تالار وحدت دیگر آن مکان فرهنگی نیست!
علی رفیعی در آستانه اجرای نمایش «خاطرات و کابوسها...» از کمبود امکانات فنی تالار وحدت ، برخوردهای نامناسب مدیران تئاتری، رنجهای کوتاهتر کردن مدت زمان نمایشاش و ... سخن گفت و تاکید کرد: کار کردن این نوع نمایشنامهها خون دل خوردن مداوم است.
به گزارش از پارس به نقل از ایسنا، کارگردان نمایش «خاطرات و کابوسهای یک جامهدار از زندگی و قتل میرزا تقیخان فراهانی» درمورد دلایل کوتاه تر کردن این نمایش نسبت به زمان اصلیاش توضیح داد: در طول تمرینات برای کوتاه کردن زمان نمایش که بی حساب و کتاب شده بود به دو تصمیم رسیدیم؛ یک کوتاه کردن متن و دیگر پیدا کردن ریتم مناسب نمایش.
او با ارایه توضیحاتی درباره استفاده از کورنومتر برای یافتن ریتم مناسب نمایش ادامه داد: با حذف صحنههایی که در پیشرفت داستان تاثیری نداشتند و تعیین کننده نبودند، نمایشی را که 3 ساعت و 45 دقیقه بود به مدت زمان دو ساعت و 30 دقیقه رساندیم که اگر تعویض صحنههایمان به درستی انجام شود، این زمان به زیر این مدت هم خواهد رسید.
رفیعی در این نشست خبری که امروز 19 آبانماه با حضوری تعدادی از عوامل این نمایش در تالار وحدت برگزار شده بود، اضافه کرد: البته برای کوتاه کردن زمان نمایش و حذف تعدادی از صحنهها رنج بسیاری بردم؛ چرا که هر صحنهای که نوشته میشود، به پاره جگر من تبدیل میشود و حذف آن برایم بسیار رنج آور است.
او اضافه کرد: نمایش «شکار روباه» من سه ساعت بود که من یک صحنه از آن هم حذف نکردم و تماشاگرانی که برای دیدن آن آمده بودند در طول مدت تماشای آن حتی از جای خود هم تکان نخوردند و سالن را هم ترک نکردند. این برای من بسیار شگفت انگیز بود و آن لحظه متوجه شدم که نیازی به حذف صحنهای از آن نمایش ندارم ولی باید بدانیم که بین نمایش «شکار روباه» و این نمایش شش سال زمان گذشته است و احساس میکنم که حوصله تماشاگر کمتر شده و من نمیخواهم تماشاگری را که از گوشه و کنار شهر به تئاتر میآید، خسته کنم بلکه میخواهم به او رویا دهم تا او به آفاق دیگر برود.
این کارگردان همچنین اظهار کرد: البته اجبار در کوتاه تر شدن این نمایش، دلیل مهمتر دیگری نیز دارد؛ تالار وحدت اصلا دیگر آن مکان فرهنگی و هنری که باید باشد، نیست. اینجا به مکانی شده است که بیشتر به درآمدهای حاصل از کارهای فرهنگی مانند موسیقی و تئاتر اهمیت میدهد.
او تصریح کرد: امروزه شرایط به وضعیتی تبدیل شدهاست که ما دیگر اینجا هنرمند نیستیم بلکه به فروشندههایی تبدیل شدهایم که کالایی را عرضه میکنیم و چیزی در ازای آن میگیریم. مسئولان هم به تماشای این نمایش مینشینند و فکرشان فقط به سانس بعدی نمایش است و به ما میگویند که ساعت 6 عصر (که بدترین ساعت روز برای اجرای نمایش است) کارمان را شروع کنیم چرا که میخواهند ساعت 9 برنامهای بعدی خود را در آنجا انجام دهند.
رفیعی با اشاره با برخوردهای نامناسب مدیران تئاتری، خاطرنشان کرد: یک بار یکی از مدیران سابق تالار وحدت علنا به ما گفت که ما از اجرای موسیقی درآمد بیشتری کسب میکنیم و شما بهتر است از اینجا بروید؛ حتی یک بار دیگر به ما گفتند که ما حاضریم پولی به شما دستی بدهیم که شما بروید. هر کسی که این مدیریتها را برعهده داشته چیزی از هنر نمیدانسته است.
ارسال نظر