به گزارش پارس به نقل از مشرق، موضوع پخش تبلیغ فیلم‌ها در شبکه‌های ماهواره‌ای به سال‌های ابتدایی دهه 80 بر می‌گردد؛ موضوعی که به دلیل بالا رفتن تعداد فیلم‌های متقاضی تبلیغات در این شبکه‌ها به یکی مسائل جنجالی و پر سروصدای آن ایام سینمای کشورمان تبدیل شد.

از آنجایی که این مسئله یک تخلف قانونی محسوب می‌شد، مورد مخالفت مسئولان وقت قرار گرفت و بالاخره نتیجه اعتراض‌ها به این موضوع باعث ممنوعیت تبلیغ فیلم‌ها در ماهواره‌ها شد و کار به جایی رسید که در پروانه نمایش فیلم‌های سینمایی به این نکته اشاره شد که اجازه تبلیغ فیلم‌ها در ماهواره وجود ندارد.

همچنین به همین علت بخشنامه‌ای از سوی معاون اول رئیس‌جمهور وقت در تاریخ 25 تیر ماه 1385 ابلاغ شد که در آن آمده بود: «فعالیت‌های تمامی شبکه‌های تلویزیونی فارسی ‌زبان مستقر در خارج از کشور که در فضای کشور برنامه پخش می‌کنند، براساس قوانین و مقررات ایران غیرمجاز است بنابراین انجام هر نوع مصاحبه، ارسال خبر و سفارش آگهی به شبکه‌های یاده شده، ممنوع بوده و لازم است از انجام هرگونه اقدام در این زمینه خودداری شود.»

حالا و پس از گذشت چندین سال از ابلاغ این بخشنامه، چند وقتی است که اخبار مربوط به اظهارات مسئولان و در مقابل واکنش کارگردانان و تهیه کنندگان درباره موضوع تبلیغ فیلم‌های سینمایی در حال اکران از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان که تعدادشان با 10 سال اصلاً قابل مقایسه نیست، روندی سینوسی پیدا کرده است.

حسین نوش آبادی به عنوان معاون حقوقی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین سخنگوی این وزارتخانه در آخرین اظهارنظری که در این رابطه داشته می‌گوید: «براساس این قوانین، هرگونه همکاری یا مشارکت در تولید برنامه تخلف محسوب می‌شود. قوانین، طبق ماده ١٠ ممنوعیت تجهیزات ماهواره‌ای به صراحت دستگاه‌ها را مکلف کرده تا با افرادی که با شبکه‌های ماهواره‌ای همکاری دارند، برخورد شود و در ماده ١٣ قوانین اجرایی ممنوعیت ماهواره نیز هر گونه ارسال آگهی ممنوع و بر اساس دستور العمل دولت و مصوبه شورای عالی قوانین برای هر یک، مجازات‌هایی منظور شده است.»

به گفته وی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با همکاری وزارت ارتباطات و نیز صدا وسیما موظف است آیین نامه ممنوعیت هر گونه همکاری در این زمینه را تدوین، تنظیم و ابلاغ کنند.

بر خلاف اظهارات روشن و بدیهی معاون حقوقی وزیر ارشاد در رابطه با ممنوعیت تبلیغات فیلم‌ها از شبکه‌های ماهواره و مضاف بر آن تخلف و هزینه‌دار بودن چنین اقدامی، همچنان شاهد روند روبه تزاید آثار و فیلم‌هایی هستیم که در این شبکه‌ها تبلیغ می‌شوند.

از جمله نکات قابل اعتنایی که در این زمینه می‌توان مطرح کرد، اینکه ظاهراً قانون ممنوعیت همکاری با شبکه‌های ماهواره‌ای و یا تبلیغ  آثار سینمای کشورمان در این شبکه‌ها آنچنان که باید تأثیر گذار و بازدارنده نبوده است.

چه اینکه اگر وزارت ارشاد به عنوان متولی اصلی در این زمینه به جای مصاحبه‌ها و واکنش‌های رسانه‌ای، اقدام به تهیه و تدوین لایحه قانونی دربردارنده و حاوی محرومیت، جریمه و هزینه‌های مادی و معنوی بازدارنده و ارائه آن به مجلس شورای اسلامی به منظور تأیید و تصویب نمایندگان محترم و تبدیل شدنش به قانون کند؛ قطعاً ایجاد بازدارندگی و محرومیت‌های قانونی اثرگذارتر، از هر کار دیگری بهتر است.

نکته تأسف‌آور و غم‌انگیز اینکه برخی تهیه‌کنندگان و صاحبان فیلم‌های تبلیغ شده در شبکه‌های ماهواره‌ای به لطف تساهل و گاه تغافل مسئولان ذی‌مدخل و دولتی و همچنین «رایگان» بودن و هزینه نداشتن این تبلیغات، درخواست پخش تیزر فیلم‌هایشان را به مسئولان شبکه‌های ماهواره‌ای مانند «جم تی وی» ارائه می‌کنند. تهیه‌کننده یکی از آثاری که هم اکنون فیلمش بر پرده اکران بوده و همزمان تبلیغات ماهواره‌ای آن از شبکه «جم تی وی» پخش می‌شود، با صحه گذاشتن روی رایگان بودن تبلیغات ماهواره‌ای، وجود برخی موانع و مشکلات داخلی برای پخش تیزرها و نیز هزینه بالای تبلیغات میدانی را از جمله عوامل مؤثر در توجیه این اقدامش می‌داند.