در شامگاه ٢٣ اردیبهشت و همزمان با سالروز ولادت امام زین‌العابدین (ع)، تهران، سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی میزبان بنیامین بهادری و هوادارانش بود.
 
در ساعت ١٨:٣٠ تقریباً تمام صندلی‌های سالن پر شده بود و صحنه نیز با پارچه حریر سفید رنگی پوشانده شده و نورهایی شبیه به ستاره در اطراف صحنه روشن شده بود. همزمان  با خاموش شدن نورهای سالن صدای دست و جیغ تماشاگران به گوش می رسید که همه یک‌صدا «بنیامین» را صدا می‌زدند.
 
قبل از شروع برنامه، شمارش معکوس و بعد از آن تصاویر کوتاهی از حضور بنیامین در هند از مانیتورها نشان داده شد و همزمان با آن نوازنده ها در جای خود مستقر شدند. در حالی‌که صحنه به طور کامل تاریک بود، برنامه با اجرای قطعه «آهای تو» آغاز شد که بنیامین  در اواسط آن از حضار خواست  به کسی که دوستش می‌دارند  این جمله را بگویند.
 
در انتهای این کار بنیامین به هواداران خود گفت:سلام به همه عشاق تهرونی، ما هرجوری که حساب می‌کنیم کنسرت‌های همه جای دنیا یک طرف، کنسرت‌های تهران یک  طرف دیگر قراردارد.
 
بعد از آن قطعه دوم با نام «هفته عشق» آغاز شد که یک بخشی از آن را هم بدون موسیقی اجرا کرد. بلافاصله پس از آن قطعه «آدم آهنی» با همخوانی حاضرین اجرا کرد.
 
ترانه چهارمی که اجرا شد، «تنگ غروب» نام داشت که هنرنمایی نوازنده‌های وی آرش سعیدی و نیما رمضان در آن قابل توجه بود.
 
پس از آن قطعه‌ای ریمیکس از ترانه‌هایی همچون «می‌بینی گریه کردم»، «دوباره خوابتو دیدم»، «منو ببخش»، «جادوگر گیسو» و «هفته عشق» را همراه با همخوان خود محمد موجرلو برای حاضرین و با همخوانی آن‌ها اجرا کرد. در آن میان با صدای ویولن بنیامین از همه خواست که به یاد مرحوم نیما وارسته فقط صدای دست‌ها به حالت صدای بارون زده شود.
 
«عاشق شدم» عنوان ششمین ترانه کنسرت بود. بنیامین در پایان این اثر گفت: اگر اوضاع خوب است که برنامه را به همین صورت ادامه بدهیم؟ که جواب بله و تایید محکمی را هم از هوادارانش دریافت کرد.
 
قطعه هفتم، «صدای قلب تو» بود که جزو کارهای ریتمیک وی به شمار می‌رود.
 
در ادامه قطعه «مدار» و «لیلی در پاییز» که با هیجان خاصی که از سوی حاضرین در سالن ایجاد شده بود، اجرا شد.
 
دهمین و خاطره‌انگیزترین قطعه یعنی «دنیا دیگه مثل تو نداره» همراه با انرژی بسیار زیادی خوانده شد.
 
بنیامین قبل از اجرای قطعه «چند متر مکعب عشق» عنوان کرد: این آهنگی است که بعضی‌ها بلد نیستیم. پس آن را ١-٢ بار با هم می‌خوانیم تا همگی یاد بگیریم و ٢،٣ دقیقه با هم تمرین آواز می‌کنیم و هرکسی این چند خط را به هرکسی که بیشتر دوستش دارد، تقدیم کند که اگر کنارتون هستند که واقعاً خوش به حالتون؛ ولی اگر هم که نیستند هیچ تفاوتی نمی‌کند و باز هم از راه دور برایشان بخوانید.
 
وی ادامه داد: این سالن از اواسطش شیب پیدا می‌کند، آنهایی که آن بالا و به قولی ته سالن هستند از لحاظ انرژی از ما جلوترند، میانه هم پر از هیجان‌های مثبت است اما فقط می‌ماند این ٢،٣ ردیف جلو که هنوز یخشون آب نشده. کنسرت‌های موسیقی پاپ باعث می‌شود که خجالت را کنار بگذاریم و حس خوب را با خودمون به همه جا ببریم.
 
وی افزود: حالا که می‌خواهید صدای خودتون را به عشقتون برسونید، نوری هم با موبایل‌هاتون روشن کنید و آن‌هایی که خوب بلدند نذارند که بقیه از این قطار جا بمانند.
 
پس از آن طبق روال همه کنسرت‌های خود یک آواز قدیمی را اجرا کرد که این بار قطعه «بوی عیدی یا کودکانه» از فرهاد بود.
 
دوازدهمین قطعه «عشق احساسه» بود که بعد از آن و بدون هیچ وقفه‌ای ترانه «عشق داغ من» با هنرنمایی نوازنده ساز پرکاشن «علیرضا میر آقا» اجرا شد.
 
در ادامه بنیامین دوستان خود را معرفی کرد. علیرضا میرآقا (ترومپت،پرکاشن)، نیما رمضان (گیتار الکتریک)، آرش سعیدی (گیتار بیس)، ساسان هاشمی (کیبورد)، برنا شفیع‌زاده (درامز)، محمد موجرلو (گیتار الکتریک و همخوان) و سلیم احمدی مدیر برنامه‌های گروه بنیامین موزیک. بعد از آن از حضور دو هنرمند در کنسرت خود خبر داد: آزاده نامداری و امیرضا دلاوری.
 
قطعه‌های خاطرانگیز «کجای دنیایی» و «امشب می‌میرم» از ترانه های در نظر گرفته شده برای این اجرا بود.
 
در ادامه برنامه به دلیل اذان مغرب دقایقی متوقف شد. با قطعه «حواسم به توئه» بنیامین به روی صحنه برگشت. قطعه «لکنت» را از هوادارانش خواست که با او بخوانند.
 
پایان بخش کنسرت بهاری بنیامین بهادری، اجرای دوباره آهنگ «آهای تو» بود که با خداحافظی وی همراه بود.