یک‌بازیگر: با «معمای شاه» چهارسال در کاخ زندگی کردم

بازیگر سریال «هشت‌ونیم دقیقه» در پاسخ به این پرسش که فعالیت در کدام یک از مدیوم‌های سینما، تئاتر و تلویزیون را ترجیح می‌دهد، با بیان اینکه کار در همه مدیوم‌ها دوست دارد، گفت: در گذشته شکل آثاری که به مخاطب ارائه می‌شد، تقریباً دسته‌بندی خاصی داشت؛ به عنوان مثال بسیاری از بزرگان و اساتید دو یا سه نسل قبل از ما هنوز معتقدند تئاتر بهترین مدیوم برای بازیگر است. برای آنکه آن زمان فضاهایی مثل کارگاه آزاد در تئاتر وجود داشت که توانست بازیگران بزرگی را به جامعه هنری تحویل دهد و با وجود اینکه  در آن دوره امکانات تئاتر خیلی کمتر از امروز بود، اما بسیار قدرتمند بود.

او ادامه داد: امروز دیگر فاصله  میان سینما و تلویزیون خیلی کم شده است. زمانی بود که در سینما فیلم‌هایی با پروداکشن‌های بزرگ  به اکران درمی‌آمد که تماشای آنها در تلویزیون خالی از لطف بود؛ اما از زمانی که دوربین‌ها به فضای داخلی خانه‌ها آمد و قصه‌ها در فضای بسته روایت شد، دیگر چندان فرقی میان فیلم و سریال وجود ندارد. امروز دیگر بسیاری از فیلمسازان بزرگ ما هم مثل آقای فرهادی و آقای شهبازی، اکثراً قصه‌هایشان را در فضاهای بسته روایت می‌کنند.

علوی که معتقد است «در حال حاضر هر سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون برای بازیگر لازم است»، یادآور شد: بسیار از این بابت خوشحالم که سعی کرده‌ام در هر کدام از این‌ مدیوم‌ها حتی برای یک بار هم که شده، به اندازه کافی جذب مخاطب داشته باشم.  به طور کلی در پیشنهادهایی که در هر سه مدیوم سینما، تئاتر و تلویزیون دارم، اول از همه دنبال قصه و متن خوب و بعد نقش خوب هستم و گارد خاصی هم نسبت به هیچ کدام از این سه ندارم؛ چون به هر حال هر سه آن‌ها بازیگری است.

با «هشت‌ونیم دقیقه» مخاطبان سریال‌های ماهوراه‌ای را جذب کردیم

بازیگر سریال «هشت‌ونیم دقیقه» با بیان اینکه «در حال حاضر جذب مخاطب در تلویزیون خیلی سخت شده است»، گفت: از بازخوردهای مخاطبان برای سریال «هشت‌ونیم دقیقه» متوجه شدیم که بسیاری از مخاطبان سریال‌های ماهواره‌ای جذب این سریال شده‌اند. کسانی که طرفدار جدی سریال‌های ترکیه‌ای هستند، بار دیگر با سریال «هشت‌ونیم دقیقه» مخاطب رسانه ملی شدند. این سریال توانست در قالب داستان‌های موازی به موضوعات مختلفی همچون بخشش، انتقام، ارث، عشق و قضاوت‌های زودهنگام که به مسأله روز جامعه هم تبدیل شده است  بپردازد که هر کدام پیام‌هایی هم برای مخاطبان داشتند.

او درباره نحوه حضور خود در سریال «هشت‌ونیم دقیقه» یادآور شد: همیشه دوست داشتم با شهرام شاه‌حسینی (کارگردان مجموعه «هشت‌ونیم دقیقه») کار کنم و این اولین باری بود که او اعتماد کرد و به من پیشنهاد داد که خیلی از این بابت خوشحال هستم. چراکه شهرام شاه‌حسینی به‌خوبی مدیوم تلویزیون را می‌شناسد و اصولاً سریال‌های او در تلویزیون با استقبال مخاطبان مواجه بوده است. به نظرم سریال «هشت‌ونیم دقیقه» هم برای تلویزیون در بحث سریال‌سازی و هم برای شهرام شاه‌حسینی به لحاظ کارگردانی در تلویزیون، با بلوغ همراه بوده است.

