پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محسن مهدیان- یکم. تبری روی دیگر تولی است. یکی است. فطری است و از هم جدا نیست. چه آنکه فرمود اصل الحب التبری عن سوی المحبوب. اصل حب، تبری از غیر محبوب است.

دوم. ابراز تبری با خود تبری متفاوت است و تابع شرایط است.

سوم اینکه سب و توهین و بی ادبی هم غیر تبری است. 

چهارم. وحدت امروز سیاسی است نه فکری. البته این وحدت سیاسی، اعتقادی هم هست. چه انکه مقابله با جبهه تمام عیار ضدحق است.

اما یک نکته؛

همانقدر که باید به وحدت فکر کرد و به مساله اختلاف افکنی توجه داشت باید نسبت به خاموش نشدن بیزاری و برائت از دشمنان امیرالمومنین نیز نگران بود. نکند به بهانه وحدت و برادری، برائت شیعه ضعیف و نحیف شود. زنده نگه داشتن برائت در دل ها نیز هنر می خواهد و جهد و تلاش و کوشش بزرگان و علما و اهل دین.

برائت حقیقی بی توجه به دشمن امروز نیست. اهل برائتی که مشت گره کرده علیه طاغوت فرعونی و قارونی امروز ندارند یا دروغ می گویند یا به غایت جاهلند. امتداد تاریخی دشمنی با امیرالمومنین، امروز دشمنی با جبهه حق و تقابل با امام حی و زمان است. شیطان مجسمی که میراث دار منحوس ائمه شرک و کفر و استکبارند.

اگر فلسفه این امتداد تاریخی عالمانه و هنرمندانه برای مردم روشن شود هم وحدت داریم و هم برائت.

 

تبری محسن مهديان اختلاف افکنی