به گزارش پارس به نقل از مهر، دانشکده ادبیات دانشگاه تهران ظهر امروز میزبان نشست نقد و بررسی رمان «نامیرا» با حضور صادق کرمیار و محمد حسین رجبی دوانی بود.

در این نشست که با استقابل قابل توجه دانشجویان این دانشکده مواجه شده بود، رجبی دوانی در سخنانی با اشاره به اهمیت پرداخت‌های مختلف به واقعه عاشورا عنوان کرد: پرداختن به واقعه عاشورا از زوایای مختلفی می‌تواند قابل توجه باشد. اینکه چگونه برخی از اشخاص مانند حر از قعر جهنم خود را به اوج بهشت می‌رسانند و برعکس آن برای مخاطبان این دست آثار می‌تواند عبرت آموز باشد.

وی ادامه داد: زبان هنر زبانی گیرا و فوق‌العاده پرمخاطب است و استفاده از آن برای انتقال برخی مفاهیم بدون شک با موفقیت همراه خواهد شد در این میان هنر رمان و داستان نویسی نیز در زمره فعالیت‌هایی است که بسیار خوب می‌تواند این کار را به انجام برساند.

رجبی ادامه داد: عاشورا از آن جهت که واقعه‌ای بصیرت‌زا به شمار می‌رود و نشان دهنده این است که چگونه برخی از خواص در برابر مطامع دنیایی رنگ عوض می‌کنند می‌تواند مایه خوبی برای داستان نویسی باشد و نامیرا نیز از این مساله به خوبی استفاده کرده است. جدای از این، نکته دیگر در این رمان نوآوری موجود در آن است. درباره حادثه کربلا پیش از این هم کار هنری شده بود اما رمان و داستان فاخر در این زمینه کم تولید شده است.

وی در همین زمینه افزود: نامیرا را البته نباید رمان تاریخی دانست هر چند که بر مبنای یک واقعه تاریخی نوشته شده است. تاریخ کربلا و عاشورا از منظر تاریخی باید در کتاب تاریخ جستجو شود اما داستان جای بیان تاریخ نیست. در این رمان البته بسیاری از شخصیت‌های کتاب از منظر تاریخی حقیقی هستند اما نویسنده با هنر تخیل خود  توانسته زندگی و باور آنها را به نوعی تازه روایت کند.

رجبی دوانی تصریح کرد: کاش نویسنده رمان نامیرا درباره چهره واقعی این افراد در روز عاشورا نیز می‌پرداخت و پرده از این نقاب نیز در این رمان بر می‌داشت.

در ادامه این مراسم صادق کرمیار نیز در سخنانی عنوان داشت: روایت تاریخی و رمان دو مقوله جدای از هم هستند که هیچ‌کدام از آنها را نباید با همدیگر قیاس کرد. کسی که به دنبال تاثیرپذیری از تاریخ باشد، رمان نمی‌خواند و کسی هم که به دنبال داستان و رمان باشد در تاریخ سراغش را نمی‌گیرد. شخصیت ‌های نامیرا از منظر تاریخی حقیقی هستند اما رفتار و سیرحرکتشان در تاریخ بیان نشده است.

کرمیار افزود: نامیرا لایه‌های مختلفی از واقعه عاشورا را بررسی و چرایی اتفاقات آن را با تکیه بر مخاطب روایت می‌کند. در تاریخ عنوان شده که ۱۸ هزار نفر برای امام حسین(ع) نامه نوشتند و  همه‌شان هم در این واقعه پشت امام را خالی کرده و به جبهه دشمن پیوستند. بعد فکر می‌کنیم که چگونه چنین تغییری ممکن است. به باور من هنر تنها ابزاری است که می‌تواند این موضوع را به ما بباوراند. هنر به جزئیات تاریخ وارد شده و ما را در اتمسفر آن فضا قرار می‌دهد.

این نویسنده در پایان تصریح کرد: کربلا اگر متفاوت شد نخست به خاطر استمرار آن در زندگی مردم بود و دیگر به خاطر هنریت اثری که حضرت زینب(س) خلق کرد و آن را در قالب خطبه‌اش بیان کرد. خطبه ایشان به باور من یک اثر تمام و کمال هنری است که عاشورا را بازآفرینی کرده است و همه بعد از ایشان توانستند به آن رجوع کنند.

 

حضرت زینب دانشگاه تهران رمان عاشورا کربلا