وقتگذرانی با هنر در نگارخانههای شهر
این هفته هم می توانید در صورت علاقه به هنر، وقتتان را در گالری ها و نگارخانه بگذرانید.
برای بازدید از این نمایشگاه میتوانید تا 17 خرداد به گالری مذکور مراجعه کنید.
این مرکز که گنجینهای ارزشمند از هنر را در دل خود دارد، میزبان نمایشگاهی با عنوان «کارنامه» میشود.
«نیِ من کو؟»
این عنوان نمایشگاهی است که از جمعه در گالری اعتماد برپا می شود.
در این نمایشگاه آثاری در قالب نقاشی از هما ارکانی به نمایش در می آیند که وی در خصوص آنها این طور نوشته است: زندگی قالی بزرگی است که تکرار منظم نقوش آن، تداعی گر تولد، مرگ و دوباره تولد است.
شعری که با وجود ریتم زیبایش، همچنان بشریت را حیران بی قاعدگی اش کرده است.
گرهی که هر کدام از ما بر این قالی می زنیم و هزاران سال بعد، آدمیان بر فرشی خواهند زیست که گوشه ای از آن را ما بافته ایم. پژواک هر چند کوتاه اما مانا بر فرش هستی.
در این دوران شکاکیت اخلاقی و نا بسامانی ها و با وجود گرم بودن بازار دروغ و تزویر و تعصب و تحجر و فریب خوردگی که سلامت جامعه را به خطر انداخته و بشریت حیران نمی داند که به کدام سو برود، بر آن شدم که در این مجموعه با الهام از اشعار مولانا به خصوص مثنوی معنوی او که یکی از پر فروش ترین کتب شعر در عرصه جهانی است، احساس و اندیشه بدون مرز خود را به روی بوم بیاورم تا شاید پژواک هر چند کوتاه آن، بتواند ریتمی رنگین بر فرش لایتناهی هستی گره زند.
این نمایشگاه تا 18 خرداد برقرار است.
گالری شماره شش
این مجموعه با نمایشگاهی با عنوان «عصب کشی» از 7 تا 12 خرداد پذیرای هنردوستان است.
سمیرا اسکندرفر هنرمند آثاری است که در قالب ویدئو به نمایش در میآیند. وی راجع به داستان و عنوان این نمایشگاه این طور نوشته است: «میگن بعضی دندونا رو باید از ریشه کند و رفت. دردشون، خرابیشون اصلا ارزش این صحبتا رو نداره. قبلا همه چیز سخت تر بود. ما آدم های خوشبخت تری هستیم. در حالیکه اصلا حواسمون نیست و فکر می کنیم آدمای بدبخت تری هستیم.
بعضی وقتا خوشی زیاد می زنه زیر دلمون. زیادی سبکیم، زیادی رها هستیم و همین حالمونو بد می کنه.
بعضی وقتا فکر می کنم اگه صد سال پیش تو یه روستای کوچیک به دنیا اومده بودم چی می شد. شاید دیوونه می شدم، ولی شایدم عادت می کردم که خیلی بعیده، ولی شایدم بعید نیست. شایدم خیلی زود می مردم. ولی شاید خیلی زیاد عمر می کردم.
نمی دونم چی می شد. اصلا نمیشه فهمید.
ولی می دونم که ما آدمهای رهاتری هستیم. آدمای سبک تری هستیم و بعضی وقتا همین آزار دهنده میشه. یه وزنه می خوای سنگینت کنه. محکم بچسبونتت کف زمین. تکون نتونی بخوری ... ولی کمی بعد می خوای مثل یه بادکنک آزاد و رها باشی.
ما آدم ها موجودات بلاتکلیف غریبی هستیم. بلاتکلیف و قدر نشناس شاید.
همیشه چیزایی رو می خوایم که نداریم. به محض به دست آوردن چیزایی که می خوایم، می چرخیم به سمت دیگه ماجرا.
به خصوص وقتی که امنیت برامون اونقدرها مهم نیست. به خصوص وقتی که نا امنی و حرکت رو به ایستایی و امنیت ترجیح میدیم. این روزا دیگه لازم نیست دندون رو از ریشه کند و رفت.
میشه عصب کشی کرد. دندون رو نگه داشت. دندون نیمه جون رو ... و با دهانی پر از دندونای به ظاهر سالم و سفید لبخند زد.
من خودم سه تا از دندونامو عصب کشی کرده ام. اولیش وقتی هجده سالم بود. این روزا میشه با دهانی پر از دندونای نیمه جون لبخند زد، ادامه داد و درد نکشید. فکر کنم ما موجودات بلاتکلیف غریبی هستیم. فکر کنم ما به طرز دلپذیری فرصت بیشتری برای اشتباه کردن داریم. فکر کنم ما آدمای خوشبخت تری هستیم ... حتی اگه اینطور به نظر نیاد.»
7 ثمر
این مجموعه در دو گالری خود نمایشگاههایی را در قالب نقاشی برگزار می کند.
کمال الدین بهزاد یک با آثار سهیلا دیزگلی با عنوان برزخ و گالری دوم آن هم آثار نگار سلیمیان را تا 13 خرداد به نمایش می گذارد.
اندکی پاریس
گالری آتبین با نمایشگاهی در قالب عکس با عنوان اندکی پاریس از 7 خرداد پذیرای هنردوستان می شود.
نگارخانه صا
نمایشگاهی با عنوان «چرا جنگ- صلح بازی» در گالری صا برپا می شود.
در این نمایشگاه آثاری از حامد سلطانی در قالب چیدمان وجود دارد که با اجرای پرفورمنس همراه می شود.
این مجموعه تا 13 خرداد برقرار و پذیرای هنردوستان است.
گالری آتشزاد
در این نمایشگاه آثاری از بهنام جلالی جعفری، حسین مرکزی و ابراهیم اکبری گرز در قالب نقاشی وجود دارد که می توانید تا 16 خرداد برای بازدید از آن ها اقدام کنید.
ارسال نظر