عارف لرستانی و نفس کشیدن به عشق کرمانشاه/عکس

صبح شنبه 26 فروردین یکی از بازیگران سریال‌های طنز از دنیا رفت. شب گذشته او را به خاطر سکسکه مداوم به اورژانس می‌برند و پس از تزریق آمپول به خانه می‌فرستند. اما نرسیده به صبح، به دلیل سکته قلبی از دنیا می‌رود. دوستانش در شبکه‌های اجتماعی از او نوشته‌اند و جای خالی‌اش را به یکدیگر تسلیت گفته‌اند. با این وجود سوال اصلی این است عارف لرستانی که بود؛ منهای بازیگر طنز سریال‌های مهران مدیری، منهای حضور جذابش در «قهوه تلخ» و «شوخی کردم»؟

1- عارف لرستانی در بهمن ماه سال گذشته شمع‌های 45 سالگی‌اش را فوت کرد. در روزهایی که کم‌کارتر از گذشته بود و با یک آیتم در برنامه «رادیو هفت» حضور داشت و پیش ازآن نیز در برنامه «دورهمی» دیده بودیمش. البته که او در اینستاگرامش فعال بود و اگر این روزها می‌دانیم که وصیت کرده تا جایی در کرمانشاه دفن شود، به خاطر همان پست اینستاگرامی است. آنچه کتمان نکرد و مدام از اصالتش گفت. در گفت‌وگوهایی متفاوت و در هر فرصتی که به دست آورد.

بماند که از دست‌اندرکاران و مسئولان کرمانشاه هم دل خوشی نداشت و از اینکه برای مراسم استانی او را دعوت نمی‌کنند گلایه می‌کرد، اما تاثیری روی اینستاگرامش نگذاشت و او دیگران را دعوت می‌کرد تا به کرمانشاه بروند و آن‌طور که بارها گفته با هر کسی که کردی بلد بود، به زبان کردی حرف می‌زد.

حتی در گفت‌وگویی که با نشریه آوای کرمانشاه انجام داد، گفته بود: «من حتی توی خیابان هم اگر کسی با من کردی حرف بزند، با او کردی حرف می‌زنم. فارسی حرف بزند با او فارسی حرف می‌زنم. چند تا از بچه‌های انتظامات لوکیشنمان در «قهوه تلخ» بودند که بچه پاوه و جوانرود بودند. چون کرد بودند من با این‌ها فارسی حرف نمی‌زدم. با هم کردی حرف می‌زدیم در لوکیشن. بعد بچه‌ها می‌گفتند عارف زد یک کانال دیگر.»

2- اما اگر قرار باشد شناختی دیگر از او به دست بیاوریم، احتمالا به زندگی خصوصی‌اش برمی‌گردد و همسرش. یکی از آن ازدواج‌های پرسروصدا که برای مدتی اسم عارف لرستانی را در رسانه‌ها و در میان مخاطبان مطرح کرد. دستکم پس از آنکه در یکی از رسانه‌ها نوشتند؛ عارف لرستانی برای دریافت ویزای ژاپن به سفارتخانه این کشور در تهران رفت اما با یکی از کارمندان این سفارتخانه ازدواج کرد و ماندنی شد. اما در حقیقت داستان از این قرار بود: «همسرم کارمند سفارت ژاپن بود و ما دوست‌های مشترکی داشتیم. با هم آشنا شدیم و ازدواج کردیم. من نه ژاپن رفته‌ام، نه سفارت ژاپن. البته الان به‌واسطه کارهای همسرم سفارت ژاپن رفته‌ام.»

3- در بیوگرافی سینمایی عارف لرستانی، کمتر از 4 فیلم دیده می‌شود. فیلم‌هایی که از «مانی و ندا» در سال 79 آغاز می‌شود و به «شام عروسی» در سال 84 ختم. در این میان «معادله» و «انتخاب» هم بوده‌اند که در همان سال‌های ابتدایی دهه 80 بازی کرد. اما لرستانی را بیشتر از آنکه به عنوان بازیگر فیلم‌های سینمایی بشناسیم، در سریال‌های طنز تلویزیونی دیده‌ایم. هرچند یکی دو نقش جدی هم در کارنامه‌اش داشت؛ از جمله سریال «یک تکه زمین» به کارگردانی مهدی کرم‌پور که در سال 91 پخش شد. مسیری که لرستانی آغاز کرد؛ به سال 77 برمی‌گردد، وقتی که دانشجوی سال سوم تئاتر بود.

یکی از دوستانش او را به مهران مدیری معرفی کرد و مسیر طولانی همکاری‌اش با مدیری آغاز شد: «من اولین بار آقای مدیری را برای بازیگری ندیدم. توسط یکی از دوستان، ایشان را جایی در حد سلام و علیک دیدم. دوستم من را معرفی کرد: «عارف لرستانی، از بچه‌های تئاتر. در سال سوم بازیگری تئاتر درس می‌خواند.» یک ماه و نیم و دو ماه بعد، آقای مدیری یک کاری را شروع کرد و به دوستم گفته بود آن دوستت که آن شب با تو بود را بیاور.

می‌خواهیم کاری را شروع کنیم. نمی‌دانم اصلاً چرا یادش بود؟ دعوت به کار شدم و شروع کارم سال 77 با آقای مدیری بود. خیلی خوب و لذت‌بخش بود و تا الان فکر می‌کنم حدود ده تا کار با هم انجام داده‌ایم.»

4- عارف لرستانی از آنهایی بود که در کارهای خیریه هم شرکت می‌کرد. نمونه‌اش وقتی در دیدار بین استقلال بیرجند با تیم فوتبال هنرمندان به میدان رفت. در آن زمان گفته بود که بیشتر وقتش را با خانواده می‌گذراند و اصولا جلوی دوربین رفتن بخش کوچکی از زندگی‌اش را می‌سازد. اینجا و آنجا هم گفته بود که دلیل کم‌کاری‌اش صداوسیماست: « آماری که تلویزیون تهران درباره بینندگانش داده 11 تا 8 درصد است. وقتی خودشان این را می‌گویند واقعی‌اش 2 درصد است؛ که آن هم متعلق به «خندوانه» و «دورهمی» است.

کسی تلویزیون نگاه نمی‌کند. برای اینکه سریالی ساخته نمی‌شود. چون پول نیست. بچه‌هایی هستند که سریال ساخته‌اند و وسط‌هایش تعطیل‌شده، یا سریالی ساخته‌اند و پول عوامل را نداشته‌اند که بدهند و سریال را گرویی نگه‌داشته‌اند که تا پول ندهید سریال را برای پخش نمی‌دهیم. یک مشکلاتی هست که شما فکر می‌کنید برای کرمانشاه است. ولی همه جا هست. خود تهران از همه جا بدتر است.»