منافقین روی پرده سینما

در اوج حکومت طاغوت، تشکیلاتی به ظاهر عدالت خواه و مردمی، با نگاه اسلامی و با شعار مبارزه با حکومت شکل می‌گیرد و جوانان زیادی را هم با خود همراه می‌سازد، جوانانی که خسته از ظلم حکومت پهلوی جذب شعارهای ظلم ستیزانه و اسلامی این گروه می‌شوند، به مرور برخی از رهبران این سازمان به مارکسیسم تغییر ایدئولوژی داده و با راهبرد اسلامی زاویه پیدا می‌کنند، این تغییرات منجر به تصفیه‌های سازمانی گسترده و کشته شدن تعداد زیادی از اعضای مسلمان این تشکیلات می‌شود، به مرور و پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و با سهم خواهی‌های این سازمان از انقلاب مردمی ایران، رهبران این تشکیلات مشی مبارزه مسلحانه با حکومت و مردم کشور را در پیش می‌گیرند و در اوج حملات دشمن بعثی به ایران، از طریق بمب‌گذاری و ترور هزاران نفر از مردم، به مبارزه علنی و خائنانه‌ای علیه کشور خود اقدام می‌کنند، در طول سال‌های پس از انقلاب آثار زیادی در سینمای ایران با موضوع سازمان تروریستی مجاهدین خلق ساخته نشده است و شاید بتوان به مجموعه تلویزیونی«ارمغان تاریکی» ساخته «جلیل سامان» به عنوان یکی از آثار برگزیده در این زمینه اشاره کرد. 
  
خیانتی در بستر درام
مهران با همسرش روزگار خوشی را سپری می‌کنند و در کنار مشکلات مربوط به سختی‌های دوران جنگ و کمبود‌های آن عاشقانه‌های کوچکی را تجربه می‌کنند، مهران که روزنامه‌نگاری جدی و فعال در عرصه اجتماعی است، پس از مدتی به برخی حرکات همسرش مشکوک شده و به تعقیب او می‌پردازد، پس از چند بار تعقیب ناگهان توسط مأموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران مطلع می‌شود که همسرش از عوامل عملیاتی سازمان مجاهدین در تهران بوده و از طریق یک خانه تیمی که توسط مأموران اطلاعاتی تعقیب و مراقبت می‌شود شناسایی شده است، مهران با اطلاع از این مسئله شوکه شده و همسر تازه باردار شده خویش را خیانت‌کار به زندگی مشترک و مملکت می‌داند اما با اصرار مأموران قرار می‌شود مدتی نقش بازی کند تا مأموران بتوانند با عوامل منافقین در وقت لازم برخورد کنند، اما اتفاقات دیگری رخ می‌دهد. 

اگر در کشوری مثل ایالات متحده، گروهکی با هر ایده و تفکر، به مبارزه مسلحانه با حکومت این کشور بپردازند، هالیوود تا روز قیامت دهها اثر سینمایی بر علیه فعالیت‌های این تشکیلات می‌سازد و تا جایی که بتوانند اعضا و حامیان آن را خائن و جنایتکار معرفی می‌کنند، حال سینمای ایران درباره فعالیت‌ها و جنایات این سازمان تروریستی سهم آنچنان ویژه‌ای ندارد که بتوان درباب آن به نقد و تحلیل پرداخت، در چنین شرایطی و در قحطی آثار موضوع مورد نظر، تولیدات متوسطی همچون «امکان مینا» هم قابل توجه به نظر می‌رسد.

 

موفقیت نداشتن فیلمساز در جهت ساخت شخصیت و ماندن در حد تیپ و برخی سکانس‌های زاید در طول فیلم خودنمایی می‌کند، ولی برخی سکانس‌های تأثیرگذار مثل حمله «مهران» و مأموران اطلاعات به خانه تیمی منافقین و همچنین موسیقی بجا و بازی‌های طبیعی بازیگران، چه «میلاد کی مرام» و «مینا ساداتی» و چه بازیگران تیم مأموران اطلاعاتی توازن مناسبی در کیفیت فیلم ایجاد می‌کند. آخرین ساخته سازنده «لیلی با من است» شاید به لحاظ فیلمنامه نقص و خلأ داشته باشد و از نام مشهور «کمال تبریزی» توقع بیشتری باشد اما، موضوع کمتر پرداخته شده و تنوع موضوع و در مجموع اثری در راستای منافع ملی قابل تقدیر است، هرچند سازمان تروریستی مذکور دیگر شبیه به یک مرده سیاسی و دستاویز دستگاه‌های اطلاعاتی سعودی باشد اما، به منظور ثبت در تاریخ و عبرت آیندگان ساخت آثاری چون «امکان مینا» لازم است.