امنیت‌ در کعبه چه حکمی دارد؟

به گزارش پارس به نقل از حج، علامه طباطبایی در تفسیر ایه 97 سوره آل عمران در تفسیر المیزان می فرماید: جمله {وَمَن دَخَلَهُ کَانَ آمِنًا} درصدد بیان حکم تشریعی است و در مقام بیان خاصیت تکوینی نیست. مقصود از خاصیت تکوینی این است که هر کس درون آن شود، امنیت داشته باشد و هیچ کس نتواند متعرض او گردد؛ حال آن‌که گاه درون حرم نیز امنیت مردم سلب شده است. از این جمله خبریه می‌توان برداشت نمود که قبل از اسلام هم این حکم تشریع شده بود؛ چنان‌که از دعای ابراهیم می‌توان چنین فهمید: {رَبِّ اجعَل هَذَا البَلَدَ آمِنًا} (ابراهیم/14، 35). وی از خداوند امنیت مکه را تقاضا کرد و خدا به زبان تشریع دعایش را مستجاب فرمود و همواره دل‌های بشر را به پذیرش این امنیت سوق می‌دهد.

مفسران درباره امنیت وارد شوندگان به حرم وجوهی ذکر کرده‌اند: 1. در دوران جاهلیت، اگر مجرم و خطاکاری به حرم پناهنده می‌شد، هر چند جرمی سنگین داشت، تا زمانی که درون حرم بود، کسی متعرض او نمی‌شد. 2. اگرچه جمله {وَمَن دَخَلَهُ کَانَ آمِنًا} خبری است، مقصود از آن امر است؛ یعنی هر کس به حرم پناهنده شد، تا زمانی که در آن‌جاست، باید به او امنیت داد. 3.کسی که درون حرم شود و واجبات الهی را بشناسد، در آخرت از عذاب الهی در امان خواهد بود. روایتی از امام باقر(علیه السلام) مؤیّد همین مطلب است. جمله {وَللّهِ عَلَى النّاسِ حِجّ البَیتِ} متضمن تشریع وجوب حج به صورت امضای تشریع پیشین آن در زمان ابراهیم(علیه السلام) است.

مفسران آشکار بودن نشانه حجرالاسود را بدین جهات دانسته‌اند: 1. خداوند آن را همراه آدم(علیه السلام) در بهشت قرار داد. 2. پیمان الهی در آن به امانت نهاده شد. 3. در قیامت با زبان گویا و چشمان بینا حضور می‌یابد و آفریدگان آن را می‌شناسند. سپس به سود کسی که به عهد و پیمانش وفا کرده و نیز به زیان کسی که آن را انکار کرده، گواهی می‌دهد. 4. عده‌ای از مردم نطق وگواهی آن را به نفع امام سجاد(علیه السلام) مشاهده کردند؛ آن‌گاه که محمد بن حنفیه با آن حضرت در مسئله امامت به منازعه برخاست. 5. بر پایه روایات، غیر معصوم نمی‌تواند آن را در جایش نصب کند. بر پایه نقلی، آشکار بودن نشانه منزل اسماعیل از این جهت است که هنگام آغاز سکونتش در آن، هیچ آبی آن‌جا نبود؛ اما به گونه‌ای اعجازآمیز آب در آن مکان پدید آمد.