آیا چشم زخم زدن واقعیت دارد؟

(نزدیک است کافران هنگامى که آیات قرآن را مى‌شنوند تو را با چشم خود هلاک کنند)

با توجه به آیۀ شریفه این سؤال مطرح مى‌شود که آیا مسئلۀ چشم زدن واقعیت دارد:
بسیارى از مردم معتقدند در بعضى از چشمها اثر مخصوصى است که وقتى از روى اعجاب به چیزى بنگرند ممکن است آن را از بین ببرد، یا درهم بشکند، و اگر انسان است بیمار یا دیوانه کند.
این مسأله از نظر عقلى امر محالى نیست، چه اینکه بسیارى از دانشمندان امروز معتقدند در بعضى از چشمها نیروى مغناطیسى خاصى نهفته شده که کارائى زیادى دارد، حتى با تمرین و ممارست مى‌توان آن را پرورش داد، خواب مغناطیسى از طریق همین نیروى مغناطیسى چشمها است.
در دنیائى که «اشعه لیزر» که شعاعى است نامرئى مى‌تواند کارى کند که از هیچ سلاح مخربى ساخته نیست پذیرش وجود نیروئى در بعضى از چشمها که از طریق امواج مخصوص در طرف مقابل اثر بگذارد چیز عجیبى نخواهد بود.
بسیارى نقل مى‌کنند که با چشم خود افرادى را دیده‌اند که داراى این نیروى مرموز چشم بوده‌اند، و افراد یا حیوانات یا اشیائى را از طریق چشم زدن از کار انداخته‌اند.
لذا نه تنها نباید اصرارى در انکار این امور داشت بلکه باید امکان وجود آن را از نظر عقل و علم پذیرفت.
در روایات اسلامى نیز تعبیرات مختلفى دیده مى‌شود که وجود چنین امرى را اجمالا تأیید مى‌کند.
در حدیثى مى‌خوانیم که «اسماء بنت عمیس» خدمت پیامبر (صلى الله علیه و آله) عرض کرد: گاه به فرزندان جعفر چشم مى‌زنند، آیا «رقیه» اى براى آنها بگیرم (منظور از «رقیه» دعاهائى است که مى‌نویسند و افراد براى جلوگیرى از چشم زخم با خود نگه میدارند و آن را تعویذ نیز مى‌گویند) .
پیامبر (صلى الله علیه و آله )فرمود: نعم، فلو کان شىء یسبق القدر لسبقه العین «آرى، مانعى ندارد، اگر چیزى مى‌توانست بر قضا و قدر پیشى گیرد چشم زدن بود» !
و در حدیث دیگرى آمده است که امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: پیامبر (صلى الله علیه و آله) برای  امام حسن و امام حسین علیهما السلام «رقیه» گرفت، و این دعا را خوانده: اعیذکما بکلمات الله التامة و اسماء اللّه الحسنى کلها عامة، من شر السامة و الهامة، و من شر کل عین لامة، و من شر حاسدٍ اذا حسد: «شما را به تمام کلمات و اسماء حسناى خداوند از شر مرگ و حیوانات موذى، و هر چشم بد، و حسود آنگاه که حسد ورزد مى‌سپارم، سپس پیامبر (صلى الله علیه و آله) نگاهى به ما کرد و فرمود: «اینچنین حضرت ابراهیم براى اسماعیل و اسحاق تعویذ نمود»
در نهج البلاغه نیز آمده است العین حق و الرقى حق: «چشم زخم حق است و توسل به دعا براى دفع آن نیز حق است»