آثار پُرخوری در لسان ائمه اطهار(ع)

به گزارش پارس به نقل از قدس، آیین اسلام انسان را از پُرخوری نهی و اعتدال در خوردن غذا را توصیه کرده است، البته منظور از کم خوری لاغری مفرط نیست، بلکه منظور مصرف غذا به قدر نیاز و احتیاج بدن(متعادل) است تا فرد دارای بدنی سالم و تندرست باشد. از این رو پیوسته این مهم از سوی ائمه اطهار (ع) تاکید شده است.

در این باره از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمودند: بدرستی که شکم با سیر شدن طغیان می کند و اگر بنده ای شکمش خالی شد به خدا نزدیک تر است و نزد خدا شکمی که پرتر است مبغوض تر است؛ همچنین در جایی دیگر بیان داشته اند: زیاده روی در خوردن غذا مکروه است.

همچنین این امام همام می فرمایند: بدرستی که خدا غضب می کند بر زیادخور؛ و نیز فرموده اند: چاره ای از خوردنی که قوام دهنده انسان باشد، نیست پس هرگاه یکی از شما غذا می خورد 3/1 شکم خود را برای غذا، 3/1 آن را برای آب و 3/1 آن را برای هوا بگذارد و مثل خوک هایی که برای پرواری چاق می کنند، نخورید تا چاق شوید.

علاوه بر این از حفص بن غیاث روایت شده است که امام صادق (ع) فرموده اند: شیطان بر حضرت یحیی (ع) ظاهر شد و بر خودش از هر چیزی آویزان کرده بود. پس یحیی (ع)  فرمود: اینها که آویزان کرده ای چیست؟ شیطان گفت: اینها شهوات هستند که با آن ها بشر را به دام می اندازم. یحیی (ع) فرمود: آیا برای من هم چیزی داری؟ شیطان گفت: شاید با سیر کردن، تو را از نماز و ذکر خدا بیندازم. یحیی (ع) فرمود: عهد می بندم که هرگز شکم خود را سیر نخواهم کرد.

یکی دیگر از توصیه های ائمه اطهار (ع) کراهتِ سیر بودن و خوردن در حالت سیری است. چنانکه در این باره امام صادق (ع) می فرمایند: چیزی نزد رسول خدا (ص) دوست داشتنی تر از این نبود که در حالت گرسنگی و خوف از خدا روز را بسر آورد. همچنین امام صادق (ع) فرموده اند: خوردن موقع سیری باعث مرض برص می شود.

پی نوشت:

1-کلینی، فروع کافی.

2-برقی، المحاسن.

3-محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه).