رهنمون سازد.
از این رو در بعضی از روایات وجود «معرفت امام» شرطی لازم برای تحقق ثواب عزاداری و زیارت امام دانسته شده‌اند.
اما در زمان کنونی معیار کیفیت عزاداری تغییر کرده است. ارتباط قلبی و معرفتی با نهضت عاشورا عیار برتری آن را به نمایش نمی گذارد، بلکه نمایش ظاهری عزاداری اهمیت فوق العاده ای دارد.
در نمایش عزاداری نیز آسیب زدن به بدن و خشونت کیفیت آن را دوچندان می‌کند. برای بعضی، عزاداری هرچه خشن‌تر و فجیع‌تر باشد ثواب بیشتری دارد و با این نگاه، اوج و کمال عزاداری در قمه‌زنی و رفتارهایی مشابه آن دیده می‌شود و بعضی ثواب این رفتارها را حتی از گریه برای امام حسین(ع) بیشتر و باارزش‌تر می‌دانند.
متأسفانه با این نگاه افراد کم کم به جایی می‌رسند که حتی قمه‌زنی معمولی نیز برای آنها جذابیتِ سابق خود را از دست می‌دهد و به فکر رفتارهای خشن‌تر در عزاداری می‌افتند. قمه‌ها را محکمتر بر سر فرود می‌آورند و سعی می‌کنند زخم‌های آن جدی و کاری بوده و خون بیشتری از بدن خارج شود. تیغهای زنجیرتیغی بلندتر می‌شوند و تیغ زنان می‌کوشند گوشت بیشتری از پشتشان جدا کنند، حالا دیگر افزون بر قمه‌زنی، افرادی در آتش راه می‌روند، روی خار می‌دوند، روی شیشه می‌غلتند! و....
البته این نگاه به عزاداری اختصاص به گروه خاصی ندارد و به صورت خفیفتر در بیشتر هیأت های عزاداری رسوخ یافته است. امروز بیشتر عزاداران کیفیت سینه‌زنی را بر اساس آهنگ و شدت آن تعریف می کنند. هر چه دستها محکمتر بر سینه فرود آید، سینه‌زنی بهتری صورت گرفته است. بهتر است عزاداران هنگام سینه زنی لخت شوند تا سینه آنها سرخ و با کبود شود.
حاصل سخن اینکه امروز بسیاری از افراد عزاداری را ابزاری برای تن آزاری، زجر و سختی دادن به بدن می‌بینند، تا از رهگذر آن در مصیبت‌های وارد بر امام‌حسین (ع) و شهدای کربلا شریک شده و با آنها مواسات و همدردی می‌کنند. بر این اساس است که می‌پندارند عزاداری هرچه خشن‌تر و فجیع‌تر، بهتر.
از این جهت برای اصلاح عزاداری از بعضی افراطگرایی ها ابتدا باید به اصلاح نگاه و نگرش عزاداران حسینی (ع) پرداخت. باید بازخوانی دوباره‌ای برای روایات عزاداری صورت گیرد و وجوه تأکیدات موجود در آنها تحلیل شود.
وقتی در کشور هیچ چیزی بر معیار خودش نباشد محرم هم از این مستثنی نیست
عزاداری های این زمان بعضا مردم ازاریست . ایا طبل زدن هم ثواب دارد ؟
وقتی یک اعتقاد قلبی در وجودت هست که دشمن چه داخلی چه خارجی از اون ترس داره و تو اجازه به دشمن نمی دی که اونا ازت بگیره لاجرم خود دشمن اون اعتقاد را تایید می کنه بهت نزدیک میشه و تحریفش می کنه.و اگر خدایی نکرده محرم و عاشورا تحریف بشه اونوقت حتی اسلام هم تحریف می شه.
قمه زنی و زنجیر زنی و سینه زنی هیچکدام نه سنت است و نه لازم . برای یک عزادار واقعی
گریه کافیست .
درست است که در عزاداری باید هدف را مد نظر داشت که بخاطر چه امام حسین شهیدشد اما گریه خیلی خوب است ولابد باید دستجات گریکن تشکیل دهند ودرخیابانها به گریه زاری مشغول شوند /ایا عزیز مرده ای رامشناسید که فقت گریه کند ایا بسر صورت خودنمیزند ایا مردم زیربغل ارا نمیگیرند پس برای شهدای کربلا چه باید کرد چگونه احساسات وخشم غضبمان را بروز دهیم بله نباید به بدنمان ضرر بزنیم درحد تعادل/
سلام در متن صحیفه سجادیه امام سجادع از خدا طلب بخشش می کند برای ظلمی اگر بر بعضی از اعضای بدن خود انجام داده یا از انها زیادی کار کشیده