سرنوشت جشن تئاتر ایران‌زمین در انتظار جشنواره موسیقی نواحی

این جشنواره در ذهن مردم «جشن هنر شیراز» را تدعی می‌کرد.

«جشن هنر شیراز» مراسمی بود که پیش از انقلاب اسلامی در شیراز برگزار می‌شد و آنتونی پارسونز سفیر انگلیس در ایران درباره‌اش می‌نویسد: «به اعتقاد من، جشن هنر شیراز یکی از اولین جرقه هایی بود که پیدایش و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران را به دنبال داشت. جشن هنر سال 1356 شیراز، به لحاظ کثرت صحنه های اهانت آمیز به ارزش های اخلاقی مسلمانان، از جشن‌های قبلی فراتر رفته بود».

آنتونی پارسونز در سال 1356 سفیر انگلیس در ایران بود و کتابی با عنوان «غرور و سقوط» نوشته است.

«جشن تئاتر ایران زمین» و تصاویری که از آن منتشر شد، رسوایی بزرگی برای جریان اصلاحات بود که در آن سال‌ها قدرت را در ایران در دست داشتند.

برگزار کنندگان جشن تئاتر ایران‌زمین گمان می‌کردند که اگر جشن‌شان را از تهران خارج کنند و به یکی از شهرستان‌ها ببرند، می‌توانند آزادیِ مد نظرشان را به اجرا درآورند، اما انتشار تصاویر این مراسم و اعتراض‌های گسترده آنچه در ذهن داشتند را با شکست رو به رو کرد و رویای بازسازیِ «جشن هنر شیراز» بر باد رفت.

اکنون و پس از گذشت حدود 11 سال از آن ماجرا، جشنواره‌ای دارد در کرمان با عنوان «جشنواره موسیقی نواحی» برگزار می‌شود. جشنواره‌ای که چند سالی به دلیل بی‌تدبیری مسئولان تعطیل بود و اکنون باز هم از سر گرفته شده است.

تا اینجای کار جای خوشحالی دارد که جشنواره‌ای آن هم با موضوع مهمِ موسیقیِ نواحی که پرداختن به اصالت‌هاست، در حال برگزاری است.

اما نکته‌هایی در حاشیه‌ی این جشنواره هست که انگار مسئولان برگزاری این رویداد می‌خواهند «جشن تئاتر ایران‌ زمین» در سال 83 را تکرار کنند. «تئاتر ایران زمین» مراسم مستهجنی بود که در نهایت رسوایی عجیبی برای برگزار کنندگانش در پی داشت.

انگار مسئولان برگزاری نهمین جشنواره موسیقی نواحی راهِ «جشن تئاتر ایران زمین» را در پیش گرفته‌اند؛ جشنواره‌ای که قرار بود دی ماه 1394 در کرمان برگزار شود، برای جذب توریست و انجام کارهای اقتصادی به اردیبهشت موکول شد.

این جشنواره تیمی رسانه‌ای تشکیل داده تا تمام اخبارِ جشنواره را آن‌گونه که می‌خواهند پوشش دهند. این تیم اخباری سراسر مثبت از این جشنواره تهیه و برای رسانه‌ها ارسال می‌کند.

نکته جالب این که مسئولان برگزاری جشنواره تنها تا چند روز مانده به آغاز جشنواره وعده داده بودند که خبرنگاران حوزه موسیقی را به کرمان می‌برند تا از نزدیک شاهد این رویداد ملی باشند و زوایای پنهانش را پوشش دهند، اما تنها دو روز مانده به جشنواره اعلام کردند که هیچ خبرنگاری را در جشنواره راه نمی‌دهند.

این تصمیم، شائبه‌ای در ذهن‌ها تداعی و پرسشی را مطرح کرد؛ که مگر در کرمان چه اتفاقی قرار است رخ دهد که نباید به اطلاع عموم برسد؟ شاید مسئولان برگزاری جشنواره موسیقی نواحی این تدبیر را اندیشیده‌اند تا به سرنوشتِ «جشن تئاتر ایران زمین» دچار نشوند.

باید از مسئولان جشنواره موسیقی نواحی پرسید که چه هدفی از حذف رکنِ چهارم دموکراسی دارند؟ اصلاا مگر شما اجازه دارید که رسانه‌ها را از یک رویداد ملی که با بودجه‌ی دولتی برگزار می‌شود، حذف کنید؟

جشن تئاتر ایران زمین هم در اهواز برگزار شده بود و مسئولانِ آن جشنواره گمان کرده بودند که صدایِ کارشان درنخواهد آمد؛ غافل از این که با انتشار تصاویری از آن رویداد همه‌ی رشته‌هایشان پنبه شد.

حال به نظر می‌رسد نهمین جشنواره موسیقی نواحی که جایِ حضور استادانِ موسیقی اصیل ایران از نقاط مختلف است، جایی برای سوادایی دیگر شده است. فضای امنیتی که مسئولان جشنواره ایجاد کرده‌اند، اجازه‌ی هیچ خبررسانی درستی برای عموم مردم را نمی‌دهد. آنان تصمیم گرفته‌اند تمام اخبار و اطلاعات از کانال خودشان منتشر شود تا بر همه چیز احاطه داشته باشند و از انتشار حقایق جلوگیری کنند.

متاسفانه شنیده‌ها از این حکایت می‌کند که برخی از رسانه‌ها صفحه‌ها و آنتنِ صوتیشان را به جشنواره فروخته‌اند و قرار است در آخرِ جشنواره گزارش کارکرد به مسئولان جشنواره بدهند.

البته تعجب نکنید اگر بعد از انتشار این مطلب مسئولان جشنواره منتقدان را متهم کنند و بگویند: «چرا هر اقدامی که روح فرهنگی را دوباره معتبر می کند مورد حمله قرار می گیرد؟ این رفتارها فقط برای به تعطیل کشاندن برنامه های فرهنگی است». آخر این جمله‌ها درست سخنِ مسئولان برگزاری «جشن تئاتر ایران زمین» نیز بود.

نهمین جشنواره موسیقی نواحی هنوز به سرنوشتِ «جشن تئاتر ایران زمین» دچار نشده است اما با رفتار و کارهایی که مسئولان جشنواره دارند، می‌شود منتظر این اتفاق بود.