سینمای ایران به شوک نیاز دارد

احمدرضا درویش یکی از چهره‌هایی است که جشنواره در نخستین دوره جشنواره روح الله از وی تقدیر می شود. این فیلمساز در گفت و گویی در پاسخ به این پرسش که مهم‌ترین کاری که برای سینمای ایران انجام داده‌اید چه بوده است، گفت: « کاری برای سینمای ایران نکردم و اگر فیلمی ساختم به علاقه خودم پاسخ دادم و به وظیفه ام عمل کردم. البته آرزوهای زیادی دارم و ایده‌های مختلفی برای فیلم ساختن و بهتر شدن حال سینمای ایران در ذهن دارم. می دانم به طور قطعی همه این ایده‌ها و آرزوها برآورده نخواهد شد اما از داشتن این آرزوها لذت می‌برم.» 
 
ساخت فیلم با موضوع خرمشهر همچنان آرزوی درویش است 
 
درویش در ادامه با بیان این مطلب که «آرزو دارم فیلمی در حد حال و هوای برباد رفته درباره خرمشهر بسازم» گفت: «یکی از آرزوهایی که بیست سال همراهم بوده، ساخت فیلمی در حد و اندازه بر باد رفته درباره خرمشهر است. به نظرم خرمشهر حق بزرگی بر گردن همه ملت ایران دارد و نماد غرور و هویت سرزمین ما است. خرمشهر خیلی بزرگ است ولی نمی‌دانم می‌توانم یا نه. همین قدر که به این ایده فکر می‌کنم، 50 درصد لذت می‌برم. زمانی که فیلم رستاخیز را شروع کردم این دو پروژه در ذهنم بود اما عاشورا اولویت داشت که آن را دست گرفتم و حاصل آن فیلم رستاخیز شد.» 
 
آرزوهای درویش برای سینمای ایران 
 
این فیلم ساز درخصوص آرزوهایش برای سینمای ایران نیز عنوان کرد: «در مورد سینمای ایران فکر می‌کنم مسأله مهم این است که سینمای ایران احساس احترام کند و اهالی خودش و مدیران مسئولان عالی رتبه به آن احترام بگذارند. البته احترام هم فقط در حرف نیست بلکه باید در عمل اتفاق بیفتد. سینماگران آدم‌های باهوشی هستند و شخصیت می سازند. خیلی خوب می‌فهمند که یک مسئول از آن‌ها تعریف می‌کند تا به هدفی برسد یا اینکه واقعاً به سینمای ایران احترام می‌گذارد. سینمای ایران می‌تواند همه چیز را تحمل کند. بی پولی، کمبود سالن و گرانی برخی از مشکلات این سینما است اما بی اعتنایی نهادهای پشتیبان و تحقیر را نمی‌تواند تحمل کند. امیدوارم روزی به سینمای ایران آنگونه که درخور آن است احترام گذاشته شود.» 
 
سینمای ایران نیاز به شوک دارد 
 
درویش در ادامه درباره مطالبات سینمای ایران نیز گفت: «سینمای ایران مطالبه زیادی از دولت‌ها و نظام دارد. در طول سال‌های بعد از انقلاب، سینما پیشانی هنر ایران در مجامع بین المللی بوده و پیش از اینکه عواید مادی را به داخل کشور منتقل کند، باعث سربلندی ایران شده است. بسیاری از جهانیان ایران را به نام سینما می‌شناسند. سینما نتوانسته وارد بازارهای جهانی شود چون دولت‌ها متولی سینمای ایران بودند و برای هدف‌های سیاسی به سراغ آن آمده‌اند. به همین دلیل سینما فقیر است و از 1100 شهر کشور حدوداً 76 شهر سالن دارد و این بی عدالتی فرهنگی است که سینماهای درجه یک در تهران باشد اما اکثریت شهرهای ما از سالن محروم باشند و به فیلم‌های قاچاق مراجعه کنند. امیدوارم مسئولان فرهنگی درک کنند مدیریت مقوله‌ای را در اختیار گرفته اندکه جسم آن روی تخت است و نیاز به شوک دارد.» 
 
توصیه ام به فیلمسازان این است که دنبال فهم فیلم باشند 
 
درویش توصیه‌هایی را نیز خطاب به فیلم سازان حاضر در جشنواره مطرح کرد و گفت: «همین که کسی علاقه پیدا می‌کند به سمت فیلم سازی حرکت کند موهبت است. جوان امروزی خواسته یا ناخواسته درک کرده حرفش را به زبان دیگری باید منتقل کند. جوانی که به سمت فیلم سازی کشیده می‌شود حتم کرده باید مطلبی را منتقل کند و حرفی برای گفتن دارد و در عرصه تصویر و صدا آمده تا این حرف را بزند. جامعه‌ای توسعه یافته محسوب می‌شود که در آن شناخت کافی از قدرت صدا و تصویر وجود داشته باشد. هر نظام سیاسی که بخواهد ماندگار و پایدار باشد، اگر بر قدرت رسانه مسلط باشد می‌تواند تمام هدف‌های مثبت و منفی را در رقابت با رقبای جهانی و در شکل دهی به مناسبات داخل به اجرا دربیاورد. جوانی که به گفتن، شنیدن و دیده شدن تسلط پیدا کرده حتماً نوع دیگری از بیان را درک کرده و این نکته مهمی است که جامعه ما به آن توجه باید کنند. جوان‌های ما که در عصری زندگی می‌کنند که دیگر دیواری وجود ندارد. ما با دنیای دیجیتال مواجه هستیم. تصوری که مشرق زمینی‌ها از دیجیتال دارند با تصور مردم مغرب زمین که جهان مجازی را کشف کرده و به ما رساندند یکی نیست. از نظر کارشناسان حرفه‌ای فضای مجازی و رایانه معنی کیفیت دارد نه کمیت اما برای ما دنیای دیجیتال یعنی کمیت و سرعت. رایانه به هنرمند می گوید آنچه تو رؤیا ببافی را من در اختیارت می‌گذارم اما تصور معکوسی از رایانه می‌شود. گاهی سه روز تصویربرداری با هشت روز مونتاژ به خلق فیلمی منجر شود! اما چنین اتفاقی در مورد فیلم سازان بزرگ دنیا همچون اسکورسیزی وجود ندارد. اینکه می‌توان با موبایل و دوربین‌های کوچک فیلم گرفت دلیل نمی‌شود فکر کنیم فیلم ساز شده‌ایم. آنچه فیلم را می‌سازد رویا، آرزو، احساس و ضربانی است که درون فیلمی که ثبت و مشاهده می‌ شود. متاسفانه سهل الوصول بودن امکانات فنی باعث شده رویاها تمام شود. الان دیگر نمی‌شود به کسی که عکس می‌گیرد گفت عکاس! اصالت فیلم سازی در فهم فیلم سازی نهفته است و من به همه فیلم سازان توصیه می‌کنم به دنبال فهم فیلم سازی بروند.» 
 
نخستین جشنواره فیلم روح الله همزمان از سوم تا پنجم خرداد در اصفهان و 13 شهر دیگر برگزار می شود. اختتامیه این جشنواره نیز عصر روز چهارشنبه در نگارستان امام خمینی(ره) برگزار می شود.