دلیل تشویق دین اسلام برای به دست آوردن آخرت چیست ؟

تغییر باور رضایت به حداقل‌ها به باور تلاش برای رسیدن به حداکثرها مجموع آموزش‌های دین اسلام به ما این را می‌فهماند که در مسیر رشد و تکامل به کم قانع نباشیم.

 دین اسلام در بحث بین دنیا و آخرت، انسان را برای به دست آوردن آخرت تشویق می‌کند و وقتی بحث بهشت و مراتب آن است، تشویق می‌کند به دستیابی به مراتب و طبقات بالای بهشت و در نهایت بحث قرب و رضوان الهی را مطرح می‌کند.

این نشان از آن است که خداوند متعال ما را برای قانع شدن به حداقل‌ها و کمترین‌ها خلق نکرده است. وقتی انسان‌ها را اشرف مخلوقات می‌نامد، وقتی در قرآن او را خلیفة الله قرار می‌دهد پس رضایت انسان به کمتر از خلیفة اللهی و اشرف مخلوقات بودن ظلم در حق خود و جایگاه خود است و این باعث می‌شود، انسان دچار تنبلی شود، چون به حداقل‌ها راضی شده؛ در حالی که باید به حداکثرها می‌رسید. 

برای اینکه انسان‌های حقیر و کوچکی نباشیم، باید خودمان را خوب بشناسیم و قدر آنچه را داریم، بدانیم. اگر به شناخت خود، شناخت رحمت و کرامت خداوند را بیفزاییم و بدانیم تا کجاهامی‌توانیم بالا برویم، هیچ‌گاه به حداقل‌ها قانع نمی‌شویم.

تصور کنید دانش آموزی که استعداد کسب نمره 20 را دارد، چون نگاهش حداقلی است به نمره 12 راضی شده و به مرض تنبلی دچار می‌شود. با خود می‌گوید: دلیلی ندارد برای قبول شدن زحمت زیادی بکشم! 

ما انسان‌ها نیز اگر به مقام حقیقی خود که جایگاه خلیفة اللهی است، بنگریم به حداقل‌ها راضی نمی‌شویم و به سمت حداکثرها حرکت می‌کنیم. 

رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند: «إنّ‏ اللَّه‏ یحبّ‏ معالی‏ الامور و أشرافها و یکره سفسافها؛ 

خداوند کارها و اهداف بلند و شریف را دوست دارد و از کارها و هدف‌های کوچک و پست بیزار است.» «نهج الفصاحة، 317»

 اسرا،« 70 «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی‏ آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى‏ کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلا.