سیدعلی کاشفی خوانساری، نویسنده و منتقد ادبی، به بهانه ورود کانون به ششمین دهه از فعالیت خود گفت: همه ما نویسندگان و اهالی هنر کودک و نوجوان به نوعی فرزندان کانون هستیم. من پیش از ورود به مدرسه عضو کتاب‌خانه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در خیابان نظام‌آباد تهران بودم. آنجا علاوه بر کتاب‌خوانی و کلاس‌های مختلف در کلاس‌های تئاتر و پانتومیم شرکت می‌کردم چند سال بعد عضویتم را در مرکز کانون پرورش فکری تهران‌پارس ادامه دادم و از اعضای فعال آن کتاب‌خانه بودم. همچنین با ورودم به دنیای ادبیات کودک از اوایل دهه 70 تا به امروز همواره با بخش‌های مختلف کانون، انتشارات، جشنواره‌ها، مرکز تئاتر، مرکز آموزش و ... همکاری داشته‌ام.
 
این نویسنده و منتقد ادبی ادامه داد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مهم‌ترین نهاد ادبی کودک در کشور ماست و جا داشت به مناسبت پنجاهمین سالگرد آن جشن‌های بزرگ و ملی برپا شود. باید توجه داشت، آن‌چه که امروز به عنوان هنر و ادبیات کودک و نوجوان می‌شناسیم تا حد زیادی مرهون حضور و فعالیت‌های کانون پرورش فکری به ویژه در سطح بین‌المللی و در مجامع مربوط به ادبیات و هنر کودکان بوده است. البته با توجه به اینکه اغلب افراد ایران را با نام کانون پرورش فکری می‌شناسند جا دارد که کانون پرورش فکری بعد از پنجاه سال درباره رسالت و جایگاه خود بازنگری‌هایی انجام دهد تا بتواند به مطلوبیت کامل دست یابد.
 
کاشفی خوانساری در ادامه بیان کرد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان امروز باید از یک نهاد موازی یا رقیب سایر نهادهای خصوصی و عمومی در کشور در حوزه کودک فراتر رود و از رقابت با این نهادها پرهیز کند و در مقابل، نقش معرفی، تبلیغ و راه‌گشایی ادبیات و هنر کودک ایران را در سطح بین‌المللی متقبل شود و با انجام پژوهش‌های بنیادین و کاربردی و حمایت از انجمن‌ها و نهادهای مدنی بیش از پیش به ایفای نقش پدری جامع و فراگیر در حوزه ادبیات کودک بپردازد.
 
این نویسنده و منتقد ادبی گستردگی کار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و حضور فراگیر آن در دورترین شهرها و روستاها را ویژگی‌ منحصر به فرد عنوان کرد و گفت: این کار برای هیچ نهاد دیگری ممکن نیست و به همین دلیل است که کار اصلی ترویج مطالعه و کتاب‌خوانی در کشور ما بر دوش کانون است.