علوی با بیان اینکه «در حال حاضر اکثر مردم مخاطبان سریال‌های ماهواره‌ای هستند»، اظهار کرد: به طور کلی سریال‌های طنز می‌توانند به‌راحتی در قسمت‌های نخستین جذب مخاطب داشته باشند؛ اما برای یک سریال ملودرام خانوادگی آن هم در شبکه دو سخت است که به این میزان از جذب مخاطب برسد. خوشبختانه محتوای اولیه و پایه اولیه سریال «هشت‌ونیم دقیقه» درست بود که در مراحل بعدی هم به تکامل رسید.

بازیگر سریال «معمای شاه» ادامه داد: آقای شاه‌حسینی سرصحنه همه سکانس‌ها و بازی‌ها را بررسی می‌کرد و در نهایت با گپ و گفت به آن سکانس دلخواه می‌رسیدیم؛ حتی در برخی مواقع با توجه به محتوای هر سکانس و پیشنهاد شهرام شاه‌حسینی بداهه بازی می‌کردیم و به همین خاطر هم بود که برخی از سکانس‌ها واقعی و طبیعی از آب درمی‌آمدند. این هم موضوعی است که از بازخوردهای مخاطبان متوجه شدیم؛ بسیازی از مخاطبان با برخی از سکانس‌ها و شخصیت‌ها احساس هم ذات پنداری داشته‌اند. حتی با من پدری مطرح کرده بود که با دخترش که هم نسل «یلدا» است درباره واقعی بودن عشق «فرزین» بحث می‌کند.

او با بیان اینکه «خیلی از بازخوردهای مخاطبان از ایرانیان خارج از کشور بود»، گفت: این موضوع برای همه ما بسیار جالب توجه بود که ایرانیان مقیم خارج از کشور این سریال را دانلود می‌کنند؛ به شخصه در صفحه شخصی اینستاگرام خودم بازخوردهای زیادی از ایرانیان مقیم خارج دریافت می‌کردم. خیلی‌ها به ما می‌گفتند که بعد از مدت‌ها یک سریال «اجتماعی» در تلویزیون دیدیم که توانست جذبمان کند. همه این نظرات به نوعی برای همه ما قوت قلب بود.

«فرزین» ضد قهرمانی بود که به قهرمان تبدیل شد

او همچنین درباره شخصیت فرزین در سریال «هشت‌ونیم دقیقه» به بیان توضیحاتی پرداخت و گفت: به طور کلی ما را تا یک مرحله‌ای خانواده‌هایمان تربیت می‌کنند و از یک جایی به بعد ما محصول تربیت اجتماع هستیم و عقبه‌هایمان روی سرنوشت ما تأثیر می‌گذارند. «فرزین» هم شبیه آدم سوخته‌ای بود که به جای آنکه درمانش کنند، او را در جامعه رها کرده بودند و او هم فقط می‌خواست خودش را آرام کند. فرزین یک شخصیت منفی نبود، بلکه یک ضد قهرمان بود که در آخر سریال به قهرمان تبدیل شد. مهمترین ویژگی شخصیت «فرزین» این بود که مخاطب در چالش بود تا متوجه شود که بالاخره او عاشق بود یا قصد انتقام داشت. «فرزین» فقط می‌خواست به شیوه خودش قصاص کند و نه اینکه انتقام بگیرد.

علوی در پاسخ به این پرسش که آیا این احتمال وجود دارد که فصل دوم سریال «هشت‌ونیم دقیقه» ساخته شود، اظهار کرد: پایان سریال هم به گونه‌ای بود که انگار «یلدا» هنوز منتظر «فرزین» است تا اگر روزی قرار شد فصل دوم «هشت‌ونیم دقیقه» ساخته شود، ادامه این مسیر به نوعی مشخص باشد. اگر مردم بخواهند که «هشت‌ونیم دقیقه» ادامه داشته باشد، این احتمال وجود دارد که برای سال آینده فصل دوم آن تولید شود.

