ضرورت خودسازی درکلام حضرت علی(ع)

امام علی (ع)در نامه 53 کتاب شریف نهج البلاغه توصیه های گرانقدر و ارزشمندی را به یار وفادار خدد مالک اشتر ابراز می دارد.امام در این نامه که گویی نه فقط به مالک اشتر بلکه برای تمام انسانهایی که به دنبال سعادت هستند و در این جهان گمشده ای با نام آرامش دارند، راه رستگاری را نشان می دهد.امیرالمومنین علی (ع) در بخش اول این نامه در مورد اطاعت از معبود به پسر اشتر می فرماید:تو را به ترس از خدا و برگزیدن طاعت او بر دیگر کارها و پیروى از هر چه در کتاب خود بدان فرمان داده ،سفارش می کنم. از واجبات و سنتهایى که کس به سعادت نرسد مگر به پیروى از آنها ، و به شقاوت نیفتد ، مگر به انکار آنها و ضایع گذاشتن آنها . 

امام در ادامه می فرماید: باید که خداى سبحان را یارى نمایی به دل و دست و زبان خود ، که خداى بزرگ ، یارى کردن هر کس را که یاریش کند و عزیز داشتن هر کس را که عزیزش دارد بر عهده گرفته است . 

امام که مالک را به سمت سرزمین مصر به عنوان فرماندار خود فرستاد در ادامه می افزاید:تو را فرمان مى دهم که زمام نفس خویش در برابر شهوتها به دست گیری و از سرکشیهایش باز داری ، زیرا نفس همواره به بدى فرمان دهد ، مگر آنکه خداوند رحمت آورد . 

امام علی (ع) در ادامه می فرماید:اى مالک ، بدان که تو را به بلادى فرستاده ام که پیش از تو دولتها دیده ، برخى دادگر و برخى ستمگر .مردم در کارهاى تو به همان چشم مى نگرند که تو در کارهاى والیان پیش از خود مى  نگرى و درباره تو همان گویند که تو درباره آنها مى  گویى و نیکوکاران را از آنچه خداوند درباره آنها بر زبان مردم جارى ساخته ، توان شناخت .باید بهترین اندوخته ها در نزد تو ، اندوخته کار نیک باشد . پس زمام هواهاى نفس خویش فروگیر و بر نفس خود ، در آنچه براى او روا نیست ، بخل بورز که بخل ورزیدن بر نفس ، انصاف دادن است در آنچه دوست دارد یا ناخوش مى  شمارد .