علی شریعتمداری وزیر فرهنگ و آموزش عالی در دولت موقت مهدی بازرگان و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در سن 93 سالگی در شهر شیراز به علت کهولت سن درگذشت. 

 

علی شریعتمداری در سال 1302 در شیراز متولد شد. شریعتمداری تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهر شیراز به پایان رسانید و موفق به اخذ درجه لیسانس در دو رشتهٔ فلسفه و علوم تربیتی در سال 1332 و علوم قضایی در سال 1335 شد.  کارشناسی ارشد رشته آموزش متوسطه را در سال 1336 از دانشگاه میشیگان و دکترای فلسفه، تعلیم و تربیت و برنامه‌ریزی درسی را در سال 1338 از دانشگاه تنسی دریافت کرد. 

 

دکتر شریعتمداری خدمات آموزشی خود را از آموزش و پرورش آغاز کرد و طی سال‌های 1321 تا 1328 به عنوان آموزگار و از سال 1330 لغایت 1335 به‌عنوان دبیر به تدریس پرداخت. وی از سال 1339 به عنوان دانشیار علوم تربیتی دانشگاه شیراز و از سال 1343 به عنوان استاد علوم تربیتی دانشگاه اصفهان به تدریس مشغول شد و طی سال‌های 1344 تا 1346 به عنوان استاد مدعو در دانشگاه‌های ایندیا و تنسی نیز به تدریس مشغول بود. دکتر شریعتمداری از سال 1358 استاد تعلیم و تربیت در دانشگاه تربیت معلم تهران بود. 

 

از مهمترین سمتهای اجرایی شریعتمداری می‌توان به سرپرستی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان، عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه‌های برنامه‌ریزی در شورای عالی برنامه‌ریزی، کمیته علوم تربیتی، شورای خبرگان بدون مدرک و عضویت در هیئت مرکزی گزینش استاد، شورای آموزش و پرورش و ریاست فرهنگستان علوم جمهوی اسلامی ایران نام برد. 

 

وی مدال درجه یک علمی و نشان درجه یک تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران را نیز دریافت کرده است و مدیر مسئول چهار مجله علمی بوده است. 

 

علی شریعتمداری درگذشت

از آثار مکتوب این استاد می‌توان به کتاب‌های «آموزش در حوزه و دانشگاه»، «روشنفکر کیست»، «تعلیم و تربیت اسلامی»، «جایگاه علوم انسانی در تولید علم»، «چگونگی ارتقاء سطح علمی کشور»، «نقد و خلاقیت در تفکر»، «نقد آرا برخی از دانشمندان معاصر»، «تعالیمات حضرت علی (ع) و نظر شهید مطهری» و «سیاست و خردمندی» اشاره کرد.