رقابت بازیگران بزرگ سینما برای اسکار

به گزارش پارس به نقل از خبرآنلاین، دو سال پیش مدعیان قدرتمندی مانند رابرت ردفورد (برای بازی در فیلم «همه چیز از دست رفته است») و تام هنکس (برای بازی در فیلم «کاپیتان فیلیپس») از شانس‌های برنده شدن جایزه اسکار بودند، اما گمانه‌زنی‌ها درباره‌ی این‌که کدامیک از آن‌ها اسکار را به خانه خواهد برد خیلی زود به پایان رسید، زیرا نام آن‌ها حتی در فهرست نامزد‌های دریافت جایزه هم نیامد. در چند سال گذشته رقابت برای دریافت اسکار در این رشته بسیار سخت و نفس‌گیر بوده است و امسال نیز به روال گذشته بازیگران و بازی‌های قدرتمندی برای نامزد شدن در این رشته به مصاف یکدیگر می‌روند، اما در نهایت تنها نام پنج نفر در فهرست نامزد‌ها نقش خواهد بست.

تام هنکس امسال با «پل جاسوس‌ها» به کارگردانی استیون اسپیلبرگ در گرماگرم فصل جوایز حضوری قدرتمند دارد. بازی او در این فیلم با تحسین منتقدان روبه‌رو شده است و به عنوان یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های دوران کاری این بازیگر در نظر گرفته می‌شود.   بسیاری نقش‌آفرینی هنکس در «پل جاسوس‌ها» را با بازی گریگوری پک در «کشتن مرغ مقلد» و جیمز استوارت در فیلم «آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود» مقایسه می‌کنند. اما علیرغم تمام این تمجیدها احتمال این‌که حکایت دو سال پیش دوباره برای تام هنکس تکرار شود، وجود دارد. بازی‌هایی از نوع بازی تام هنکس در فیلم «پل جاسوس‌ها» در حضور رقبای پرزرق و برق دیگر ممکن است به سادگی از سوی اعضای آکادمی نادیده گرفته شوند.

دی‌کاپریو تا کنون چهار بار نامزد دریافت اسکار بوده و همواره به خاطر بازی‌های قدرتمند خود مورد تحسین قرار گرفته است. او دو سال پیش با نقش‌آفرینی در «گرگ وال‌استریت» تا مرز برنده شدن اسکار پیش رفت، اما در نهایت این متیو مک‌کانهی بود که با بازی در فیلم «کلوب خریداران دالاس» اسکار را از آن خود کرد.

جانی دپ یکی دیگر از نام‌های سرشناسی است که علیرغم نامزد شدن، هیچ‌گاه برنده اسکار نبوده است. او امسال با نقش‌آفرینی متفاوت خود در فیلم «عشای سیاه» یکی از شانس‌های دریافت اسکار محسوب می‌شود. بازیگر «دزدان دریایی کارائیب» در کنار گریم متفاوت و تاثیرگذار، شخصیت وایتی بالجر تبهکار معروف آمریکایی را به زیبایی به نمایش می‌گذارد تا شاید پس از سه بار نامزد شدن بی‌نتیجه برای اسکار، در نهایت امسال موفق شود مجسمه طلایی اسکار را با خود به خانه ببرد. شاید برخی از رای‌دهندگان آکادمی تصور کنند که دپ استعداد خود را در فیلم‌هایی مانند «دزدان دریایی کارائیب» یا «آلیس در سرزمین عجایب» بیهوده تلف می‌کند ، اما بازی دپ در نقش وایتی بالجر قدرت بازیگری او را به رخ همگان خواهد کشید.

ویل اسمیت تا کنون دو بار برای بازی در فیلم‌های «علی» و «در جستجوی خوشبختی» نامزد دریافت جایزه اسکار شده و او نیز همانند دی‌کاپریو و دپ هیچ‌گاه برنده این جایزه نبوده است. او امسال با بازی در نقش دکتر بنت اومالو در فیلم «ضربه مغزی» باز هم یکی از مدعیان بالقوه اسکار است. بازی ویل اسمیت در این فیلم در تمام نقد‌های فیلم، چه خوب و چه بد، همواره تحسین شده است. علاوه بر این خود دکتر اومالو از ستایش‌گران نقش‌آفرینی اسمیت در این فیلم است.

از فهرست نامزدهای ناکام اسکار که بگذریم نوبت به برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول سال گذشته، ادی ردمین می‌رسد. او امسال با فیلم «دختر دانمارکی» ممکن است دوباره برنده جایزه شود. اگر این اتفاق بیافتد او نخستین بازیگری خواهد بود که در 20 سال اخیر دو سال پیاپی جایزه اسکار را از آن خود کرده است. تام هنکس آخرین بازیگری است که دو سال پیاپی با فیلم‌های «فیلادلفیا» و «فارست گامپ» برنده اسکار شده است.

