خدا از اینها بیشترین نفرت را دارد

به گزارش پار به نقل از قدس، تلاش و کوشش و پرهیز از تنبلی و بی عاری در اسلام بسیار مورد تاکید و توصیه آیات و روایات است، آنچنان که خداوند در آیه 78 سوره مبارکه غافر می فرماید: « ... فَإِذا جاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ، وَ خَسِرَ هُنالِکَ الْمُبْطِلُونَ؛ ... چون فرمان خدا در رسد (و رستاخیز برپا گردد)، به حق داورى خواهد شد، و در آنجاست که باطل‏گرایان (باطل ‏اندیشان، ولگردان)، زیانکار خواهند بود.

همچنین روایت است که هر گاه پیامبر اکرم (ص) به مردى نگاه مى ‏کرد و از او خوشش مى‏ آمد، مى‏ پرسید: «کارى دارد؟» اگر مى‏ گفتند: نه، مى ‏فرمود: «از چشمم افتاد.» پرسیدند: اى پیامبر خدا چرا چنین است؟ فرمودند: «براى اینکه‏ مؤمن اگر حرفه ‏اى نداشته باشد با دینش زندگى مى‏کند (و به نام دین، بار دوش این و آن مى‏شود).»

امام صادق (ع) از پیامبر (ص) نقل کرده اند: «هر کس بار زندگى خویش را بر دوش دیگران نهد ملعون است.»

امیرمومنان علی (ع) نیز در این باره می فرمایند: «اگر شغل خستگى و رنج دارد، بیکارى مدام نیز مایه فساد و تباهى است.»

امام باقر (ع) فرموده اند: «موسى «ع» گفت: پروردگارا! از کدام یک از بندگانت بیشتر نفرت دارى؟ خداوند فرمود: «آن کس که شب هنگام چون مردار است و روز بیکار.»

همان حضرت (ع) می فرمایند: «پیامبر خدا (ص) فرمودند: صدقه دادن به ثروتمند روا نیست، و همچنین به نیرومند تندرست، و به صاحب حرفه، و به انسان قادر بر کار.»

 (اصحاب گفتند:) پرسیدیم: مقصود از این سخن چیست؟ فرمودند: «بر کسى که مى ‏تواند از گرفتن صدقه خوددارى کند، گرفتن آن حلال نیست.»

علاوه بر این، امام صادق (ع) فرموده اند: «... از پیامبر «ص» چنین رسیده است: گروه هایى از امّت من دعایشان مستجاب نمى‏شود: ... و (یکى) مردى که در خانه مى ‏نشیند و مى ‏گوید: پروردگارا! روزى مرا برسان! و به طلب روزى بیرون نمى ‏رود. خداى بزرگ به او مى‏ گوید: «اى بنده من! مگر بدن سالم به تو ندادم، تا دنبال کار روى و روزى خود را به دست آورى؟ ...».

ایشان همچنین می فرمایند: «براى گناهکار بودن شخص همین بس، که به عائله خویش نرسد.»

و از امام کاظم (ع) است که: «خداى بزرگ از بنده پُرخواب بیزار است، خدا از بنده بیکار متنفر است.»

پی نوشت ها:

وسائل الشیعه

عدّة الدّاعى

بحارالانوار

سفینة البحار