به گزارش پارس به نقل از افکار، کسی که زیاد استغفار کند، خداوند از هر اندوهی برایش گشایشی فراهم کند و از هر سختی ،راه خروجی و از جایی که گمان ندارد روزی‌اش دهد.

امیرمومنان علی(ع) از پیامبر گرامی(ص) نقل می‌ فرماید که آن حضرت فرمود:

«تعطروا بالاستغفار لا تفضحنکم روائح الذنوب»؛(۱) با استغفار، خود را معطر و خوشبو کنید تا بوی متعفن گناهان شما را رسوا نسازد.

اگر بخواهیم خودمان را از بوی گناه در امان نگه داریم باید پس از هر کاری که گمان می ‌کنیم در آن خطا و گناهی مرتکب شده‌ایم، استغفار کنیم؛ زیرا استغفار موجب می ‌شود که انسان در دنیا گرفتار عذاب الهی نشود.

خداوند به صراحت در قرآن کریم می‌ فرماید: دو عامل بازدارنده، استغفار و وجود پیامبر(ص)، در اختیار امت است که بدان می ‌توانند از عذاب الهی در امان بمانند.(۲)

امام صادق(ع) می‌فرماید: پیامبر اکرم(ص) از مجلسی برنمی‌ خواست مگر این که بیست و پنج بار استغفار می‌کرد.(۳) این استغفار برای آن است که آثار سوء سخنان و رفتارهای دیگران در شخص باقی نماند و یا اگر کاری بیهوده و لغو باشد تاثیری نداشته باشد.

راه درمان

گناه یک بیماری است ، همانند بیماری هایى که بر اثر یک سلسله علل عارض بدن مى ‏شود، نوعى از بیمارى است‏ که به دنبال امورى عارض بر قلب و نفس و ظاهر و باطن انسان مى‏ گردد، و چنانکه بیماری هاى بدن با مراجعه به طبیب و گرفتن نسخه و خوردن دارو قابل علاج است، براى بیماری هاى معنوى هم طبیبان معالجى هست که با مراجعه به آنان، و معرفت به دستوراتشان و عمل کردن به آن دستورات، بیمارى از قلب و روح و اعضا و جوارح ریشه کن مى ‏شود، هر چند زیاد و سنگین و مزمن شده باشد! طبیب این نوع از بیماری ها، خداوند مهربان و انبیا و امامان علیهم السلام و علماى ربّانى هستند.

نسخه‏ ى حق براى علاج گناه گنهکار ، قرآن و نسخه‏ ى انبیا و امامان علیهم السلام و علماى ربّانى، گفتار حکیمانه و نصایح مشفقانه و مواعظ دلسوزانه‏ ى آن هاست.

رسول خدا(ص) در گفتارى خطاب به اهل گناه مى‏ فرمایند:

«أیُّهَا النَّاسُ انْتُم کَالمَرْضَى‏، وَرَبُّ العَالَمِینَ کَالطَّبِیبِ، فَصَلاحُ المَرضَى‏ فِیمَا یَعْمَلُهُ الطَّبیبُ وَیُدَبِّرُهُ لَافِیمَا یَشْتَهِیهِ المَریضُ وَیَقْتَرِحُهُ‏» (۴) ؛‌شما اى اهل گناه! همچون بیماران هستید و پروردگار عالمیان چون طبیب است، صلاح مریض در عمل و تدبیر طبیب است، نه در اشتهاى بیمار و خواسته ‏هاى او.

از انبیا و امامان و عالمان ربّانى، در معارف الهیه و در روایات و احادیث نورانیه نیز تعبیر به طبیب شده.

«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلى‏ تِجارَةٍ تُنْجِیکُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِیمٍ* تُوْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِکُمْ وَ أَنْفُسِکُمْ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ* یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَ یُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ» «۵».

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! آیا شما را به تجارتى دلالت کنم که شما را از عذاب دردناک نجات مى‏ دهد؟ به خدا و رسولش ایمان آورید، و با مال و جان در راه خدا بکوشید، این تجارت براى شما بهتر از هر تجارتى است اگر بدانید، با این تجارت خداوند گناهان شما را مى ‏بخشد و وارد بهشت‏هایى مى ‏کند که زیر درختانش نهرها جاریست، و در باغهاى عدن منازل پاکیزه به شما عنایت مى‏ کند، این همان سعادت بزرگ است.

مردى گنهکارم و در برابر گناه صبر و طاقت ندارم، مرا موعظه کن. حضرت به او فرمودند: پنج چیز را انجام بده، بعد از آن هر گناهى را خواستى مرتکب شو. اول: رزق خدا را نخور، هر گناهى را انجام ده. دوم: از ولایت خدا خارج شو، سپس هر گناهى را خواستى بیاور. سوم: جایى را بطلب که خداوند تو را نبیند، آنگاه گناه کن. چهارم: وقتى ملک موت براى گرفتن جانت آمد او را از خود دفع کن، سپس گناه انجام بده. پنجم: زمانى که مالک دوزخ تو را وارد دوزخ کرد تو وارد آتش مشو، سپس هر معصیتى را خواستى انجام ده‏

درهای گناه را ببندیم

روایت شده مردى به محضر حضرت حسین علیه السلام شرفیاب شد و عرض کرد:

مردى گنهکارم و در برابر گناه صبر و طاقت ندارم، مرا موعظه کن. حضرت به او فرمودند: پنج چیز را انجام بده، بعد از آن هر گناهى را خواستى مرتکب شو.

اول: رزق خدا را نخور، هر گناهى را انجام ده. دوم: از ولایت خدا خارج شو، سپس هر گناهى را خواستى بیاور. سوم: جایى را بطلب که خداوند تو را نبیند، آنگاه گناه کن. چهارم: وقتى ملک موت براى گرفتن جانت آمد او را از خود دفع کن، سپس گناه انجام بده. پنجم: زمانى که مالک دوزخ تو را وارد دوزخ کرد تو وارد آتش مشو، سپس هر معصیتى را خواستى انجام ده‏. (۶)

گناه یک بیماری است ، بیماری ای که در وجود ما ایجاد بوی بد متعفن می کند ، این بیماری با توبه از بین می رود ، جایگاهش ضد عفونی و تطهیر می شود، و برای اینکه در مقابل آن واکسینه شویم باید گوش به هشدارهای خداوند متعال و ائمه علیهم السلام و علمای ربّانی باشیم .

 

پی نوشت ها:

۱- وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۷۰؛ نیز بحارالانوار، ج ۶، ص ۲۲؛ أمالی، شیخ طوسی، ج ۱، ص ۳۸۲

۲- انفال، آیه ۳۳

۳- کافی، کلینی، ج ۲، ص ۵۰۴؛ و نیز عده الداعی، ۲۵۰

۴- عدة الداعى: ۳۷، البال الأول فى الحث على الدعاء؛ ارشاد القلوب: ۱/ ۱۵۳،

۵- صف (۶۱): ۱۰- ۱۲

۶- بحار الأنوار: ۷۵/ ۱۲۶، باب ۲۰، حدیث ۷