رویا افشار بازیگر تئاتر و تلویزیون در خصوص دلایل ایفای نقش در نمایش «صبح یک روز لعنتی» گفت: در ابتدا خود نمایشنامه از همه چیز مهم‌تر بود. من هنوز هم معتقدم که خود نمایشنامه قوی‌تر از اجراست. البته حسن باستانی در این نوع گویش‌ها و ایجاد این نوع فضاها بسیار تجربه دارد و این نمایشنامه جدا از زیبایی‌های متن می‌تواند حرف و مسئله‌ای باشد که جهان امروز درگیر آن است.

وی درباره دیدگاه خود در خصوص اهمیت کارگردانان نمایش به گیشه و بی اهمیتی به کیفیت تئاتر اظهار داشت: من متاسفم برای سیستمی که فکر می‌کند، مردم باید ناآگاه باشند؛ قطعاً این تفکر به خود سیستم آسیب وارد می‌کند و این نادانی یک جا گلوی این سیستم را می‌گیرد. ما تلاش می‌کنیم به مردمی که تئاتر را انتخاب می‌کنند، احترام بگذاریم. من همیشه می‌گویم که ابتذال هیچ جا برنده نیست و هرکس که این روند را پیش می برد، یک جا گریبانش را می‌گیرد.

افشار درباره علاقه‌اش نسبت به نقش خود تصریح کرد: من تلاش می‌کنم نقش‌هایی را بازی کنم که تکراری نباشد. اگر هم قرار است تکراری باشد، بین آن ده سال فاصله بیفتد. من تا به حال نقش «مادربزرگ» با چنین ظاهر و دیالوگی را تجربه نکرده بودم و امیدوارم که مردم بازی من را دوست داشته باشند.

این بازیگر در خصوص تاثیر حضور چهره‌های سینمایی و تلویزیونی در تئاتر خاطرنشان کرد: من برای حوزه بازیگری مرز تعیین نمی‌کنم. این به شدت مسخره است که برای این حوزه محدودیت قائل شویم. مهم این است که کارگردان، توانایی‌های بازیگر را بشناسد. قدم هر کسی در هر کجا، چه بر صحنه تئاتر، چه در هنر تصویری و چه صدا مبارک است. مهم این است که توانایی‌ و ظرفیت لازم را دارد یا نه؟! بازیگر بد، همه‌جا چه جلوی دوربین و چه بر صحنه تئاتر بد است؛ ولی بازیگر خوب آنقدر باهوش است که توانایی‌هایش را در هر کجا که هست، نشان می‌دهد.