تئاتر شهر بزرگ‌ترین مجموعه نمایش تئاتر ایران است که در سال ۱۳۴۶ طراحی شده است. این مجموعه از معماری زیبایی برخوردار است و جزو میراث فرهنگی کشور محسوب می‌شود. افراد مختلفی در دهه‌های متفاوت در تئاتر شهر روی صحنه هنرآفرینی کردند و محیط و فضای بیرون مجموعه محل تجمع هنرمندان و هنردوستانی بود که ساعت‌ها برای بررسی یک نمایش دور هم جمع می‌شدند.
 
نزدیکی دانشگاه تهران به پارک، خود عاملی بود که افراد اهل علم و مطالعه برای رفع خستگی، جمع شدن دوستانه، دیدن نمایش و کارهایی از این دست در پارک جمع شوند.
 
اتفاقی که در این سال‌ها رخ داده این است که در پارک دانشجو و تئاتر شهر نسبت به قبل کمتر شاهد حضور دانشجویان هستیم و این محل تبدیل به مکانی برای حضور معتادانی شده است که با روشن کردن آتش برای گرم کردن خود در کنار ساختمان تئاتر، باعث زشت شدن نمای بیرونی آن شده‌اند.
 
دیگر چیزی که تاسف بار است، جوانانی هستند که برای دیدار هم به آنجا می‌روند و برای ثبت اولین، خاطره‌انگیزترین و حتی زیبا‌ترین لحظه خود، بر روی دیوار ساختمان یادگاری می‌نویسند و توجهی به معماری آن نمی‌کنند.
 
آنسوی تئاترشهر دالانی در کنار سالن قشقایی قرار دارد که بر روی دیوار آن طراحی گرافیتی انجام می‌شود که منظور و مفهوم واقعی آن را کسی نمی‌داند. غافل از اینکه این نقاشی‌ها نماد گروه‌های خاصی هستند که با ارزش‌های جامعه تناقض‌های بسیاری دارند. نکته قابل توجه دیگری که در این دالان است، ریختن کاغذ، بلیط‌ها، آشغال خوراکی، فیلتر سیگار و از این دست توسط بعضی افراد در این مکان است.
 
شاید بتوان گفت وجود ترک‌هایی روی سقف بیرونی ساختمان و افتادن قسمتی از کاشی‌های این ساختمان در کنار یادگاری مردم روی دیوار، این ساختمان زیبا و فرهنگی را تبدیل به یک مکانی کرده که مورد بی‌توجهی مردم قرار گرفته و محل تجمع معتادان شده است.
 
این‌ها همه اتفاقات ناگواری هستند که شما در حوالی پارک دانشجو مشاهده می‌کنید و حال خوش تئاتر شهر و علاقه‌مندان به این مکان را ناخوش کرده است.
 
 
 
انتهای پیام/