مایکل فاسبندر که پیش از این با فیلم «دوازده سال بردگی» نامزد دریافت اسکار شده، امسال با بازی در نقش یکی از مشهورترین نام‌های دنیای تکنولوژی در فیلم «استیو جابز» خیز بلندی به سمت اسکار برداشته است. فیلم او در گیشه موفقیت چندانی به دست نیاورد و نمایش روی دیگری از شخصیت جابز در این فیلم برای بسیاری باورپذیر نبود. اما با تمامی این موارد بازی فاسبندر آن‌قدر خوب است که بی‌شک مورد توجه رای‌دهندگان قرار خواهد گرفت. البته نباید بازی خوب او در «مکبث» را نیز نادیده گرفت.

انگار فهرست بازی‌های قدرتمند برای اسکار امسال پایانی ندارد. اگر از تمام این نام‌هایی که تا اینجای کار آمده بگذریم به بازی مت دیمون در فیلم «مریخی» به کارگردانی ریدلی اسکات می‌رسیم. این بازیگر پیش از این برای بازی در فیلم «ویل هانتینگ نابغه» برنده اسکار شده است. او در فیلم «مریخی» در 90 درصد صحنه‌های فیلم تنهاست و با این حال تماشاچی به هیچ‌وجه از دیدن فیلم احساس کسالت نمی‌کند بلکه بازی خوب او حس شادی و تعلیقی اغناکننده را به تماشاگران منتقل می‌کند. بی‌شک بازی دیمون یکی از پایه‌های موفقیت «مریخی» است.

مایکل کین تا امروز دو بار برای فیلم‌های «هانا و خواهرانش» و «قوانین خانه‌ی سایدر» اسکار گرفته است. او امسال با فیلم «جوانی» قصد دارد برای هفتمین بار نامزد دریافت این جایزه‌ی سینمایی شود. کین در «جوانی» نقش یک آهنگساز بازنشسته را بازی می‌کند که برای تعطیلات به سوئیس می‌رود. «جوانی» فیلمی به زبان انگلیسی از کارگردان ایتالیایی سینما پائولو سورنتینو است. سورنتینو سال گذشته جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی را با فیلم «زیبایی بزرگ» از آن خود کرد. مایکل کین نخستین بار برای بازی در فیلم «الفی» در سال 1966 نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر اسکار شد، اما هر دو اسکار خود را در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل مرد دریافت کرد.

بدون شک شنیدن نام برایان کرانستون بازی قدرتمند این بازیگر در سریال «بریکینگ بد» را در ذهن بسیاری زنده می‌کند. کرانستون که پیش از جوایز امی و تونی را برنده شده است، امسال با بازی در نقش دالتون ترومبو فیلم‌نامه‌نویس لیست سیاه هالیوود، در فیلم «ترومبو» از مدعیان اسکار به شمار می‌رود. البته نقد‌های نه چندان خوب درباره فیلم پس از جشنواره فیلم تورنتو و عدم موفقیت فروش در اکران محدود شاید به نوعی بتواند بازی خوب کرانستون در این فیلم را تحت‌الشعاع قرار دهد.

یکی از بازیگرانی که با احتمالی کمتر از دیگران ممکن است برنده جایزه اسکار امسال باشد، گیزا روریگ بازیگر «پسر شائول» است. «پسر شائول» برنده جایزه بزرگ شصت و هشتمین دوره‌ی جشنواره فیلم کن شد و به عنوان نماینده مجارستان در اسکار حضور دارد. سونی پیکچرز به عنوان توزیع‌کننده این فیلم قصد دارد که «پسر شائول» را در سایر رشته‌های اسکار نیز مطرح کند، و به این ترتیب رورینگ به عنوان یک بازیگر غیرحرفه‌ای ساکن بروکلین که از قضا شاعر هم هست شانس برنده شدن اسکار را خواهد داشت.

بازیگر تازه‌کار دیگری که شانس خوبی برای دریافت اسکار دارد، ابراهیم عطا است که در فیلم «هیولاهای بی‌سرزمین» ایفای نقش کرده است. این پایان ماجرا نیست هنوز نام‌های زیادی مانده‌اند : ایان مک‌کلین برای بازی در «آقای هولمز»، تام کورتنی برای بازی در «45 سال»، ساموئل ال.جکسون برای بازی در «هشت نفرت انگیز»، جوزف گوردون لوییت برای بازی در«بندباز» همگی به صورت بالقوه توانایی این را دارند که جایزه را از آن خود کنند.

در نهایت بهتر است جیک جیلنهال و بازی خوبش در فیلم «مشت زن چپ‌دست» را از یاد نبریم. او سال گذشته در «شبگرد» نیز بازی درخشانی داشت، اما مورد توجه آکادمی قرار نگرفت.