 این بازیگر در پاسخ به این پرسش که آیا تلویزیون می‌بیند، یادآور شد: شغل  من است و حتی اگر برنامه‌ای را دوست نداشته باشم، آن را می‌بینم. باید ببینم که همکارانم چه کار می‌کنند تا کارهای خوب آنها را یاد بگیرم و ایرادات را تکرار نکنم. هر کاری نیاز به پژوهشی دارد و بازیگر هم باید در حرفه‌ خود این کار را انجام دهد.

علوی در پاسخ به این پرسش که سریال‌های سال‌های اخیر تلویزیون را چطور ارزیابی می‌کند، گفت: آخرین نقش سریال تلویزیونی که شاهکار بازی شد و به بازیگر و نقش آن غبطه خوردم، امیر جعفری در سریال‌های «میوه ممنوعه» و «زیر هشت» بود و الان نیز به جرأت می‌گویم اگر نقش فرزین را هر کس دیگری ایفا می‌کرد به او غبطه می‌خوردم. نقش فرزین خاص بود و نمونه یک شخصیت خشن عاشق پیشه در آثار تلویزیونی و حتی سینمایی کم است. آدمی که روحیات خشن دارد، اما ذات رمانتیک دارد و از ضدقهرمان به قهرمان تبدیل می‌شود.

او اضافه کرد:‌ بعد از تست گریم، دورخوانی و یک ماه تمرین فیلم سینمایی «سد معبر» آقای محسن قرایی با فیلمنامه سعید روستایی به جایی رسیدیم که با سریال «هشت‌ونیم دقیقه» به تداخل رسیدیم و باید انتخاب می‌کردم. برای آن گروه آرزوی موفقیت می‌کنم، ولی من «هشت‌ونیم دقیقه» را انتخاب کردم و امروز از انتخابم راضی هستم.

سه‌گانه سیاسی متفاوتی بازی کردم

علوی همچنین درباره نقش‌هایی که در سینما داشته است، گفت: وقتی فیلمنامه‌ای می‌خوانم دنبال نقشی می‌گردم که قلابم روی آن گیر کند. خیلی دوست دارم نقش‌های اصلی را هم ایفا کنم، اما هنوز این اعتماد بوجود نیامده است. اولین فیلم جدی که بازی کردم «دربند» بود و با این فیلم صاحب شناسنامه شدم و به دنبال آن تمام نقش‌هایم که پیشنهاد ‌شد مشابه همان کاراکتر بهرنگ فیلم «دربند» بود و به همین خاطر هم کار نکردم و صبر کردم تا روح‌الله حجازی نقشی را  در «مرگ ماهی» ‌ پیشنهاد کند که از «دربند»   دور باشد و بعد هم فیلم‌های «لانتوری» و «امکان مینا».

او یادآور شد: یکی از اتفاقات جالبی که سال گذشته برایم رخ داد، ایفای یک سه گانه نقش‌های سیاسی با سه تفکر مختلف درباری (سریال معمای شاه)، آقازاده (فیلم لانتوری) و یک مأمور اطلاعاتی نفوذی میان مجاهدین خلق (فیلم امکان مینا) بود که هیچ کدام شبیه هم نبودند. از وقتی که سیاستمدارها در جهان امروز سلبریتی شدند، من هم تصمیم گرفتم نقش‌های سیاسی را تجربه کنم که در این بین در طول یک سال گذشته سه‌گانه نقشهای سیاسی را با سه کاراکتر و سه ایدئولوژی مختلف تجربه کردم و حالا بعد از نقش حسین فردوست دوست دارم نقش ترامپ را هم بازی کنم.

با «معمای شاه» نزدیک به چهار سال در کاخ زندگی کردم

علوی که در سریال «معمای شاه» نیز در نقش حسین فردوست حضور دارد، درباره تجربه حضور در یک سریال تاریخی گفت: قرارداد این سریال در سال ۹۰ یا ۹۱ بسته شد؛ در واقع پیش از آنکه در فیلم سینمایی «دربند» حضور داشته باشم؛ حضور در این پروژه فرصتی برایم بود که یک نقش مهم را در سریالی تاریخی ایفا کنم و شاید اگر نقشی به جز حسین فردوست بود، در این سریال حضور پیدا نمی‌کردم، چون این کاراکتر برایم بسیار جالب بود و فکر می‌کنم که شاید حتی سریال زندگی فردوست می‌توانست جذاب‌تر از سریال زندگی شاه باشد.

