به گزارش پارس به نقل از عقیقبنابر تصریح آموزه های دینی وجود هر صفت، حس و حالت در آدمی دلیلی دارد که به نفع آدمی است و به او برای زندگی بهتر کمک می کند؛ از جمله حالاتی که بر انسان عارض می شود فراموشی است که امام صادق (ع) دلیل آن را بیان کرده اند:

«و نعمت فراموشى در آدمى اگر تأمل کنى عظیم ‏تر است از نعمت یادآورى، اگر فراموشى در آدمى نبود هیچ کس را از مصیبتى تسلّى حاصل نمى‏شد، و حسرت احدى منقضى نمى‏شد، و کینه هیچ کس از سینه ‏اش زایل نمى‏شد، و به هیچ یک از نعمت‏هاى دنیا متمتّع نمى ‏شد براى آن که آفاتى که بر او وارد شده همیشه در برابر او بود و امید نداشت که پادشاهى که دشمن او است از احوال او غافل گردد، یا حسودى لحظه ای از فکر او بپردازد، پس نمى‏بینى که خداوند حکیم حفظ و نسیان را در آدمى قرار داده و هر دو ضد یک دیگرند، در هر یک مصلحتى هست که وصف نمى‏توان کرد و هر دو در انتظام احوال آدمى ضرور است.

پس اگر تفکّر کنى این امور متضادّه موجب اقرار به وحدت صانع است نه تعدّد چنانچه مجوس از اینجا به غلط افتاده ‏اند و به دو خدا قائل شده‏ اند «تَعالَى اللَّهُ عَمَّا یقولون» زیرا که همچنان که در بدن آدمى این دو ضد، هر دو در کار است و صانع بدن باید که هر دو را قرار دهد تا صنعتش تمام باشد، هم چنین در عالم کبیر، اشیاء متضادّه که بعضى را خیر و بعضى را شر مى‏ نامند و وجود هر دو ضرور است و هر دو براى نظام کل، خیر است و در کار است و آن جاهلان نمى ‏دانند.»

 

پی نوشت: 

توحید مفضل، ترجمه علامه مجلسى، صفحه 103

منبع:قدس