به گزارش پارس به نقل از قدس، در این جا معبودهای باطل و اولیا و رهبران غیر الهی، به خانه عنکبوت تشبیه شده اند که سست ترین و بی پایه ترین خانه هاست، زیرا نه دیوار دارد و نه سقف و نه در و پیکر که بتواند صاحبش را از گرما و سرما و غیره حفظ کند و به اندازه ای سست است که با اندک بادی می لرزد و تار و پودش در هم می ریزد.

افرادی که به غیر خدا تکیه نموده و سرپرستانی، جز رهبران الهی برای خود برمی گزینند، به خود عنکبوت تشبیه گردیده اند که چنین خانه سستی برای خویش اتّخاذ می کند. بنابراین، وجه شباهت در این تشبیه سستی و بی اعتباری است. در امثال و ادبیات فارسی گاهی برای سستی و بی اعتباری چیزی به تار عنکبوت نیز مثل می زنند : چنانکه می گویند: از آنچه عنکبوت بافد، جامه نشاید دوختن.

همچنین صاحب «بحرالحقایق» می گوید: عنکبوت هر چند بر خود می تند، زندان برای نفس خود می سازد و قید بر دست و پای خود می نهد. پس خانه او محبس او است. همچنین کسانی که بدون خدا اولیا گیرند، یعنی پرستش هوا و محبّت دنیا و متابعت شیطان می کنند، به سلاسل و اَغْلال و وِزْر ووَبال مقید گشته روی خلاصی ندارند و عاقبت در مهلکه نیران و دَرکه بُعْد وحِرمان افتاده، معاقب و معذّب گردند.

پی نوشت ها:

1-سوره عنکبوت: آیه 41.

2-کاشانی، تفسیر منهج الصادقین، ج 7: 161.

*حسین جناتی، چهل مثل از قرآن کریم: 57-58.