مخاطب بر سر دوراهی جابجایی مدعی و متهم

به گزارش پارس به نقل از فارس، «عادت نمی کنیم» فیلمی اجتماعی است که روایتش را با جزئیات بیان می کند. فیلمی خوش ساخت که به درستی شخصیت هایش را معرفی می کند و همین امر باعث می شود مخاطب به خوبی با اثر ارتباط برقرار کند و ورود مخاطب به دنیای اثر  سهل و آسان میکند. فیلم داستان دو زوج را روایت می کند مهتاب (ساره بیات) و محمد (محمدرضا فروتن) یکی از زوج ها را تشکیل می دهند که محمد به دلیل شغلش (استاد دانشگاه) با دانشجویان زیادی در ارتباط است و همین امر باعث شک  مهتاب شده است. منصور (حمیدرضا آذرنگ) و هدیه تهرانی (سیما) زوج دیگر این داستان را تشکیل می دهند که دارای فرزند هستند.

فیلم با کنجکاوی از سوی مخاطب آغاز می شود، دو خانواده که از سفر شمال در حال بازگشت هستند اما در این میان مهتاب خوشحال نیست و در نهایت محمد هم با داد و فریاد از مهتاب می خواهد که درباره رفتن مقابل در خوابگاه دانشجویان توضیح دهد. این نگاه پرسشگرانه مخاطب تا انتهای فیلم وجود دارد و به خوبی در جای جای فیلم گنجانده شده است. اما نکته قابل اهمیت این است که در فیلم موضوع پنهان کاری به خوبی اشاره شده و به درستی به آن پرداخته شده است. زیرا در این پنهانکاری نابجا و عدم ارایه اطلاعات درست به مهتاب، دانشجوی دختر فرنوش خیرخواه به دلیل ایست قلبی فوت می کند و فوت این دختر عاملی است که باعث می شود همه پنهان کاری ها و مخفی کارهای دو خانواده برملا شود. «عادت نمی کنیم» به موضوع «خیانت» به خوبی توجه داشته است برخلاف آنچه در سالهای اخیر شاهد آن بودیم که نمایش خیانت باعث ترغیب و تشویق تماشاگر به انجام خیانت بوده است این بار پلیدی و زشت این کار به درستی نمایان می شود. خیانت و پنهان کاری که موجب جان سپردن دختری جوان می شود.

ابراهمیمان در دومین اثر خود به درستی در ابتدا استاد دانشگاه را به گونه  ای معرفی می کند که مخاطب به کارهای او مشکوک است و حق را به همسرش می دهد و حضور او  مقابل در خوابگاه دانشجویان را واکنشی کاملا طبیعی تصویر می کند . نوع رفتار دانشجویان با استاد و پیگیری استاد برای درک حقیقت از مواردی است که به درستی مخاطب را به سمت این مهم سوق می دهد که استاد به همسرش خیانت کرده است اما میانه فیلم جای مدعی و متهم تغییر می کند و مخاطب بر سر دوراهی قرار می گیرد و نمی تواند دروغ را از راست تشخص دهد و برای آشکار شدن حقیقت تا انتها با فیلم همراه می شود.

ابراهیمیان برای ارایه درست تقبیح مفهوم خیانت و پنهانکاری در پرداختن به جزئیات دقت نظر دارد، حتی به خوبی دلشوره ها و وسواس های سیما را با نمایش شست و شور و نوع رعایت مسایل جزیی از جمله تذکر دادن به شوهرش برای نریختن ته سیگار در ظروف و... به وضوح دیده می شود.

«عادت نمی کنیم» به درستی در تقبیح خیانت و پنهانکاری ساخته شده و مخاطب را با خود همراه می کند. بازی های خوب گروه بازیگران و روایت درست کارگردان در ارایه هرچه بهتر این مفهوم به مخاطب کمک می کند.