او ادامه داد: در سینما آثار تاریخی کم ساخته می‌شود و تلویزیون به بازیگرانی که دوست دارند ژانر تاریخی را تجربه کنند، این فرصت را می‌دهد. نقش حسین فردوست هم از جمله نقش‌هایی است که برای بسیاری از بازیگران جذاب است. قصد دارم کتابی از خاطراتم در سریال «معمای شاه» و تجربه خودم از تاریخ معاصر را منتشر کنم. تجربه‌ای که بیش از چهار سال است و شاید روزانه بیش از ۱۸ ساعت را عملاً در کاخ‌ها زندگی می‌کردیم و وقتی شب به خانه برمی‌گشتم احساس می‌کردم خانه‌ام برایم کوچک است. به نوعی تلاش کردم از این زاویه تمام تجربه‌های شخصی‌ام را در این کتاب نقل کنم.

این بازیگر با بیان اینکه حضور در سریال «معمای شاه» به نوعی سفر در زمان بود، یادآور شد: برای من که نسل بعد از انقلاب محسوب می‌شوم و آن دوران را تجربه نکرده‌ام، حضور در یک سریال تاریخی سفر به زمان محسوب می‌شد که برای این نقش ۱۶ کیلو هم وزن اضافه کردم.

علوی همچنین درباره بازخورد مخاطبان نسبت به  سریال «معمای شاه» اظهار کرد: نتیجه کار را باید مردم به ما بگویند. به هر حال من برای همه نقش‌هایم زحمت می‌کشم و در نهایت آن بازی که ارائه می‌شود، همان  چیزی است که کارگردان می‌خواهد.

دوست دارم به واسطه کارهایم به شهرت برسم

علوی در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر چه پیشنهادهایی از تلویزیون دارد، گفت: در حال حاضر چند پیشنهاد تلویزیونی دارم اما به احترام مردم صبر کردم که با یک نقش ماندنی همانند «فرزین» ادامه دهم. به هرحال توقع مردم بالا رفته و باید با حساسیت بیشتری انتخاب کنم.

او ادامه داد: زودتر از این‌ها می‌توانستم به شهرت برسم، اما همیشه دوست داشتم با کارهایم به شهرت برسم. برخی از بازیگران دوست دارند که اول خودشان معروف شوند و بعد آثارشان، اما من از ابتدا هم دوست داشتم که به واسطه کارهایم به شهرت برسم و فقط تشنه اعتماد از سوی کارگردانانی هستم که به من نقشی را پیشنهاد می‌دهند. برای فیلم سینمایی «دربند» که کاندیدای نقش مکمل مرد شدم، آقای شهبازی به من اعتماد کرد و من هم تلاش کردم جواب اعتماد او را بدهم. سال گذشته با تئاتر «زبان اصلی» رسول کاهانی توانستم به اعتماد او پاسخ دهم و لوح تقدیر بازیگر مرد را برای آن تئاتر دریافت کردم و در تلویزیون هم در سریال «هشت‌ونیم دقیقه» موظف بودم جواب اعتماد شهرام شاه‌حسینی را بدهم که امیدوارم راضی بوده باشد.

علوی که معتقد است «در سینما و تلویزیون با فقر فیلمنامه مواجه هستیم»، در این باره گفت: مگر ما سالیانه چند فیلم‌نامه قوی در سینما داریم؟ یا چند ژانر متفاوت از فیلم‌های سینمایی تولید می‌شوند؟ ما هنوز در خیلی از ژانرها فقیر هستیم و به خاطر همین محدودیت‌ها، بازیگران خیلی زود برای مخاطب تکراری می‌شوند. جمشید هاشم‌پور که به نظرم یکی از بزرگترین بازیگران بعد از انقلاب و هنوز هم یک ستاره است، در دهه ۶۰ سینما از هر ۱۰ فیلمنامه‌ای که به دستش می‌رسید، ۹ تای آن‌ها جنگی بود. وقتی محدودیت در ژانر و فیلمنامه وجود دارد، تهیه‌کننده‌ها هم می‌ترسند که فیلم نمی‌فروشد و روی همین قصه‌های کلیشه‌ای کار می‌کنند.