فیلمسازی که از مردم جایزه گرفت نه از جشنواره‌ها

محسن پیرهادی عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در یادداشتی درباره فرج الله سلحشور و سال ها کارگردانی او در عرصه فیلم ها و سریال های دینی که مضمون آنها را از قرآن گرفته بود، نوشت.

«سلحشور از مردم جایزه گرفت، نه از جشنواره ها

۱- صبح شنبه هشتم اسفند ماه، در این فضای پرهیاهوی انتخابات، همه خبرها گم می شد اما یک خبر، آن قدر ناراحت کننده بود که در این شلوغی هم با صدای بلند، شنیده شد: «فرج الله سلحشور درگذشت». کارگردان «ایوب پیامبر»، «مردان آنجلس» و «یوسف پیامبر»، عمر خود را در راه اعتلای ارزش های ناب اسلامی و انقلابی صرف کرد و در سن ۶۳ سالگی جان را به جان آفرین تسلیم کرد و ما را در حسرت دیدن مجموعه موسی (ع) گذاشت.

۲- هشت ماه پیش، یکی از خبرگزاری های کشور جلسه ای برای تقدیر و بزرگداشت این نویسنده و کارگردان نامدار کشورمان برگزار کرد. نام مراسم هوشمندانه انتخاب شده بود. «علمدار» لقبی بود که برای سلحشور برگزیده بودند و این یعنی او در سال های دور، یک تنه بر سر آرمان های انقلاب ایستاده بود و در این راه چه سختی ها که نکشید. شرحش مفصل است. بگذریم.

۳- یکی از ویژگی های بارز کارگردان «یوسف پیامبر» که خیلی به چشم می آمد، «اعتماد به نفس» و «صلابت عقیده» بود. او با تمام انتقادهایی که از جانب مذهبی ها و غیر مذهبی ها به کارش می شد، تئاتر را به مسجد آورد. سلحشور اثبات کرد که می شود سینما را وسیله ترویج قرآن قرار داد و آن قدر در این راه پایمردی کرد تا «یوسف پیامبر» ساخته شد. سریال «یوسف پیامبر» که در میان خانواده های ایرانی به «یوزارسیف» مشهور است در داخل کشور ۸۵ درصد مخاطب جذب کرد و در میان بینندگان خود به آمار رضایت ۹۰ درصدی دست یافت. پرفروش ترین فیلم در کلوپ های فیلم تاجیکستان شد، به چند زبان ترجمه شد و در ۶۰ کشور دنیا مخاطب ثابت پیدا کرد. سفیر الجزایر در دیداری غیر رسمی به رئیس سابق سازمان صدا و سیما گفته بود با این که مفتی ها در کشورهای عربی تماشای این اثر را حرام اعلام کرده اند اما در الجزایر پر بیننده شده است. وضعیت در بسیاری از کشورهای اسلامی و حتی غیر اسلامی هم شبیه این بود. او اما این همه موفقیت را به پای خود ننوشت. وی با صراحت گفت: «هرچه دارم از قرآن و اهل بیت است» و همیشه خود را به انقلاب بدهکار می دانست.

۴- رهبر معظم انقلاب سال ۷۰ و پس از تماشای «ایوب پیامبر» که فرج الله سلحشور علاوه بر کارگردانی، خودش در آن بازی هم کرده بود، فیلم را این گونه تحسین کردند: «من که آخوندم و این همه در زندگى پیامبران مطالعه کرده‌ام، بعد از این نمایش تو، معرفت و ارادتم به حضرت ایوب بیشتر شد!»

سلحشور پس از ساخت یوسف پیامبر (ص) هم مورد تحسین رهبر انقلاب قرار گرفت. «یوسف» اثری بود که رهبری با عوامل آن جلسه گذاشتند. این بار واقعا سلحشور با ساخت یک اثر هنری فاخر و در تراز انقلاب اسلامی، شاهکار کرده بود. حتی سید حسن نصرالله در جایی گفته بود «یوسف پیامبر بزرگترین دستاورد هنری ایران بعد از انقلاب است.»

۵- ویژگی دیگر سلحشور، باور عمیق به کارکرد هنر ارزشی و روحیه تعهد او بود. در مراسم تقدیر از او، از مداحان و شعرای انقلابی گرفته تا مدیران دولتی و حتی آن بازیگر با تیپ به اصطلاح امروزی همه آمده بودند. همه بر یک چیز اتفاق نظر داشتند و آن تعهد و تدین سلحشور بود. او نشان داد که با همین افراد و امکانات فعلی می شود کارهای بزرگ کرد. رهبر معظم انقلاب هم در پیام تسلیتشان به این دو نکته یعنی «تعهد» و «ساخت آثار پرآوازه و ماندگار» اشاره کرده اند. سلحشور اگرچه رفتار خیلی از حرفه ای های سینما را نداشت و ساده و بی آلایش بود، اما حرفه ای کار می کرد. منظم بود و همیشه جزو اولین نفراتی بود که سر صحنه حاضر می شد. در کار بسیار دقیق بود و در تمام عمر هنری خود یک خط کاری را پی گرفت. او سلسله ای از داستان های قرآنی ساخت و یکی از رموز موفقیتش همین توالی کارها و اصرار بر ساخت آثار قرآنی بود.

۶- «مشکل سیما و سینمای ما در فیلم‌ها و سریال‌ها، قصه خوب است.» این کلام مقام معظم رهبری در جمع هنرمندان است. سلحشور این مشکل را چه زیبا حل کرده بود. او «قصه» هایش را از قرآن برمی گزید و آن قدر قوی کار می کرد که «مایه آبرو و اعتبار سینمای ایران در چشم ملت های دیگر کشورها گشت.»

۷- «جایزه هایی مثل نوبل و اسکار دیگر رسوا شده اند. همین جان اشتاین بک تا وقتی علیه امپریالیسم می نوشت به نان شبش محتاج بود. تا درباره جنگ ویتنام و به نفع آمریکا رمان نوشت، برنده جایزه نوبل ادبیات شد». سلحشور هم از این سخن رهبری مستثنی نیست. او خلاف آن چه حقش بود، به واسطه ایستادن بر اصول انقلاب، از جوایز جشنواره های خارجی و حتی داخلی بی نصیب بود و البته نیازی هم به آن ها نداشت. سلحشور از مردم جایزه گرفت و نه از جشنواره ها.»

منبع: مهر